Die Gewoonte van DankbaarheidVoorbeeld

Ons dink dikwels aan geestelike dissiplines in persoonlike terme. Ek moet my Bybel lees. Ek moet bid. Ek moet dankie sê. Of, sommige verwaarloos persoonlike gewoontes en bestudeer slegs die Skrif of bid wanneer hulle saam met ander gelowiges vergader. Nie een van die uiterstes is gesond nie. Ons moet dit 'n prioriteit maak om God persoonlik en saam met ander te leer ken.

Dit geld vir die beoefening van danksegging en miskien veral daarvoor. Wanneer ons God saam dank, versterk dit nie net ons eie geloof nie, maar dit bemoedig ook ander gelowiges.

In Psalm 95 nooi die psalmis ons om saam met mekaar en aan mekaar dankie te sê. Ons bepeins nie net die Bybel vir persoonlike groei nie, maar ons doen dit om mekaar met die Skrif te vermaan, saam te sing en saam te dank.

Die Christelike lewe word in gemeenskap uitgeleef. Dit is maklik om godvrugtig te wees wanneer jy jou Bybel in die privaatheid van jou huis lees. Hoe kan jy geduld, genade, vriendelikheid, barmhartigheid en liefde betoon, as jy buite verhoudings staan? Die Bybel is vol "ander" gebooie wat sentraal staan in die Christelike lewe, en jy kan dit nie in afsondering doen nie. Ons het mekaar nie net nodig vir ons eie groei, aanspreeklikheid en bemoediging nie, maar ons het mekaar as 'n gemeenskap nodig om saam te bid, ons laste te deel, saam sonde te bely, saam die Skrif te bestudeer en toe te pas, en saam dankie te sê.

Beide dankbaarheid en murmurering is aansteeklik omdat dit interpersoonlike praktyke is. Hulle is nie net gemeenskaplik nie; hulle is oordraagbaar. Ons kan 'n gees van dankbaarheid of murmurering aan ander oordra, óf die gemeenskap opbou óf afbreek. Ons sal óf lewegewende dankbaarheid deel wat God eer óf siels-uitmergelende klagtes hê wat Hom oneer aandoen.

Moenie onderskat hoeveel jy ander kan beïnvloed deur eenvoudige woorde en dade nie. Deur dankie te sê, God se goedheid te deel, oor God se beloftes te praat of ander te bevestig, kan jy 'n bron van goeie dinge wees wat ander help om te groei. Of jy kan ander ontmoedig deur te skinder, te kla, uiting aan ontevredenheid of jaloesie te gee, mense af te breek, om die ergste in ander te sien en te praat en te murmureer wanneer jy dink die lewe (of God) is onregverdig.

Ondankbaarheid het toegeneem toe Israel verkies het om te kla eerder as om God te dank. In plaas daarvan om harte te hê wat ontvanklik was vir God se gawes, het hulle harte koud en gevoelloos geword totdat hulle selfs seëninge verwerp het. Soos 'n verwoestende veldbrand versprei murmurering van een persoon na 'n ander deur een ontevrede gesprek op 'n slag.

Dankbaarheid doen die teenoorgestelde. Wanneer ons oor God se goedheid praat – sy eienskappe, sy werk in ons lewe, sy seëninge, wat Hy ons leer of in ons doen en waar ons sy hand in ons lewens sien – wek dit verhoogde geloof en dankbaarheid in mekaar op. Vreugde en aanbidding weerklink uit klein uitdrukkings van dankbaarheid, baie soos water wat uitkring wanneer 'n klein druppeltjie in 'n emmer val.

Gee uiting aan God se goedheid. Beoefen saam jul danksegging. Nooi ander om dieselfde te doen deur vrae te vra soos: “Vir watter een ding is jy vandag vir God dankbaar?”