Адамант зь Лісай БівіэрУзор

Стагодзьдзямі людзі шукалі субстанцыю, якую яны назвалі “адамас” (грэцк. “непераможны”). Гэты мала зразумелы камень мусіў быць моцным, прыцягальным, зыркім ды незьнішчальным. Валадары думалі, што калі б ім удалося знайсьці яго, дык яны змаглі б зрабіць зь яго зброю ды браню, каб стаць непераможнымі. Стагодзьдзямі гэроі выпраўляліся ў экспэдыцыі, шукаючы гэты чарадзейны камень.

Мне ўсё гэта падабаецца. У экспэдыцыях ды магічных камянях ёсьць нешта прывабнае, але сёньня іх ніхто ўжо не шукае. Цяперака прадмет пошукаў іншы. Сьвет ужо больш не шукае стойкага мінэралу; сьвет шукае стойкае ды нязьменнае праўды.

Глыбока ўнутры, мы прагнем чагосьці моцнага, чагосьці трывалага. Нават Понтыюс Пілат спытаў Ісуса: “Што ёсьць праўда?” Шмат хто думае, што гэта цяжкае пытаньне - і доўгі час мы пакідалі яго без адказу.

Мы жывем у такі час, калі нам патрэбныя істотныя размовы, істотныя стасункі ды істотная сувязь з Божым Словам, Якое і ёсьць праўдаю. Мы зьяўляемся пакаленьнем, якое згубіла страх і глыбокую пашану да Яго, і часта мы проста гонімся за неістотнымі рэчамі, топячыся ў рацэ гэтак званае праўды.

Але праўда ня ёсьць ракою. Праўда - гэта камень.

Сярод усяе гэтае блытаніны ды параўнаньняў, мы павінны глядзець на Ісуса. Ён - наш Камень, наш Дыямант: непахісны й трывалы. Мы павінны будаваць нашае жыцьцё ў Ім - няпроста на Ім, але ў Ім. Ён зьяўляецца адзіным трывалым падмуркам у сьвеце, забруджаным жвірам.

Калі мы робім тое, то мы становімся стойкімі, як Ён. Ён зьяўляецца нашым нарожным камянём, а мы самі зьяўляемся жывымі камянямі, убудаванымі разам зь Ім у духоўны дом, які зьяўляецца аванпостам ды прытулкам для кожнага, хто пакутуе ад нашага сьвету, які безупынна зьмяняецца.

Вось частка нашага пакліканьня як пасьлядоўнікаў Мэсіі - моцна трымацца праўды ня толькі дзеля саміх сябе, але таксама й дзеля людзей, якія шукаюць субстанцыі, на якой яны змогуць будаваць сваё жыцьцё.

Як ты сам разумееш выраз “Ісус - гэта Камень”? У якіх сфэрах твайго жыцьця праўда стала зьменлівай?