Paulus se Gevangenisbriewe: Paulus en die FilippenseVoorbeeld

Bekommernis oor Paulus: Filippense 4:18

Gewoonlik het die kerk in Filippi 'n sterk, liefdevolle verhouding met die apostel Paulus gehad. Toe hulle van sy lyding in die tronk hoor, was hulle verslae en besorgd oor hom. Toe hulle dus kon, het hulle hul besorgdheid getoon deur 'n geskenk te stuur om in Paulus se aardse behoeftes te voorsien, en ook vir Epafroditos om die geskenk aan Paulus te lewer en om hom in die tronk te bedien. Paulus het hierdie geskenk in Filippense 4:18 genoem en hierdie dankbrief geskryf:

"Maar ek het alles ontvang en ek het meer as genoeg. Noudat ek van Epafroditos ontvang het wat julle gestuur het, het ek alles wat ek nodig het. Julle gawe is voor God 'n offer met lieflike geur, vir Hom aanneemlik en welgevallig" (Filippense 4:18).

Soos ons genoem het, was die Filippense nie ryk nie, dus was hierdie geskenk 'n beduidende opoffering van hulle kant af. Hulle het dit egter ywerig gestuur omdat hulle so oor Paulus se welstand besorgd was. Soos ons in Filippense 2:25 lees, het hulle kerk ook vir Epafroditos gestuur om Paulus in die tronk te bedien. Dink na oor Paulus se woorde:

"Ek ag dit noodsaaklik om die broer Epafroditos, my medewerker en medestryder wat deur julle hierheen gestuur is om my in my omstandighede by te staan, na julle toe terug te stuur" (Filippense 2:25).

Blykbaar het Epafroditos ook 'n verslag aan Paulus gelewer waarin hy die Filippense se vrese uitgespreek het dat Paulus deur ander gelowiges vervolg word en dat 'n doodsdreigement oor sy kop hang. In sy brief aan hulle het Paulus bevestig dat die Filippense sy omstandighede behoorlik verstaan ​​het, en waardering uitgespreek vir hulle besorgdheid.  

Byvoorbeeld, in Filippense 1:15-17 het hy erken dat sekere verkondigers van die evangelie hom kwel. Hy het sy situasie met hierdie woorde beskryf:

"Daar is wel party wat Christus verkondig omdat hulle jaloers op my is en iets teen my het, maar ander doen dit met opregte bedoelings … maar eersgenoemdes maak Christus bekend uit selfsugtige en onsuiwere bedoelings. Hulle oogmerk is om die gevangenskap vir my nog swaarder te maak" (Filippense 1:15-17).

Om die waarheid te sê, een van die redes waarom Paulus so hartseer gevoel het, was dat so min van die gelowiges om hom, insluitend Christenleiers, werklik hul harte aan evangeliebediening gewy het. Dink na oor sy woorde in hierdie verband in Filippense 2:21:

"Al die ander soek net hulle eie belange, nie dié van Jesus Christus nie" (Filippense 2:21).

Kortliks, die Filippense se besorgdheid oor Paulus in hierdie tyd was geregverdig. Paulus se probleme was groot, en sy ondersteuning was min.

Die Filippense was egter nie bloot bekommerd oor die feit dat Paulus gely het nie. Hulle was ook bekommerd dat hy sou sterf, hetsy deur sluipmoord of 'n openbare teregstelling. Hierdie vrese was geregverdig.  Die Jode het meer as een keer probeer om Paulus te vermoor, en die misdaad waarvan hy beskuldig is, was strafbaar met die dood. Dus, uit diepe besorgdheid oor die apostel, het die Filippense hulle namens Paulus aan gebed gewy. Paulus het hulle bedank vir hulle gebede in Filippense 1:19-20, met hierdie woorde van bemoediging:

" Want ek weet dat alles op my redding sal uitloop omdat julle vir my bid en die Gees van Jesus Christus my bystaan. Dit is my vurige verlange, en daarna sien ek uit, dat ek niks sal doen waaroor ek my sal hoef te skaam nie. Ek wil ook nou soos nog altyd, met alle vrymoedigheid deur my hele wese Christus verheerlik in lewe en in sterwe" (Filippense 1:19-20).

Paulus was dankbaar vir die Filippense se gebede en het hulle verseker dat selfs die dood 'n welkome vorm van verlossing van sy lyding sou wees.