Gewilde Bybelverse vanaf پێدایش 15

Deel

اِبراما هُداوندئے سرا باور کرت و هُداوندا اِبرامئے اے باور، په آییا پاکی و پَلگاریے هساب کرت.

چه اے چیزّان و رند، هُداوندئے هبر الهام و شُبێنێئے تها په اِبراما آتک: ”او اِبرام! متُرس، من تئیی اِسپر آن. تئیی اِنام سکّ مزن اِنت.“

هُداوندا اِبرام ڈنّا بُرت و گوَشت: ”آسمانا بچار و اِستاران هساب کن، اگن هسابِش کرتَ کنئے. تئیی نَسل و پَدرێچ اِشانی پئیما بازَ بیت.“

بله هُداوندئے هبر اِبراما سر بوت که اے هِزمتکار تئیی وارسَ نبیت، تئیی جندا مَردێن‌چُکّے بیت و هما تئیی وارسَ بیت.

گڑا هُداوندا گوَشت: ”دلجم بئے و بزان که تئیی نَسل و پَدرێچ اَنچێن سرڈگارێا دَرامَدێئے پئیما جَهمنندَ بیت که آ مُلک آیانی نه‌اِنت. تئیی اۆبادَگ اۆدا گُلامَ بنت و تان چار سد سالا زُلم و زۆراکیئے آماچَ بنت.

بله اِبراما گوَشت: ”او هُداوندێن هُدا! تئو منا چے دئیئے؟ منا وَه چُکّ نێست و منی لۆگئے وارس دَمِشکی اێلیزِر اِنت.“

آ رۆچا هُداوندا گۆن اِبراما اَهد و پئیمانے کرت و گوَشتی: ”چه منی نێمگا اے سرڈگار چه مِسرئے شێپا بگر تان پَراتئے مزنێن کئورا تئیی نَسل و پَدرێچئیگ اِنت،

تئیی پَدرێچ، چارمی نَسلا اِدا پرَ ترّیت چێا که اَموریانی بَدکاری اَنگت پوره و سَرجم نبوتگ.“