Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi مَتّی 6

Dlulisela

بَلگو اَوِلی دوو پادشاهیا خدا و صالِح بونه دا بِن، گو اَونَ همو ژی دیه بُ وَ بِنَ دایین.

بَهنده نیارانه سِبه نَبِن، چون گو سِبه دیه نیارانیا خو هَبیت. دَرده ایرو تِرا ایرو هَیَ!

«بَهنده اَز بُ وَ دِبِژِم، نه نیارانه ژیانا خو بِن گو چه بُخُن آن چه وَخُن، و نه نیارانه بَدَنا خو گو چه بَرگَن. ما ژیان ژه رِسقی و بَدَن ژه جِلِگا مُهِمتِر نینَ؟

بله تِ، وقته گو دعایه دِگَی هَرَ اُدا خودا، دَری گِردَ و حُضورا بابه خودا گو بَرچاو نینَ، دعایه بِگَ. هِنگه بابه تَ گو دِشده وَشارتی دِبینیت، دیه خِیرا تَ بِدَتَ تَ.

«بَهنده اون وِسا دعایه بِگَن: «اَی بابه مَ گو اَسمانه دایی، ناوه تَ مُقدس بیت. پادشاهیا تَ بِت. اِرادا تَ، هَ وِسا گو اَسمانی دا دِقَومیت، سَر عَردی ژی بِقَومیت.

نانه مَ یه همو رُژه ایرو بِدَ مَ.

و قَرِت مَ بِبَخشَ، هَ وِسا گو اَم ژی قَردارِت خو دِبَخشِن.

و مَ امتحان نَگَ، بَلگو مَ ژه پیسیتیه خَلاص گَ. چون گو پادشاهی و قُدرَت و شُکوه و جلال، حَتا اَبَده یا تَیَ. آمین.

چون هَگو اون تقصیراته خلقه بِبَخشِن، بابه اَسمانیه وَ ژی دیه وَ بِبَخشیت.

بَرخودَنَ طَیره اَسمانی گو نه دِچینِن و نه دِدورون و نه چه دِشدی خِر دِگَنَ انبارادا، بله دیسا ژی بابه اَسمانیه وَ رِسقه وان دِدَت. ما اون ژه وان قَدِرتِر نینِن؟

«سَر رویه عَردی بوخو خِزینا خِر نَگَن، جیه گو خویرک و ژَنگ، ضَرَره دِگَهَشینیت و دِز تِن و دِزیه دِگَن. بَلگو خِزینا خو اَسمانی دا خِر گَن، جیه گو خویرک و ژَنگ ضَرَره ناگَهَشینیت و دِز نایِن و دِزیه ناگَن. چون هَچی جیه گو خِزینا تَ وِدَریَ، دله تَ ژی دیه وِدَره بیت.

«چه کَس نِگاریت بُ دو اَربابا خِذمَته بِگَت، چون گو آن دیه نَفرَته یگه بِگَت و دیه هَژَ اَوه دیتِر بِگَت، و آن بُ یگه دیه وفادار بیت و اَوه دیتِر بُ وی دیه به قَدِر بیت. اون نَشِن هم عَوده خدا بِن، هم عَوده دِراوی.

بَهنده هَگو خدا گیایه چُله گو ایرو هَیَ و سِبه تِتَ هاوِتِن ناو طَندوره، وِسا جِلِگا دِگَتَ بَدا، ما گَلَک باشتِر جِلِگا ناگَتَ بَر وَدا اَی مِرُوِت گو ایمانا وَ گِمَ؟

بله تِ وقته کمکا محتاجَگه دِگَی، نَهِلَ دَسته تَ یه چَپه بِزانیت گو دَسته تَ یه راسته چه دِگَت، گو کمکا تَ وَشارتی بیت؛ هِنگه بابه تَ گو دِشده وَشارتی دِبینیت، دیه خِیرا تَ بِدَتَ تَ.

«هیشیار بِن گو شُله خو یه خِیر بَ چاوه خلقه جی نَینِن، بِ قَصدا هِنده گو وَ بِبینِن، نَخو وَ چه خِیرَگ ژه آلیه بابه خو گو اَسمانی دایَ، چه نابیت.

«وقته گو اون رُژیا دِگِرِن، بینا ریاکارا خُلقه خو شین نَگَن، چون اَو رویه خو تِگ دِدَن گو لاره خلقه، خو رُژی نیشان بِدَن. بَراستی، اَز بُ وَ دِبِژِم، اَوان خِیرا خو اِستاندیَ. بله تِ وقته رُژیا دِگِری، سَره خو رون گَ و رویه خو بِشو گو رُژی گِرتِنا تَ، بُ چه کَسه خِنجی بابه تَ گو بَرچاو نینَ نَیِتَ دیتِن، و بابه تَ گو دِشده وَشارتی دِبینیت، دیه خِیرا تَ بِدَتَ تَ.