Sailm 5
5
1Dom bhriathraibh tabhair aire, Dhè,
is beachdaich air mo smaoin.
2Eisd guth mo ghlaoidh, mo Rìgh ’s mo Dhia,
oir guidheam ort gu dian.
3Mo ghuth do chluinnear leat, a Dhè,
air madainn gach aoin là:
Gu moch do dhèanam ùrnaigh riut,
is dearcam ort a-ghnàth.
4Cha tus’ an Dia lem miann an t-olc;
is lochd cha chaidir thu:
5Cha seas an t-amadan ad làth’r;
’s fuath leat luchd-uilc nach fiù.
6Do sgriosar leat luchd-labhairt bhreug:
is gràin le Dia faraon
An duine fuileachdach, ’s an tì
chum cealgaireachd a chlaon;
7Ach mise, thig mi chum do theach,
thaobh meud do ghràsan caomh’:
Is ann ad eagal adhraidh mi,
m’aghaidh rid theampall naomh.
8Fa chùis mo naimhdean, treòraich mi,
ad cheartas naomh, a Dhè,
Is dèan-sa romham, air gach ball,
do shlighe dìreach rèidh.
9Oir chan eil cinnt no ceart nam beul,
fìor aing’eachd annta tha;
An sgòrnan fosgailt’ tha mar uaigh,
le miodal teangaidh tlàth.
10Len comhairlibh leig tuiteam dhaibh;
sgrios iad, a Dhè, nan lochd:
Nam peacaibh lìonmhor fuadaich iad,
oir rinn iad ceannairc ort.
11Ach aoibhneas air gach neach gu robh
nì barrant dhìot nan airc:
Is dèanadh iad buan-ghàirdeachas,
oir nì thu dhaibh cùl-taic:
Biodh annad ait, len ionmhainn d’ainm,
12oir beannaichidh tu, Dhè,
am fìrean: nì thu le do ghràs
a chuartach’, mar le sgèith.
Sailm Dhaibhidh 1826 (le litreachadh ùr 2000)
© Comann Bhìoball na h-Alba (Scottish Bible Society) 2000