Gewilde Bybelverse vanaf Maitiú 10

Deel

Féaċ, táim ag ḃúr gcur amaċ ar nós caoraċ ameasg faolċon. Bíḋiḋ, d’á ḃríġ sin, ċóṁ glic leis na h-aiṫreaċaiḃ niṁe agus ċóṁ símplíḋe leis na colúraiḃ.

An t-é a ġeoḃaiḋ a anam féin caillfiḋ sé é; agus an t-é a ċaillfiḋ a anam féin ar mo ṡon-sa, ġeoḃaiḋ sé é.

Agus ná bíoḋ eagla agaiḃ roimis an muintir a ṁarḃuiġeann an corp, agus náċ féidir dóiḃ an t-anam a ṁarḃú; aċ bíoḋ eagla agaiḃ roimis an t-é gur féidir dó idir anam agus corp do ċur go h-ifreann.

Agus an t-é ná glacfaiḋ a ċros agus mise do leanṁaint, ní’l sé maiṫ a ḋóiṫin dom.

Gaċ duine, d’á ḃríġ sin, a ḋ’adṁóċaiḋ mise os cóṁair daoine, adṁóċad-sa eisean os cóṁair m’Aṫar atá ins na flaṫais. Aċ an t-é a ṡéanfaiḋ mise os cóṁair daoine, séanfad-sa eisean os cóṁair m’Aṫar atá ins na flaṫais.

Leiġsiḋ daoine breóite; tógaiḋ na mairḃ ó’n mbás; glanaiḋ na loḃair; cuiriḋ amaċ na deaṁain. Is i n-aisge do fuaraḃair; tugaiḋ uaiḃ i n-aisge.

Ná bíoḋ eagla oraiḃ, d’á ḃríġ sin. Is mó le ráḋ siḃ-se ’ná mórán des na gealḃúnaiḃ.

Ná measaiḋ gur ċun na síoṫċána ċur ar an dtalaṁ a ṫánag; ní ċun na síoṫċána ċur ann a ṫánag, aċ ċun an ċlaiḋiṁ a ċur ann.