မာကု 1
1
နှစ်ခြင်းဆရာယောဟန်၏ တရားဒေသနာတော်
(မဿဲ ၃.၁–၁၂; လုကာ ၃.၁–၁၈; ယောဟန် ၁.၁၉–၂၈)
1ဘုရားသခင်၏သားတော်#၁.၁ အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ ဘုရားသခင်၏သားတော်၊ ဟူသော ဝေါဟာရကို မတွိ့ရပေ။ ယေသျှုခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်းတရားတော် စတင်ပုံကို ဆိုပေအံ့။ 2ပရောဖက် ဟေသျှာယ၏ ကျမ်းစာ၌၊
“ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူသည်ကား၊ ‘သင်ရို့၏ လမ်းခရီးကို ပျင်ဆင်ခြင်းငှာ၊
ငါ၏တမန်ကို သင်ရို့အရှိ့၌ ငါ စီလွှတ်မည်။’
3တောကန္တာရ၌ ဟစ်ကြော်သောသူ၏အသံကား
‘သခင်ဘုရား ကြွတော်မူရာလမ်းကို ပျင်ဆင်ကြလော့၊
ထိုအသျှင်၏ လမ်းခရီးတော်ကို ပြောင့်တန်းစီကြလော့’” ဟု ရီးထားသည်နှင့်အညီ၊
4ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် တောကန္တာရ၌ ပေါ်ထွန်းလာ၍ တရားဟောလျက်၊ ဗတ္တိဇံပီးလျက် နိန်၏။#၁.၄ ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်သည် တောကန္တာရ၌ ပေါ်ထွန်းလာ၍ တရားဟောလျက်၊ ဗတ္တိဇံပီးလျက် နိန်၏၊ အချို့ မူရင်းလက်ရီးမူကျမ်းများ၌ ဗတ္တိဇံယောဟန်သည် တောကန္တာရ၌ ပေါ်လာ၍ တရားဟောလျက်နိန်၏၊ ဟူ၍ ဖော်ပြထားသည်။ ထိုသူသည် လူရို့အား “နောင်တရပြီး၊ ဗတ္တိဇံကို ခံယူကြ။ ယင်းမှသာ ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့၏အပြစ်များကို ခွင့်ရွှတ်လိမ့်မည်” ဟု ဟောပြောလေ၏။ 5ယုဒပြည် ကျေးလက်ဒေသနှင့် ယေရုဆလင်မြို့မှ လူအပေါင်းရို့သည် ယောဟန်ပါးသို့ လာပြီးလျှင်၊ မိမိရို့၏အပြစ်များကို ဝန်ခံကြသည်ဖြစ်၍ ယောဟန်သည် ထိုသူရို့အား ယော်ဒန်မြစ်၌ ဗတ္တိဇံကို ပီးလေ၏။
6ယောဟန်သည် ကုလားအုတ်အမွီးနှင့် ရက်လုပ်ထားသော အဝတ်ကိုဝတ်ပြီး၊ ခါး၌ သားရီဖြင့် လုပ်ထားသောခါးပတ်ကို ပတ်ထားလျက်၊ ကျိုင်းကောင်နှင့် တော၌ ဟိသောပျားရည်ကို မှီဝဲလို့နိန်၏။ 7ယောဟန်က “ငါ့နောက်၌ ကြွလာသောသူကား၊ ငါ့ထက်သာ၍ ကြီးမြတ်သောသူဖြစ်၏။ ငါသည် ထိုသူ၏ ခြီနင်းကြိုးကိုတောင်မှ ငုံ့၍ ဖြီဖို့ မထိုက်။ 8ငါကား၊ ရီ၌ ဗတ္တိဇံကို ပီး၏။ သို့ရာတွင် ထိုသူသည် သင်ရို့အား သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်၌ ဗတ္တိဇံကို ပီးလိမ့်မည်” ဟု ဟောပြောလေ၏။
ယေသျှု ဗတ္တိဇံခံယူခြင်းနှင့် သွီးဆောင်ခံရခြင်း
(မဿဲ ၃.၁၃—၄.၁၁; လုကာ ၃.၂၁,၂၂; ၄.၁–၁၃)
9ထိုအခါ ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည် နာဇရက်မြို့မှ ကြွလာပြီးလျှင် ယော်ဒန်မြစ်၌ ယောဟန်အားဖြင့် ဗတ္တိဇံကို ခံတော်မူ၏။ 10ယေသျှုသည် ရီထဲမှ ပေါ်ထလာစဉ်တွင် ကောင်းကင်ဖွင့်၍ သန့်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော်သည် ဂြိုးငှက်ကဲ့သို့ မိမိအထက်၌ ဆင်းသက်တော်မူသည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 11#မ ၃.၁၇; ၁၂.၁၈; မာ ၉.၇; လု ၃.၂၂ထို့နောက် ကောင်းကင်မှလည်း “သင်ကား ငါ နှစ်သက်မြတ်နိုးရာ ငါ၏ ချစ်သားဖြစ်၏” ဟု အသံထွက်ပေါ်လာ၏။
12ထို့နောက် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် ယေသျှုအား တောကန္တာရသို့ ချက်ချင်းပို့ဆောင်တော်မူ၏။ 13ထိုအရပ်၌ စာတန်မာရ်နတ်သည် ယေသျှုအား ရက်ပေါင်းလေးဆယ်ပတ်လုံး စုံစမ်းသွီးဆောင်တော်မူ၏။ ထိုအရပ်၌ သားရဲတိရစ္ဆာန်တိလည်း ဟိ၏၊ သို့သော် ကောင်းကင်တမန်ရို့သည် ထိုအသျှင်အား စောင့်ရှောက်တော်မူ၏။
တံငါသည် လေးဦးအား ယေသျှုခေါ်တော်မူခြင်း
(မဿဲ ၄.၁၂–၂၂; လုကာ ၄.၁၄,၁၅; ၅.၁–၁၁)
14ယောဟန်သည် ထောင်၌ အကျဉ်းချခံရပြီးနောက် ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည်သို့ လားပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ သတင်းကောင်းတရားကို ဟောပြောတော်မူ၏။ 15#မ ၃.၂ထိုသတင်းကောင်းတရားဟူမူကား “ချိန်းချက်တော်မူသော အချိန်ရောက်ယာ၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် အနီးအပါး၌ ဟိယာ။ နောင်တရ၍၊ သတင်းကောင်းတရားကို ယုံကြည်ကြလော့” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
16ယေသျှုသည် ဂါလိလဲအိုင် ကမ်းခြီတစ်လျှောက်၌ ကြွတော်မှုစဉ်၊ သျှိမုန်နှင့် သူ၏ ညီအန္ဒြေရို့သည် ပိုက်ဖြင့် ငါးဖမ်းနိန်သည်ကို မြင်တော်မူ၏။ 17ယေသျှုကလည်း ထိုသူရို့အား “လာကြ၊ ငါ့နောက်သို့ လိုက်ကြ။ သင်ရို့အား လူကို မျှားသောတံငါ ဖြစ်စီခြင်းငှာ ငါ သင်ပီးမည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 18ထိုသူရို့သည် ချက်ချင်းပင် မိမိရို့၏ ငါးဖမ်းပိုက်ကို စွန့်ပစ်ပြီး ကိုယ်တော်၏နောက်သို့ လိုက်ကြ၏။
19ထိုမှ အနည်းချေလွန်လားလျှင် ကိုယ်တော်သည် အခြားညီကိုနှစ်ယောက်ဖြစ်သော ဇေဗေဒဲ၏သား ယာကုပ်နှင့် ယောဟန်ရို့သည် လောင်းထဲ၌ ငါးဖမ်းပိုက်အား အဆင်သင့်ဖြစ်စီခြင်းငှာ ပြုပျင်နိန်သည်ကို တွိ့မြင်တော်မူ၏။ 20ကိုယ်တော်သည် သူရို့ကို မြင်၍ ချက်ချင်း ခေါ်တော်မှုလျှင် သူရို့က ဖခင်ဖြစ်သူ ဇေဗေဒဲကို လူငှားတိနှင့်အတူ လောင်းထဲတွင် ထားခပြီး နောက်တော်သို့ လိုက်ကြလေ၏။
ဝိညာဉ်ဆိုးကို မောင်းထုတ်တော်မူခြင်း
(လုကာ ၄.၃၁–၃၇)
21ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် ကပေရနောင်မြို့သို့ ရောက်လာကြပြီး၊ နောက်တစ်နိ့ ဥပုသ်နိ့၌ တရားဇရပ်သို့ လား၍ ဆုံးမဩဝါဒ ပီးလေ၏။ 22#မ ၇.၂၈,၂၉ထိုအသျှင်၏ ဆုံးမဩဝါဒကို ကြားရသောသူရို့သည် အံ့ဩခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား ကျမ်းတတ်ဆရာတိကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ အခွင့်အာဏာဟိသောသူကဲ့သို့ ဆုံးမဩဝါဒကို ပီးတော်မူသောကြောင့်ဖြစ်၏။
23ထိုအချိန်၌ တရားဇရပ်တွင် ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော လူတစ်ယောက်ဟိ၏။ ထိုသူသည် အော်ဟစ်ကြောက်လန့်၍၊ 24“နာဇရက်မြို့သားယေသျှု၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့နှင့် ဇာသို့ ဆိုင်သနည်း။ အကျွန်ရို့ကို ဖျက်ဆီးဖို့ ရောက်လာသည်လော။ ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင်ထံမှ ကြွလာသော သန့်ယှင်းသော သူဖြစ်သည်ကို — အကျွန်သိပါ၏” ဟု ဟစ်ကြော်လေ၏။
25ယေသျှုကလည်း “တိန်း၍ နီပြီးလျှင် ထိုသူအထဲက ထွက်လားလော့” ဟု ဝိညာဉ်ဆိုးကို အမိန့်ပီးတော်မူလျှင်၊
26ဝိညာဉ်ဆိုးသည် ထိုသူကို တက်စီပြီး ကြီးသောအော်ဟစ်ခြင်းကို ပြုပြီးမှ ထွက်လားလေ၏။ 27ထိုအခြင်းအရာကို တွိ့မြင်သောသူရို့သည် မိန်းမောတွေဝေ၍ “ဤချင့်ကား ဇာသို့နည်း။ ဤဆုံးမခြင်းမျိုးက ဇာပိုင်မျိုးနည်း။ အာဏာဖြင့် အမိန့်ပီးသည်နှင့် ဝိညာဉ်ဆိုးရို့ နားထောင်ကြ၏” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုနိန်ကြ၏။
28ကိုယ်တော်၏ သတင်းတော်သည်လည်း ဂါလိလဲပြည်တစ်လျှောက်၌ လျင်မြန်စွာ ပြန့်လားလေ၏။
ယေသျှုက လူအများကို ကျန်းမာစီတော်ခြင်း
(မဿဲ ၈.၁၄–၁၇; လုကာ ၄.၃၈–၄၁)
29ထို့နောက် ယေသျှုနှင့်တပည့်တော်ရို့သည် တရားဇရပ်မှ ထွက်လာ၍ သျှိမုန်နှင့် အန္ဒြေရို့၏အိမ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ ယောဟန်နှင့် ယာကုပ်ရို့လည်း အတူလိုက်လားကြ၏။ 30သျှိမုန်၏ယောက္ခမသည် အိပ်ရာထဲ၌ ဖျားနာ၍ တုံးလုံးလှဲနိန်သည်ကို ထိုအိမ်သို့ ရောက်လျှင်ရောက်ချင်း ယေသျှုအား လျှောက်ထားလေ၏။ 31ယေသျှုသည် သူမအနားသို့ လားပြီးလျှင် လက်ကိုကိုင်ဆွဲ၍ ထူမတော်မူ၏။ ထိုအခါ သူမသည် ဖျားနာပျောက်၍ အာဂန္တုဝတ်ကို ပြုလေ၏။
32နီဝင်၍ ညချမ်းအချိန်ရောက်သောအခါ လူရို့သည် မကျန်းမာသောသူရို့နှင့် နတ်ဆိုးပူးသောသူရို့ကို အထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်လာကြ၏။ 33တစ်မြို့လုံးမှ လူရို့သည် အိမ်ရှိ့၌ လာရောက်စုရုံးလျက်ဟိကြ၏။ 34ကိုယ်တော်သည် ရောဂါအမျိုးမျိုး ခံစားနိန်ကြသောလူတိကို ကျန်းမာစီတော်မူလျက် နတ်ဆိုးတိကိုလည်း မောင်းထုတ်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် နတ်ဆိုးတိအား စကားတစ်ခွန်းကိုမျှ ပြောခွင့်ပီးတော်မမူ။ အကြောင်းမူကား နတ်ဆိုးရို့သည် ကိုယ်တော်အား မည်သူဖြစ်ကြောင်းကို သိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ဂါလိလဲပြည်၌ ယေသျှု၏ ဒေသနာတော်
(လုကာ ၄.၄၂–၄၄)
35နောက်တစ်နိ့ မိုးထစောစော၌ ယေသျှုသည် အိပ်ရာမှထကာ အိမ်မှထွက်၍ တိတ်ဆိတ်ရာအရပ်သို့ ကြွလားတော်မူပြီးလျှင်၊ ထိုအရပ်၌ ဆုတောင်းပတ္ထနာ ပြုတော်မူ၏။ 36သျှိမုန်နှင့် သူ၏အပေါင်းအပါရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို လိုက်ရှာကြ၏။ 37ကိုယ်တော့်ကို တွိ့သောအခါ သူရို့သည် “လူတိက ကိုယ်တော့်ကို ရှာနိန်ကြ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
38ကိုယ်တော်ကလည်း “ဤအရပ်မှ နီးစပ်ရာ အခြားရွာများသို့ တရားဟောခြင်းငှာ ငါရို့ လားကြမည်။ ယင်းအတွက်နန့် ငါ ကြွလာရခြင်းဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
39 #
မ ၄.၂၃; ၉.၃၅ ကိုယ်တော်သည် ဂါလိလဲပြည် အရပ်ရပ်၌ဟိသော တရားဇရပ်များတွင် တရားဟောခြင်း၊ နတ်ဆိုးများကို မောင်းထုတ်ခြင်းတိကို ပြုတော်မူ၏။
နူနာစွဲသူ တစ်ယောက်အား ယေသျှု ကျန်းမာစီခြင်း
(မဿဲ ၈.၁–၄; လုကာ ၅.၁၂–၁၆)
40အနူရောဂါသည် တစ်ယောက်သည် ကိုယ်တော်၏ ရှိ့တော်သို့ ရောက်လာပြီး၊ ဒူးထောက်လျက် “ကိုယ်တော် အလိုတော်ဟိလျှင် အကျွန့်ကို သန့်ယှင်းစီပါ”#၁.၄၀ သန့်ယှင်းစီပါ၊ ဓလေ့ထုံးတမ်းအရ ဤနူနာရောဂါစွဲသောသူသည် မသန့်ယှင်းဟု ခံယူထားကြသည်။ ဟု တောင်းပန်လေ၏။
41ယေသျှုသည် သနား#၁.၄၁ သနား၊ အချို့သော လက်ရီးမူရင်းကျမ်းများ၌ အမျက်ဒေါသ၊ ဟူ၍ ပါဟိသည်။တော်မူသဖြင့်၊ လက်တော်ကိုဆန့်၍ ထိုသူကို တို့ပြီး “ငါ အလိုဟိ၏၊ သန့်ယှင်းစီလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 42ထိုသူသည် ချက်ချင်း နူနာပျောက်၍ သန့်ယှင်းခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။ 43-44ထို့နောက် ယေသျှုက “ဤအကြောင်းအရာတိကို ဇာသူကိုမျှ မပြောကေ့၊ သို့သော် ယဇ်ပုရောဟိတ်ပါးသို့ လား၍ သင်၏ကိုယ်ကိုပြပြီး၊ သင်၌ သန့်ယှင်းသည်ကို လူရို့၌ သက်သီဖြစ်စီခြင်းငှာ မောသျှေစီရင်မှာထားခသော ပူဇော်သကာကို ပြုလော့” ဟု ထိုသူအား ကြပ်တည်းစွာ မှာထား၍ ရွှတ်လိုက်လေ၏။
45ထိုသူသည် မိန့်မှာထားတော်မှုသည့်အတိုင်း ဝီးရာသို့ ထွက်လားလေ၏။ သို့သော် မိမိ၌ ဖြစ်ပျက်သမျှအကြောင်းအား ပြောကြားခြင်းဖြင့် ထိုသတင်းသည် နီရာအနှံ့အပြားသို့ ရောက်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်သည် ဇာမြို့၊ ဇာရွာကိုမျှ ထင်ရှားစွာ မဝင်ဘဲ၊ ဆိတ်ငြိမ်ရာ တောအရပ်၌သာ နိန်တော်မူ၏။ သို့သော် အရပ်ရပ်မှ လူရို့သည် ကိုယ်တော်ပါးသို့ ရောက်လာကြ၏။
The New Testament in Rakhine Language © The Word for the World International and the Rakhine Bible Translation Committee, 2024.