Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi متّی 6

Dlulisela

پَر جے تُساں خُدا دی بادشاہی اَتے اُوندی مرضی پوری کرَݨ دی سِک اِچ رَہو تاں او تُہاکُوں ایہ ساریاں شئیں وی ݙے ݙیسی۔

اِیویں آوَݨ آلے کل کیتے فکر نہ کرو کیوں جو کل دا ݙینہہ اپݨی فکر آپ کر گھِنسی اَڄ کیتے اَڄ دا ݙُکھ ای ٻَہُوں ہے۔“

”اِیں کیتے مَیں تُہاکُوں ݙسینداں جو اپݨی حیاتی دی ضرورتاں پوریاں کرَݨ کیتے فکر نہ کراہے جو اَساں کیا کھاؤسوں یا کیا پِیسوں؟ اَتے جان دی فکر نہ کرو جو اَساں کیا پَیسوں؟ کیا جان کھاوَݨ کنُوں اَتے جسم پُشاک کنُوں وَدھ کَینی؟

پَر جݙّاں تُوں دُعا مَنگیں تاں اپݨے گھر اِچ کلھا تھی کرائیں اَتے اندرلے کمرے دا دَر بند کر کرائیں اپݨے اَسمانی باپ کنُوں دُعا منگ جیرھا سب کُجھ ݙیہدے اَتے او تَیکُوں اجر ݙیسی۔

”اِیں کیتے تُساں اِیویں دُعا منگو، ’اَے ساݙے اَسمانی باپ! تُوں جیرھا اَسمانیں اُتے تخت نشین ہَئیِں۔ تیݙا ناں پاک مَنیا وَنڄے۔ تیݙی بادشاہی آوے۔ تیݙی مرضی جیویں اَسمان اُتے پوری تھِیندی ہے زمین اُتے وی پوری تِھیوے۔

ساݙی ہر روز دی روٹی اَڄ ساکُوں ݙے۔

اَتے جیویں اَساں اپݨے قصُور کرَݨ آلئیں کُوں مُعاف کر ݙِتے، اُونویں تُوں وی ساݙے قصُور ساکُوں بخش ݙِے۔

اَتے ساکُوں اَزمائش اِچ نہ پووَݨ ݙے بلکہ بُرائی کنُوں بچا۔‘“

”جے تُساں لوکیں دے قصُور مُعاف کریسو تاں تُہاݙا اَسمانی باپ وی تُہاکُوں مُعاف کریسی۔

پَکھیئیں اُتے غور کرو، نہ او بیج رَہیندِن نہ رَڑھیں کَپ کرائیں کوٹھریں اِچ کٹھی کریندِن وَل وی تُہاݙا اَسمانی باپ اُنہیں کُوں کھویندے، کیا تُہاݙی قدر اُنہیں کنُوں ڈھیر کَینی؟

”اپݨے کیتے زمین اُتے مال مݙی کٹھی نہ کرو جِتھاں کیڑا اَتے زنگال لڳ سڳدے اَتے جِتھاں چور سَندھ مریندِن اَتے چوری کر گھِندِن۔ پَر اپݨی مال مݙی اَسمان اُتے کٹھی کرو جِتھاں نہ کیڑا اَتے نہ زنگال لڳ سڳدے اَتے نہ اُتھاں چور سَندھ مار کرائیں چوری کر سڳدِن۔ کیوں جو جِتھاں تیݙی مال مݙی ہے اُتھائیں تیݙا دِل وی لڳا رَہسی۔“

”کُوئی نوکر ݙُو مالکیں دی دِل نال خدمت نَئیِں کر سڳدا، او ہِک نال تاں مخالفت رکھیسی اَتے ݙُوجھے نال مُحبّت، یا ہِک نال مِلیا رَہسی اَتے ݙُوجھے کُوں کَمتر سمجھسی۔ اِیویں ای تُساں خُدا اَتے پیسے ݙُوہائیں دی خدمت نَئیِں کر سڳدے۔“

جے خُدا اُوں گھاہ کُوں جیرھی اَڄ ہے اَتے کل بھاہ دی ٻَٹھی اِچ سَٹ ݙِتی ویسی اِیہو جَیں سوہݨے کپڑے پَویندے تاں اَے بے‌یقینو! تُہاکُوں پواوَݨ کیتے کیا کُجھ نہ کریسی؟

پَر جݙّاں تُوں خیرات کریں تاں اِتنی رازداری نال کریں جو تیݙا سڄّا ہَتھ ݙیوے تاں کھٻَے کُوں پتا نہ لڳے۔ اِیویں تیݙی رازداری نال ݙِتی ہوئی خیرات دا اجر تیݙا اَسمانی باپ ݙیسی جیرھا سب کُجھ ڄاݨدے۔“

”مَیں تُہاکُوں خبردار کرینداں جو اپݨے نیک کَم لوکیں دے سامݨے ݙِکھاوے کیتے نہ کرو نَئیِں تاں تُہاکُوں اپݨے اَسمانی باپ کنُوں کُوئی اجر نہ مِلسی۔

اَتے یِسُوع آکھیا، ”جݙّاں تُساں روزہ رکھو تاں رِیاکار لوکیں وانگوں اپݨیاں شکلاں کُوماڑیاں نہ بݨاؤ کیوں جو او اپݨی شکلاں اِیویں بݨیندِن جو لوک ݙیکھن جو اَساں روزے نال ہَیں، مَیں تُہاکُوں سچّ اَہداں جو اُنہیں کُوں اجر مِل ڳئے۔ پَر جݙّاں تُوں روزہ رکھیں تاں اپݨے سِر اِچ تیل سَٹیں اَتے مُونہہ دھوویں۔ اَتے لوکیں کُوں تیݙے روزےدار ہووَن دا پتا نہ لڳے اَتے صرف تیݙے اَسمانی باپ کُوں جَیں کنُوں کُوئی شے لُکی کَینی او تَیکُوں روزے نال ݙیکھ کرائیں اجر ݙیسی۔“