Numeri 22:1-20

Die Israeliete het weer verder getrek en kamp opgeslaan in die vlakte van Moab aan die oostekant van die Jordaanrivier regoor Jerigo. Toe die koning van Moab, Balak die seun van Sippor, hoor wat die Israeliete met die Amoriete gedoen het, het hy en sy mense baie bang geword, want hulle het gesien hoe baie Israeliete daar was. In hulle paniek het hulle vir die leiers van Midian die volgende boodskap gestuur: “Hierdie horde mense gaan alles rondom hulle kaalstroop, soos ’n bees die gras rondom hom kaalvreet.” Koning Balak van Moab het toe boodskappers na Bileam die seun van Beor toe gestuur. Bileam was in Petor naby die Eufraatrivier in die land Ammau. Balak het vir hom laat weet: “Hier het nou net ’n hele volk uit Egipte uit aangekom, en oral waar hulle kom, vat hulle oor. Hulle het hulle nou hier op my voorstoep kom tuismaak. Hulle is te veel vir ons om baas te raak. Kom help my, asseblief! Ek wil hê jy moet ’n vloek op hulle kom sit; miskien sal ons hulle dan kan baasraak en uit ons land uit wegjaag. Ek weet mos as jy met jou buitengewone kragte mense seën, gaan dit regtig goed met hulle. Maar as jy mense vervloek, tref slegte dinge hulle beslis ook.” Die klompie leiers uit Moab en Midian wat as Balak se boodskappers opgetree het, is toe daar weg met die geld wat hulle vir Bileam sou gaan aanbied om te doen wat Balak vra. By Bileam aangekom, het hulle vir hom die situasie geskets. Hy sê toe vir hulle: “Bly vannag hier oor, dan sal ek môre vir julle sê wat die Here vir my gesê het.” Die leiers uit Moab het toe daar by Bileam oorgeslaap. Dié nag het God na Bileam toe gekom en vir hom gevra: “Wie is die mans wat in jou huis is?” Hy het geantwoord: “Dit is boodskappers van koning Balak van Moab wat vir my moes kom sê: ‘Hier het nou ’n groot volk uit Egipte aangekom. Oral waar hulle kom, vat hulle oor. En hulle het hulle nou hier op my voorstoep kom tuismaak. Hulle is te veel vir ons om baas te raak. Kom help my, asseblief! Ek wil hê jy moet hulle kom vervloek; miskien sal ons hulle dan kan baasraak en uit ons land uit wegjaag.’” “Moenie saam met hulle gaan nie,” het God vir Bileam gesê. “Jy mag nie ’n vloek oor hierdie volk uitspreek waarin jy sê dat Ek hulle moet straf nie, want Ek het hulle alreeds met my goedheid geseën.” Toe Bileam die volgende môre opstaan, het hy vir Balak se leiers gesê: “Gaan dadelik huis toe. Die Here wil nie hê ek moet saam met julle gaan nie.” Hulle is toe terug na Balak toe in Moab met die boodskap: “Bileam weier om saam met ons te kom.” Balak het weer probeer. Hierdie keer het hy nog meer en belangriker mense as die vorige keer gestuur. Hulle het vir Bileam gesê: “Koning Balak sê: Kom asseblief dadelik na my toe. Ek sal jou baie goed betaal vir jou dienste en sal doen net wat jy wil hê. Ek smeek jou: kom tog net hiernatoe en vervloek hierdie vreemde volk.” Maar Bileam het vir hulle gesê: “Selfs al sou Balak vir my sy paleis vol silwer en goud gee, mag ek net doen wat die Here my God my toelaat. Niks anders as dit nie. Maar bly julle ook ’n nag hier by my oor, dan kyk ons of die Here nie dalk weer met my hieroor wil praat nie.” Daardie nag het God weer met Bileam kom praat en vir hom gesê: “Aangesien hierdie manne jou kom haal het, gaan dan maar saam hulle, maar jy mag net doen wat Ek vir jou sê.”