Евангелле паводле Мацвея Раздзел 21
Раздзел 21
1 #
2Ян. 8 #
Мк. 11:1; Лк. 19:29; Ян. 12:2 І, калі набліжаліся да Ерузаліма і падышлі да Бэтфагэ на Аліўнай гары, тады Ісус паслаў двух вучняў,
2кажучы ім: «Ідзіце ў сяло, якое перад вамі, і адразу знойдзеце асліцу прывязаную і асляня з ёю. Адвяжыце і прывядзіце да Мяне.
3І, калі вам хтосьці нешта скажа, скажыце: “Госпад мае ў іх патрэбу”, і адразу ж той адпусціць іх».
4Усё гэта сталася, каб збылося тое, што было сказана прарокам, які казаў:
5 #
Зах. 9:9; Лк. 1:33; Ян. 12:15 «Скажыце дачцы Сіёна: “Вось, ідзе да цябе Валадар твой, ціхмяны, седзячы на асліцы і на асляняці, сыне пад’ярэмнай”».
6 #
Мк. 11:4
Пайшоўшы, вучні зрабілі, як загадаў ім Ісус.
7 #
Мк. 11:7
І прывялі асліцу з аслянём, і ўсклалі на іх адзенне сваё, і Ён сеў на іх.
8 #
Святар. 19:13; Паўт. Зак. 24:15; 2Кар. 5:10; Ян. 12:13 А многія людзі пасцілалі сваю вопратку на дарозе, а іншыя сціналі галінкі з дрэў і пасцілалі на дарозе.
9 #
Пс. 118:25, 26; Мк. 11:10; Лк. 19:38 І натоўпы, што наперадзе і за Ім ішлі, усклікалі, кажучы: «Гасана Сыну Давіда! Дабраславёны, Хто прыходзіць у імя Госпада. Гасана на вышынях!»
10 #
Ян. 12:19
І, калі ўвайшоў у Ерузалім, узварухнуўся ўвесь горад, кажучы: «Хто гэта?»
11 #
Лк. 4:16; Ян. 1:45 А народ казаў: «Гэта Ісус, прарок з Назарэта Галілейскага».
12 #
Лк. 2:24; Ян. 2:13 І ўвайшоў Ісус у святыню Божую, і павыганяў усіх, што прадавалі і куплялі ў святыні, а сталы мянялаў і лаўкі прадаўцоў галубоў перакуліў.
13 #
Іс. 56:7; Ярэм. 7:11; Мк. 11:17; Лк. 19:46 І кажа: «Напісана: “Дом Мой домам малітвы будзе названы”, а вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў».
14 #
Дзеі 3:1
І падышлі да Яго ў святыні сляпыя і кульгавыя, і Ён аздаравіў іх.
15 #
Мк. 7:21; Рым. 9:16 А першасвятары і кніжнікі, бачачы цуды, якія Ён учыніў, ды дзяцей, што ўсклікалі ў святыні, кажучы: «Гасана Сыну Давідаву!», злаваліся
16і сказалі Яму: «Ці чуеш, што яны кажуць?» А Ісус кажа ім: «Так; хіба вы не чыталі: “З вуснаў дзяцей і немаўлят учыніў Ты хвалу”»?
17 #
Мк. 11:1; Лк. 19:29; Ян. 11:1 І, пакінуўшы іх, выйшаў за горад у Бэтанію, і там застаўся.
18 #
Мк. 10:33; Лк. 18:31; Ян. 18:5 А раніцай, вяртаючыся ў горад, адчуў голад.
19 #
Лк. 23:1; Дзеі 3:13; 1Кар. 15:4 І, убачыўшы пры дарозе адно дрэва фігавае, падышоў да яго, але не знайшоў на ім нічога, апрача лісця, і сказаў яму: «Няхай не родзіцца з цябе плод навекі». І адразу дрэва фігавае ссохла.
20 #
Мк. 11:20
І, бачачы гэта, вучні дзівіліся, кажучы: «Якім чынам адразу ссохла дрэва фігавае?»
21 #
Мк. 11:23; Лк. 17:6; Як. 1:6; 1Кар. 13:2 А Ісус, адказваючы, гаворыць ім: «Сапраўды кажу вам: калі вы будзеце мець веру і не будзеце сумнявацца, вы зробіце не толькі тое, што з дрэвам фігавым, але нават калі гэтай гары скажаце: “Падыміся і кінься ў мора”, – станецца.
22 #
Лк. 11:9; Ян. 14:13; Як. 5:16; 1Ян. 3:22 І ўсё, пра што будзеце прасіць у малітве з вераю, атрымаеце».
23 #
Мк. 11:27; Лк. 20:1; Ян. 2:18; Дзеі 4:7 І, калі Ісус увайшоў у святыню, падышлі да Яго, калі Ён вучыў, першасвятары і старэйшыны народа і казалі: «Якою ўладаю Ты гэта робіш, і хто Табе даў такую ўладу?»
24 #
Мк. 10:41
І Ісус, адказваючы, сказаў ім: «І Я задам вам адно пытанне, і, калі вы адкажаце Мне, то і Я адкажу вам, якою ўладаю Я гэта раблю:
25 #
Лк. 3:2; Ян. 1:15 хрост Янаў адкуль быў? З неба ці ад людзей?» А яны разважалі паміж сабой, кажучы: «Калі мы скажам: “З неба”, Ён скажа: “Дык чаму вы не паверылі яму?”
26 #
Мк. 9:35; 1Пёт. 5:3; 1Кар. 9:19 А калі мы скажам: “Ад людзей”, баімся натоўпа, бо ўсе Яна лічаць прарокам».
27 #
Мц. 3:3
І, адказваючы, яны сказалі Ісусу: «Не ведаем», а Ён сказаў: «Дык і Я вам не скажу, якою ўладаю Я гэта раблю.
28 #
Мц. 26:28; Ян. 11:51 А як вам здаецца? Адзін чалавек меў двух сыноў. І, прыходзячы да першага, сказаў: “Сыне, ідзі папрацуй сёння ў маім вінаградніку”.
29 #
Лк. 15:20; Дзеі 17:30 А ён, адказваючы, гаворыць: “Не хачу”. А потым, узрушаны навяртаннем, выйшаў і пайшоў.
30 #
Лк. 1:31
Звяртаючыся да другога, сказаў яму падобна. А той, адказваючы, гаворыць: “Іду, гаспадару”, – але не пайшоў.
31 #
Лк. 7:37
Хто з дваіх выканаў волю бацькі?» Яны кажуць: «Першы». Кажа ім Ісус: «Сапраўды кажу вам: наперадзе вас мытнікі і распусніцы ідуць у Валадарства Божае.
32 #
Лк. 3:1; Рым. 10:10 Бо прыйшоў да вас Ян дарогай справядлівасці, і вы не паверылі яму; мытнікі ж і распусніцы паверылі яму. Вы, аднак, бачачы гэта, нават потым не навярнуліся, каб яму паверыць.
33 #
Іс. 5:1, 2; Мк. 12:1; Лк. 20:9; Ян. 15:1; Як. 5:7 Паслухайце іншую прыпавесць. Быў чалавек гаспадар дому, які насадзіў вінаграднік, і абгарадзіў яго плотам, і выкапаў у ім выціскальню, і пабудаваў вежу, і наняў у яго вінаградараў, і аддаліўся.
34 #
Мк. 10:52; Лк. 18:43 А калі надышоў час пладоў, паслаў ён паслугачоў сваіх да вінаградараў, каб яны забралі яго плады.
35А вінаградары, схапіўшы паслугачоў яго, аднаго пабілі, другога забілі, а іншага ўкаменавалі.
36Ізноў паслаў Ён іншых паслугачоў, больш, чым раней, але і ім зрабілі падобна.
37Нарэшце паслаў да іх сына свайго, кажучы: “Пасаромяцца сына майго”.
38Але вінаградары, бачачы сына, гаварылі адзін аднаму: “Гэта спадкаемец. Хадземце, заб’ём яго і завалодаем яго спадчынаю”.
39І, схапіўшы яго, выкінулі з вінаградніку і забілі.
40Дык калі прыйдзе гаспадар вінаградніку, што ён зробіць тым вінаградарам?»
41Яны гавораць Яму: «Ліхіх ён сурова заб’е, а вінаграднік аддасць іншым вінаградарам, якія будуць аддаваць плод у вызначаны час».
42Кажа ім Ісус: «Ці ж ніколі не чыталі вы ў Пісанні: “Камень, які адкінулі будаўнікі, ён стаўся галавою вугла. Ад Госпада гэта сталася, і дзіўна ў вачах нашых”?
43Дзеля таго кажу вам, што будзе аднята ад вас Валадарства Божае, а дадзена народу, які творыць плады яго.
44І хто ўпадзе на гэты камень, разаб’ецца, а на каго ён упадзе, таго раздавіць».
45І, калі пачулі першасвятары і фарысеі Яго прыпавесць, зразумелі, што пра іх Ён гаварыў.
46І намагаліся Яго ўзяць, але баяліся людзей, бо яны лічылі Яго прарокам.
Цяпер абрана:
Евангелле паводле Мацвея Раздзел 21: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017