John 14
14
1⁊he cwæð to hys leorningcnihtan.
Non turbetur cor uestrum neque formidet
Ne syo eower heorte gedrefeð. ge gelefað on god ⁊gelefeð on me. 2On mines fader huse synde manega eardingstowe. Ne sægde ic eow. hit ys litles wane þæt ic fare ⁊wille eow eardungstowe gerewian. 3⁊gyf ic fare ⁊eow eardungstowe gegearwige; eft ic cume ⁊neme eow to me selfen. þæt ge seon hwær ic eom. 4⁊ge witon hwider ic fare ⁊ge cunnan þanne weig. 5Tomas cwæð to him. Hlaford we nyten hwider þu færst ⁊hu muge we þanne wei cunnan; 6Se halend cwæð to him. Ic eom weig ⁊soðfaestnysse ⁊lyf. Ne cymð nan to þam fæder buton þurh me. 7Gyf ge cuþan me. witoðlice ge cuðen minne fader ⁊henen forð ge hine gecnaweð ⁊ge hine sæwen. 8Philippus quoth to him. Drihtan atew us þane fæder ⁊we hæbbeð genoh. 9Se hælend cwæð to him. Philippus swa lange tid ic wæs mid eow ⁊ge ne cneowan me. Se þe me gesihð; gesihð minne fæder. Humæte cwæðst þu. atew us þinne fæder. 10ne gelefst þu þæt ic eom on fæder ⁊fader is on me; þa word þe ic to eow spræke; ne sprece ic hy of me sylfe. Se fader þe wuneð on me; he wercð þa werc. 11Ne gelefe ge þæt ic eom on fæder ⁊fæder is on me. gelefð for þam weorcan. 12Soð ic eow segge. se þe gelyfð on me. he wercð þa weorcð (sic) þe ic werce ⁊he wercð maran þanne þa synd. forþam þe ic fære to þam fæder. 13⁊ic do swa hwæt swa ge byddað on minen namen. þæt se fader syo gewuldrod on þam sunu. 14Gif ge hwæt me biddað on minan naman þt ic do.
Si diligitis me mandata mea seruate ⁊ego rogabo patrem ⁊alium paraclitum dabo uobis
15Gyf ge me lufiað; healdod min bebode 16⁊ic bidde fæder ⁊he sylð eow oðerne frefiend þæt beo æfre mid eow. 17Soðfæstnysse gast þe þes middeneard ne maig underfon. He ne can hine forþan þe he ne gesihð hine. Ge hine cunnen forþan þe he wuneð mid eow ⁊beoð on eow. 18Ne læte ic eow stepchild. ic cume to eow. 19Nu gyt is an litel fyrst ⁊middeneard me ne gesihð. Ge me seoð. forþam ic libbe ⁊ge libbað. 20On þam daige ge gecnaweð þæt ic eom on minen fæder ⁊ge synd on me ⁊ic on eow. 21Se þe hafð mine bebode ⁊hylst þa. he ys þe me lufað. Min fæder lufed þane þe me lufað ⁊ic lufige hyne ⁊geswutelige him me selfe. 22Iudas cwæð to hym. næs na se scarioth. Drihtan hwæt is geworðan þæt þu wilt þe selfne geswutelian us ⁊na middenearde. 23Se halend andswerede ⁊cwæð to him.
Si quis diligit me sermonem meum seruabit
Gyf hwa me lufad. he healt mine spraece ⁊min fæder lufað hine ⁊we cumeð to hym ⁊we weorceð eardingstowe mid him. 24Se þe me ne lufað. ne healt mine spræce ⁊nis hit min spræce þæt ge gehyrdon. ac þas fæder þe me sende. 25Þas þing ic eow sægde þa ich mid eow wunede. 26Se halge frofre gast þe se fæder sent on minan naman eow lærð ealle þing ⁊he lærð eow ealle þa þing. þe ic eow segge. 27Ic læfe eow sibbe. ic sylle eow mine sibbe. Ne sylle ic eow sibbe swa middanearð sylð. Ne seo eower heorte gedrefed. ne ne fortige ge. 28Ge gehyrdan þæt ic eow sægde. ic ga ⁊ic cume to eow. Witodlice gif ge me lufedon ge geblissedon. forþan þe ic fare to þam fæder. forþan se fæder is mare þanne ic. 29Ænd ich eow sægde. ærþam þe hit wurðe. þæt ge gelyfon þanne hit geworðan byð. 30Ne spræce ic nu ma fela wið eow. Ðises middaneardes ealdor cymð ⁊he næfð nan þing on me. 31Ac þæt se middeneard oncnawe þæt ic lufie þanne fæder ⁊ic do swa se fæder me bebead. Arisað uten gan heonon.
The Four Gospels in AngloSaxon (Old English) were translated from Latin by Abbot Ælfric of Eynsham, probably some time within the period 990 – 1010.
