Евангелле паводле Мацвея Раздзел 22
Раздзел 22
1 #
Лк. 14:16; Адкр. 19:7 І, адказваючы, Ісус стаў гаварыць ім далей у прыпавесцях:
2«Валадарства Нябеснае падобна да чалавека валадара, які справіў вяселле для свайго сына.
3І паслаў ён паслугачоў сваіх паклікаць запрошаных на вяселле, але не хацелі прыйсці.
4Ізноў паслаў іншых паслугачоў, кажучы: “Скажыце запрошаным: вось, я прыгатаваў свой абед, валы мае і што кормнае пабіта, ды ўсё прыгатавана; прыходзьце на вяселле!”
5Але яны не дбалі і пайшлі: хто ў поле сваё, хто да гандлю свайго;
6астатнія ж схапілі паслугачоў яго і, наздзекаваўшыся, забілі.
7 #
Лк. 19:27
І ўгнявіўся валадар, і, паслаўшы сваё войска, знішчыў тых забойцаў і горад іх спаліў.
8 #
Дзеі 13:46
Потым гаворыць ён паслугачам сваім: “Вяселле прыгатавана, але тыя, што запрошаны, не былі вартыя.
9Дык ідзіце на скрыжаванні дарог і, каго толькі знойдзеце, клічце на вяселле”.
10 #
Дзеі 28:28
І паслугачы яго, выйшаўшы на дарогі, сабралі ўсіх, каго напаткалі, ліхіх і добрых; і напоўнілася вяселле гасцямі.
11 #
2Кар. 5:3; Эф. 4:24; Клс. 3:10; Адкр. 3:4 І ўвайшоў валадар, каб паглядзець на гасцей, ды ўбачыў ён там чалавека, які быў апрануты не ў вясельныя шаты.
12 #
Рым. 3:19; Плп. 3:7 І гаворыць яму: “Дружа, як жа ты ўвайшоў сюды, не маючы вясельных шатаў?” Але той маўчаў.
13 #
Лк. 13:28
Тады сказаў валадар паслугачам сваім: “Звяжыце яму рукі і ногі, кіньце яго ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгатанне зубоў”.
14 #
Рым. 8:30; Мк. 12:13; Лк. 20:20 Бо многія пакліканы, але нямногія абраны».
15Тады фарысеі, адышоўшы, пачалі радзіцца, як бы падлавіць Яго ў словах.
16 #
Мк. 8:15; Ян. 3:2 І паслалі да Яго вучняў сваіх з ірадыянамі, якія казалі: «Настаўнік, ведаем, што Ты справядлівы, і шляху Божаму праўдзіва навучаеш, ды не аглядаешся на асобы людзей.
17Скажы нам тады, як Табе здаецца, ці належыць плаціць падатак цэзару, ці, можа, не?»
18Ісус жа, пранікаючы іх подступ, сказаў: «Чаму Мяне выпрабоўваеце, крывадушнікі?
19Пакажыце мне манету на падатак». І яны падалі Яму дынар.
20І Ён гаворыць ім: «Чые гэта выява і надпіс?»
21 #
Лк. 23:2; Рым. 13:1; 1Пёт. 2:13 Кажуць Яму: «Цэзара». Тады сказаў ім: «Тое, што цэзара, аддайце цэзару, а што Божае – Богу».
22І, пачуўшы гэта, яны здзівіліся ды, пакінуўшы Яго, адышліся.
23 #
Дзеі 23:6; 1Кар. 15:52 У той дзень падышлі да Яго садукеі, якія кажуць, што няма ўваскрэсення, і пыталіся Яго,
24 #
Паўт. Зак. 25:5; Мк. 12:19; Лк. 20:28 кажучы: «Настаўнік, Майсей загадаў: калі хто памрэ, не маючы дзяцей, дык хай брат яго возьме жонку яго і хай створыць нашчадка брату свайму.
25 #
1Цім. 1:4; 2Цім. 2:24 А было ў нас сем братоў; і першы, як ажаніўся, памёр і, не маючы нашчадка, пакінуў жонку брату свайму.
26Падобна другі і трэці – аж да сёмага.
27Нарэшце па ўсіх памерла і жанчына.
28Дык у час уваскрэсення чыёй з сямі будзе яна жонкаю? Бо ўсе яны мелі яе».
29 #
Ян. 20:9; Дзеі 13:27; 2Пёт. 3:5; Рым. 1:21; 1Кар. 15:44 А Ісус, адказваючы, гаворыць ім: «Памыляецеся, не ведаючы ні Пісання, ані магутнасці Божай.
30 #
1Ян. 3:2; 1Кар. 15:44 Пры ўваскрэсенні не будуць ні жаніцца, ані замуж выходзіць, але будуць, як анёлы Божыя ў небе.
31 #
Адкр. 22:19
Ці не чыталі пра ўваскрэсенне мёртвых, што сказана вам Богам, Які казаў:
32 #
Вых. 3:6; Мк. 12:26 “Я – Бог Абрагама, і Бог Ізаака, і Бог Якуба”. Бог не ёсць Бог мёртвых, але тых, што жывыя».
33І, чуючы гэта, людзі дзівіліся з вучэння Яго.
34 #
Рым. 3:19
Тады фарысеі, чуючы, што Ён змусіў садукеяў замаўчаць, сышліся разам.
35 #
Мк. 12:28; Лк. 7:30; 10:27 І адзін з іх, законазнаўца, выпрабоўваючы Яго, спытаў:
36«Настаўнік, якое найважнейшае прыказанне ў законе?»
37 #
Паўт. Зак. 6:5
Той жа гаворыць яму: «Любі Госпада, Бога твайго, усім сэрцам тваім, усёй душой тваёй, усім розумам тваім;
38гэта найважнейшае ды першае прыказанне.
39 #
Святар. 19:18; Лк. 10:29; Рым. 13:8; Як. 2:8; 1Ян. 4:20 Другое падобнае гэтаму: любі бліжняга свайго, як сябе самога.
40На гэтых двух прыказаннях грунтуецца ўвесь закон і прарокі».
41 #
Дзеі 2:25; Рым. 1:3 Калі сабраліся фарысеі, спытаўся ў іх Ісус,
42 #
Мк. 12:35; Лк. 20:41; Рым. 1:3 кажучы: «Што думаеце пра Хрыста? Чый Ён Сын?» Кажуць яму: «Давіда».
43 #
Дзеі 2:30
Сказаў ім: «Як жа тады Давід у Духу называе Яго Госпадам, кажучы:
44 #
Пс. 110:1; Мк. 16:19; 1Кар. 15:25 «Сказаў Госпад Госпаду майму: сядзь праваруч Мяне, аж дакуль пакладу непрыяцеляў Тваіх пад ногі Твае»?
45Дык калі Давід называе Яго Госпадам, як жа Ён ёсць Сынам яго?»
46 #
Мк. 12:34; Лк. 14:6 І ніхто не мог Яму адказаць слова, ніхто таксама не адважыўся ад таго дня болей пытацца ў Яго.
Цяпер абрана:
Евангелле паводле Мацвея Раздзел 22: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017