Vreugde op die Reis: Vind Hoop Te Midde Van BeproewingVoorbeeld

Byna enige tyd wanneer ek reis, kom ek 'n paar ompaaie en hobbels in die pad teë. Vlugte word vertraag, huurmotors is nie gereed nie, die weer veroorsaak oponthoud, konstruksie vertraag die verkeer, elke verkeerslig word rooi … die lys gaan aan en aan. Ek voel dalk angstig, gefrustreerd of moeg, maar ek druk onvermydelik deur en laat nie toe dat daardie stampe my daarvan weerhou om te gaan waar ek moet gaan nie.

Ons reis saam met ons geliefdes is dieselfde. Alhoewel ons nie kan bepaal watter ompaaie voorlê nie, KAN ons besluit hoe ons reageer.

Ons het geen beheer oor ons geliefde se reis nie, maak nie saak hoe hard ons probeer nie, maak nie saak hoeveel navorsing ons doen nie, maak nie saak hoeveel keer ons by hulle pleit nie, maak nie saak hoeveel rehabilitasiesentrums ons bel nie. Hulle reis is hulle eie.

Ek sê dit uit ondervinding. Ek het probeer om beheer oor my man se reis te hê, maar dit het my net meer en meer kwaad en meer en meer gegrief gemaak. Ek het gepleit, gesmeek, gedreig, geskree, stilstuipe gekry … noem maar op, ek het dit probeer. Uiteindelik wou ék dit egter meer hê as wat my man dit wou hê, wat my op paaie van wrok, woede, angs, vrees, bitterheid, frustrasie en hopeloosheid gelei het.

Ek wou net my gesin terughê. Ek wou my man terughê. Ek wou vrede hê. Ek wou hoop.

Ek wou vreugde hê.

Ek het egter geleer dat die enigste reis waaroor ek beheer het, my eie is. Ek is dit immers waardig om vrede, hoop en vreugde te vind, maak nie saak hoe enigiemand anders se reis mag lyk nie — insluitend my man s’n. Ek kan kies om vir myself te sorg. Ek kan kies om in my herstelbaan te bly.

Ek moet ook onthou dat God by my is tydens elke ompad en hobbel in die pad. Hy ken reeds hierdie ompaaie wat ek in die gesig staar. Ek moet onthou dat dit deel van sy plan is, deel van die groter prentjie en deel van sy doel is.

Ek kan die keuse maak om God te vertrou en om in vreugde te vertrou.