Gewilde Bybelverse vanaf മഥിഃ 16

Deel

അനന്തരം യീശുഃ സ്വീയശിഷ്യാൻ ഉക്തവാൻ യഃ കശ്ചിത് മമ പശ്ചാദ്ഗാമീ ഭവിതുമ് ഇച്ഛതി, സ സ്വം ദാമ്യതു, തഥാ സ്വക്രുശം ഗൃഹ്ലൻ മത്പശ്ചാദായാതു|

അതോഽഹം ത്വാം വദാമി, ത്വം പിതരഃ (പ്രസ്തരഃ) അഹഞ്ച തസ്യ പ്രസ്തരസ്യോപരി സ്വമണ്ഡലീം നിർമ്മാസ്യാമി, തേന നിരയോ ബലാത് താം പരാജേതും ന ശക്ഷ്യതി|

അഹം തുഭ്യം സ്വർഗീയരാജ്യസ്യ കുഞ്ജികാം ദാസ്യാമി, തേന യത് കിഞ്ചന ത്വം പൃഥിവ്യാം ഭംത്സ്യസി തത്സ്വർഗേ ഭംത്സ്യതേ, യച്ച കിഞ്ചന മഹ്യാം മോക്ഷ്യസി തത് സ്വർഗേ മോക്ഷ്യതേ|

യതോ യഃ പ്രാണാൻ രക്ഷിതുമിച്ഛതി, സ താൻ ഹാരയിഷ്യതി, കിന്തു യോ മദർഥം നിജപ്രാണാൻ ഹാരയതി, സ താൻ പ്രാപ്സ്യതി|

മാനുഷോ യദി സർവ്വം ജഗത് ലഭതേ നിജപ്രണാൻ ഹാരയതി, തർഹി തസ്യ കോ ലാഭഃ? മനുജോ നിജപ്രാണാനാം വിനിമയേന വാ കിം ദാതും ശക്നോതി?

പശ്ചാത് സ താൻ പപ്രച്ഛ, യൂയം മാം കം വദഥ? തതഃ ശിമോൻ പിതര ഉവാച, ത്വമമരേശ്വരസ്യാഭിഷിക്തപുത്രഃ|

തതോ യീശുഃ കഥിതവാൻ, ഹേ യൂനസഃ പുത്ര ശിമോൻ ത്വം ധന്യഃ; യതഃ കോപി അനുജസ്ത്വയ്യേതജ്ജ്ഞാനം നോദപാദയത്, കിന്തു മമ സ്വർഗസ്യഃ പിതോദപാദയത്|