2 Korintiërs 12:1-10

Dit is vir my ongetwyfeld nie nuttig om te roem nie. Ek sal by visioene en openbarings van die Here kom. Ek het 'n man in Christus meer as veertien jaar gelede geken (of dit in die liggaam is, kan ek nie sê nie; of buite die liggaam, ek kan nie sê nie: God weet dit;) so iemand is weggeruk na die derde hemel. En ek het so 'n man geken (of dit nou in die liggaam is of buite die liggaam, ek kan nie sê nie: God weet dit;) Hoe dat hy weggeruk is in die paradys en onuitspreeklike woorde gehoor het wat 'n mens nie geoorloof is om uit te spreek nie. Oor so iemand sal ek roem, maar uit myself sal ek nie roem nie, maar in my swakhede. Want al sou ek wou roem, ek sal nie 'n dwaas wees nie; want ek sal die waarheid sê; maar nou laat ek dit, dat niemand meer aan my dink as wat hy my sien wees of wat hy van my hoor nie. En dat ek nie deur die oorvloed van die openbaringe bo die maat verhef sou word nie, is aan my 'n doring in die vlees gegee, die boodskapper van Satan om my met die vuis te slaan, sodat ek nie bo die maat verhef sou word nie. Om hierdie saak het ek die Here drie maal gesmeek, dat dit van my mag wyk. En hy het vir my gesê: My genade is vir jou genoeg, want my krag word in swakheid volbring. Daarom sal ek liewer in my swakhede roem, sodat die krag van Christus in my kan rus. Daarom het ek behae in swakhede, in smaad, in nood, in vervolging, in benoudhede ter wille van Christus; want as ek swak is, dan is ek sterk.