DIE SABBAT EN RUS     

MEDITASIE

Toe ek 'n kind was, het ek Sondagrokke gehad. Ek sou 'n rok Saterdagaand uit die kas haal, want ek het geweet môre is Sondag. Daarmee saam het rus gekom. Soggens het ek saam met my broers en susters Sondagskool bygewoon. Deur die loop van die middag het my ouers tyd met ons deurgebring. Ons het saam gespeel, musiek gemaak of gaan stap. Vandag is ek 'n diakones, en ek dra steeds 'n spesiale rok op Sondae. 

Antieke Jode en Christene ken al vir duisende jare die beginsel van rus en stilte op die sabbat. Dit het sy oorsprong uit die skeppingsverhaal toe God op die sewende dag gerus het na die ses skeppingsdae. Sedert Jesus se opstanding bepaal die dag na die sabbat die ritme van die lewe vir die opkomende Christen gemeenskap. Op daardie dag het hulle saamgekom vir aanbidding en gemeenskap. 

God het vir ons 'n rusdag gegee — die Sondag – as 'n nuttige onderbreking van ons besige lewens en kultuur. Die rusdag is nie gebonde aan een spesifieke dag van die week nie, maar dit moet van die ander dae onderskei word. Die sabbat is 'n herinnering dat ons waarde as mense op meer as net ons prestasies gebaseer is. Geneesheer en teoloog, Albert Schweitzer, het dit gepas gestel: "Jou siel sal verdor wanneer dit 'n Sondag kortkom."

Ons besluit self wanneer ons daardie rusdag hou. Dit neem tyd om stil te word. As ek vuil water in 'n glas gooi, sal die vuiligheid na 'n rukkie afsak en die water helder word. Dit het stilte gevind. Wanneer ons rus in stilte soek, sal ons siele ook stilte vind. Baie van ons diepste gedagtes sal na die oppervlak kom, gedagtes wat ons na God kan bring.

Ek sit elke dag bewustelik 'n halfuur opsy. Ek gaan na 'n plek waar ek nie gesteur kan word nie. Ek kom na God toe, na Jesus toe, net soos ek is. Hy verwag my. Ek keer my aandag na binne, na my asemhaling, en dan vestig ek my aandag op my gedagtes en emosies. Wat my ook al beweeg, bring ek voor Hom met elke asem wat ek uitblaas. Ek laat vaar en laat God oorneem. Ek staan genoeg tyd af en sluit dan met 'n dankgebed. 

Jesus het sy dissipels genooi: "Kom julle alleen saam na 'n stil plek toe en rus 'n bietjie" (Markus 6:31). Nou nooi Hy ons om dieselfde te doen.

VRAE VIR OORDENKING 

• Wat weerhou my daarvan om tyd af te staan om stilte en rus op te soek?   
• Sou ek dit waag om bewustelik 'n dag sonder nuus of telefoon deur te bring?   
• God het die sewende dag geseën en geheilig. Ag ek die Sondag nog heilig? Voel ek sy seën oor die Sondag?

GEBEDSONDERWERPE 

• Ons bid vir genade om ons vrees vir stilte te oorkom en om net te kan wees.  
• Ons bid dat die begeerte in ons harte na God se teenwoordigheid sal bly lewe en dat ons tyd daarvoor in ons daaglikse lewe sal inruim.   
• Ons bid vir die onverklaarbare dinge wat uit die diepte van ons harte opduik wanneer ons stil word. Ons bid dat ons dit nie ignoreer nie, maar waag om dit voor God te erken.  
• Ons bid vir wysheid en beskerming vir die oomblikke in stilte wanneer ons deur die Woord van God geraak word.   
• Ons bid dat kerke en kapelle, plekke van rus, plekke word waar mense die Woord van God hoor.  
• Ons bid vir diegene wat deur werk en verantwoordelikhede oorweldig voel en nie in staat is om daardie druk agter te laat nie.

VOORGESTELDE GEBED 

Hier is ek voor U, Here, net soos ek is: uitgerus of gespanne, leeg en uitgedroog, of gevul met dankbaarheid, vol verlange, of sonder enige perspektief.

Vader, U is die bron van lewe. Kom met u vernuwende krag. Reinig my, genees my, sodat ek die persoon kan word wat U my gemaak het om te wees. Amen.

Suster Lydia Schranz, diakones en kapelaan, Switserland.