Seònd Matìe 12
12
1In chell timp Jèsu al passà par un semenàd in dì di sàbide: ju siei discèpui po avìnd fam si metèrin a distacà dai spîgs, e a mangià.
2Ju Farisèos po viodìnd chest, i disèrin: Eco ju tiei discèpui fàsin chell, cu no si pò fà in dì di sàbide.
3Ma lui ur disè: No vèso lett cè, cu fasè David, cuand ch’ al vè fam, e chèi, cu jèrin cun lui:
4Cuand ch’ al entrà te’ çhàse di Dio, e al mangià ju pans de’ proposiziòn, dai cuài no l’ ère lècit di mangià, ne a lui, ne a chèi, ch’ erin cun lui, ma ai soj sacerdòts?
5Opùr no vèso lett in te’ lezz, che nei dîs di sàbide ju sacerdòts tal tèmpio e’ ròmpin le sàbide, e son sènze còlpe?
6Ore jo us dis, che culì an d’ jè un plùi grand dal tèmpio.
7Se po o’ savèssis cè, ch’ al vûl dì: O’ vuèj le misericòrdie, e no lu sacrifìzi: no varèssis mài condanàds dai inocènts:
8Parcechè lu Fi dal om al è paròn ànçhe de’ sàbide.
9E jessìnd partìd di là, al lè te’ lor sinagòghe.
10E èco un om, ch’ al vève ùne man seçhàde, e lu domandàvin, disìnd: Isal permitùd di vuarì in dì di sàbide? cu le intenziòn di acusàlu.
11Lui po ur disè: Cùi sarèssial fra di vo’ àltris chell om, che avìnd ùne sòle piòre, se chèste çhadèss in t’ ùne fuèsse in dì di sàbide, no le pìj, e no le giàvi fûr?
12Ce tant mijòr di ùne piòre no ìsal un om? Dònçhe si pò fà ben in zornàde di sàbide.
13Alòre al disè al om: Distìnd le to man. E la distindè, e tornà sàne còme chê àltre.
14Saltànd fûr di là ju Farisèos, e’ fasèvin consèj cuìntri di lui, in ce mûd che podarèssin fàlu murì.
15Jèsu po savìnd al lè vie di là: e i lèrin daûr un monçh, e ju vuarì duçh:
16E ur comandà, che no lu pandèssin.
17Parcechè si compliss cè, cu l’ è ditt dal profète Isaìe, ch’ al dis:
18Eco lu gno famèj, ch’ o’ ài scielt, lu gno amàd, nel cual si è ben complasùde le me ànime. Metarài lu gno spìrit sòre di lui, e al prediçharà le justìzie es naziòns.
19Nol litigarà, nol cijularà, e nissùn al sintarà le so vôs pes plàzzis:
20Nol romparà le çhàne sclapàde, e nol distudarà lu pavèr, ch’ al fùme, fintinemài che nol fàsi trionfà le justìzie:
21E lis naziòns speraràn tal so nom.
22Alòre i fo presentàd un indemoneàd, uarb e mutt, e lu vuarì in mûd, ch’ al fevelàve, e al viodève.
23E si maravejàrin dùtis lis tùrbis, e disèrin: No ìsal chest fòrsi lu fi di Dàvid?
24Ju Farisèos po sintìnd chest, e’ disèrin: Chest nol sçhàzze ju demònis, che par mièzz di Belzebù prìncip dai demònis.
25Jèsu po savìnd ju lor pinsìrs, ur disè: Ogni règno dividùd in partìds contràris, al sarà desolàd: e ògni citàd, o famèje dividùde in partìds contràris, no starà in pids.
26E se Sàtane al sçhàzze Sàtane, al è in vuère cuìntri sè stess: cemûd dònçhe podaràjal durà lu so règno?
27E se jo sçhàzzi ju demònis par mièzz di Belzebù, ju fîs vuèstris par mièzz di cùi ju sçhàzzino? Par chest lor e’ saràn ju vuèstris zùdis.
28Se jo po o’ sçhàzzi ju demònis par mièzz da lu spìrit di Dio, dònçhe al è rivàd in vo’ àltris lu règno di Dio.
29E cemûd puèdial un entrà in çhàse di un om valènt, e puartài vie le so ròbe, se prìme no lu dòme? e alòre al svalisarà le so çhàse.
30Cùi, cu no è cun me, l’ è cuìntri di me: e cùi, cu no racuèj cun me, al spand.
31Par chest us dis: Cualùncue peçhàd, e blestème saràn perdonàds ai ùmign; ma le blestème cuìntri lu Spirit no sarà perdonàde.
32E a cualùncue, cu varà ditt alg cuìntri lu Fi dal om, i sarà perdonàd: a cùi po, ch’ al varà ditt alg cuìntri lu Spirtusànt, no i sarà perdonàd ne in chest mond, ne in chell àltri.
33O fàit l’ àrbul bon, e lu so frutt bon: o fàit l’àrbul çhatìv, e lu so frutt çhatìv: parcechè l’ àrbul si cognòss dal frutt.
34Ràzze di vìparis, cemûd podèso fevelà ben, cuand ch’ o’ sês çhatìvs? parcechè cuand che lu cûr l’ è sglonf, le bòçhe fevèle.
35Lu bon om dal bon tesàur al giàve fûr lu ben: e lu çhatìv om dal çhatìv tesàur al giàve fûr lu mal.
36Jo po us dis, che di ògni peràule oziòse, che varàn dìte j’ ùmign, e’ rindaràn cont di jê nel dì dal judìzi.
37Parcechè par lis tôs peràulis tu sarâs justificàd, e par lis tôs peràulis tu sarâs condanàd.
38Alòre i rispuindèrin cualchidùn dai Scrìbis e dai Farisèos, disìnd: Mèstri, o’ volìn viòdi di te cuàlchi miràcul.
39E lui rispuindìnd ur disè: Ràzze çhatìve, e bastàrde e’ va cirìnd miràcui: e no i sarà dàd nissun miràcul, fûr che lu miràcul dal profète Giòne.
40Parcechè in chell mûd, che Giòne al stè par tre dìs, e par tre gnots te’ pànze de’ balène, cussì lu Fi dal om al starà tal sen de’ tière par tre dìs, e par tre gnots.
41J’ ùmign di Nìnive e’ insorzaràn nel dì dal judìzi cuìntri chèste giarnàzie, e la condanaràn: parcechè lor, par le predicaziòn di Giòne, àn fàte penitìnze. Ma èco culì un, ch’ al è plùi di Giòne.
42Le regìne dal miezdì saltarà sù tal dì dal judìzi cuìntri chèste stìrpe, e le condanarà: parcechè e’ jè vignùde dai confìns de’ tière a sintì le sapiènze di Salomòn; ma èco culì un, ch’ al è plùi di Salomòn.
43Cuand po lu spìrit mal mond al sarà issùd dal om, al çhamìne par lûgs àrids, cerçhànd ripôs, e no lu çhàte.
44Alòre al dis: Tornarài a çhàse me, di dulà ch’ o’ soi issùd. E rivànd le çhàte vuèide, scovàde, e furnìde.
45Alòre al va, e al pìje sù siett àltris spìrits cun sè, plùi trìsçh di lui, e entrànd e’ àbitin lì: e le ùltime condiziòn di chell om devènte piês de’ prìme. Cussì sucedarà ànçhe a chèste pèssime generaziòn.
46Al fevelàve ançhemò a lis tùrbis, che èco so màri, e ju fràdis e’ stèvin di fûr, seneôs di fevelàji.
47I disè po cualchidùn: Eco to màri, e tiei fràdis e’ son cà di fûr, e domàndin di te.
48Ma lui rispuindìnd a cùi, che i fevelàve, al disè: Cùi ìse me màri, e cùi sònin miei fràdis?
49E stindìnd le man viers ju siei discèpui, al disè: Eco le màri me, e ju fràdis miei.
50Parcechè cualùncue al varà fàte le volontàd dal Pàri gno, ch’ al è in cîl: chell al è gno fràdi, e sûr, e màri.
First published in London in 1860.