Gewilde Bybelverse vanaf लूक 5

Deel

येशुनदी माटलाडेद आयनेंका येशुड शिमोननी आन्या, “जहाज लोत नेळालोंग तिस्को इंगा मिल फटदेंक नीद जाळी किंदीक इडु.”

शिमोन उत्तर इच्या, “गुरूजी, मोब्बूलाला मिम शेंगेम मेहनत शेस्तीम पण येमीच शिक्कालेद. तरी नु आंटाव आंका जाळी किंदीक इडस्तान.” मग वार आल्ले शेशीनेंका वार जाळीला मिलाद फेद्दाद घोळका शिक्या इंगा वानदी जाळी शिंगेदेंक आंट्या

पन येशुड जंगला एकांतला फोई प्रार्थना शेयदू.

नीन नितीमानलान कुतेदेंक दालेन तर पापी मंदीक पश्चात्पाइचांग शपिदेंक वचीनान.”

आप्पुड इदी सुशी शिमोन पेत्र येशुनी काळलु मोक्की आन्या, “ना देगारनुस दुराम येल्ली फो येनटीक की नीन पापी मनशी उंडान.”

येशुड वारनी आन्या, “यवार निरोगी उंडार वारकी वैद्यनदी यवार्की गरज लेद, पण यवार रोगी उंडार, वारकी वैद्यनदी गरज उंडाद.

मग वार जहाजलु कंटामकी आंचीनेंका वार आंता काही इडशीर इंगा वान यंका फोइर.

मग इल्ला आय्या की, येशुड यादो वगा उळ्या उंडीनाप्पुड आंदु कुष्ठरोगता निंडीनोड वगा मनशी उंड्या, यप्पुड वाड येशुन सुश्या आप्पुड वाड बोरकाला फड्या इंगा वानकी विनंती शेशा, “प्रभू, जर नीद इच्छा उंटे तर नन्नु शुद्ध शेशेदेंक नु समर्थ उंडाव.” आप्पुड येशुड वानदी शेय मुंदारकी शेशी वानकी स्पर्श शेश्या इंगा आन्या “नाद इच्छा उंडाद शुद्ध का!” इंगा लगेच वानदी कुष्ठ येल्ली फोया.

परंतु येशु विषयी बातमील इंगा पसरास्का फोया इंका फेदाद जमाव वानदी ऐकादेंक इंगा मना रोगलाता शिंगार आदेंक जम आदूर.