Ioan 11
11
PEN. XI.
Marwolaeth Lazarus, a’i ail-gyfodiad. 50 Prophwydoliaeth Caiphas.
1AC yr oedd vn yn glaf, a’i enw oedd Lazarus o Bethania, tref Mair a’i chwaer Martha,
2Mair [hon] ydoedd, #Pen.12.3. Math.26.7. yr hon a eneiniodd yr Arglwydd ag olew, ac a sychodd ei draed ef âi gwallt yr hon yr oedd ei brawd Lazarus yn glaf.
3Am hynny y danfonodd ei chwiorydd ef at [yr Iesu] gan ddywedyd: Arglwydd, wele, y mae yr hwn sydd hof gennit yn glaf.
4A’r Iesu pan glybu [hyn] a ddywedodd, nid yw y clefyd hwnnw i farwolaeth, eithr er gogoniant Duw, fel y gogonedder Mab Duw drwy hynny.
5A hoff oedd gan yr Iesu Fartha, a’i chwaer, a Lazarus.
6Am hynny, er cynted y clybu ei fod ef yn glaf, yna yr arhosodd efe ddau ddydd yn y lle yr oedd efe.
7Wedi hynny y dywedodd wrth ei ddiscyblion: awn eil-waith i Iudaea.
8Yna ei ddiscyblion a ddywedasant wrtho. Rabbi, yn awr y #Pen.7.30. & 8.59. & 10.31.ceisiodd yr Iddewon dy labyddio, ac a wyt ti yn myned yno drachefn?
9A’r Iesu a attebodd: onid oes deuddec awr o ddydd? os rhodia neb y dydd ni thramgwydda, am ei fod yn gweled goleuad y byd hwn.
10Ond os rhodia neb y nos efe a dramgwydda am nad oes goleuad ynddo.
11Hyn a lefarodd efe, ac wedi hyn efe a ddywedodd wrthynt, y mae ein cyfaill Lazarus yn huno, ond yr wyfi yn myned iw ddeffroi ef.
12Y discyblion yna a ddywedasant wrtho, Arglwydd os huno y mae, efe a fydd gwych.
13Ond yr Iesu a ddywedase hyn am ei farwolaeth ef, a hwy a dybiasent mai am hun cwsc yr oedd efe yn dywedyd.
14Yna y dywedodd yr Iesu wrthynt yn eglur, bu farw Lazarus.
15Ac y mae yn llawen gennif nad oeddwn i yno, fel y credoch, ond awn atto ef.
16Yna y dywedodd Thomas yr hwn a elwir Didimus wrth ei gyd-ddiscyblion, awn ninnau hefyd i farw gyd ag ef.
17Yna y daeth yr Iesu, ac a’i cafodd ef wedi gorwedd bellach bedwar diwrnod yn y bedd.
18(A Bethania oedd yn agos i Ierusalem, yng-hylch pymthec stad oddi wrthi)
19A llawer o’r Iddewon a ddaethant at Martha a Mair i iw cyssuro am eu brawd.
20Ac er cynted y clybu Martha ddyfod o’r Iesu, hi a aeth iw gyfarfod: ond Mair a eisteddodd gartref.
21Yna y dywedodd Martha wrth yr Iesu: Arglwydd, pe buasit ti ymma, ni fuase farw mo’m brawd:
22Eithr mi a wn hefyd yr awron: pa beth bynnac a ddymunech gan Dduw, y dyru Duw i ti.
23A’r Iesu a ddywedodd wrthi: fe gyfyd dy frawd di eil-waith.
24Dywedodd Martha wrtho: mi a wn y cyfyd efe eil-waith yn yr adgyfodiad y dydd diweddaf.
25Dywedodd yr Iesu wrthi: myfi yw’r cyfodiad a’r bywyd: y neb a gredo ynof, er iddo farw fydd byw.
26A phwy bynnac sydd yn fyw ac yn credu ynofi ni bydd marw byth: a ydwyt ti yn credu hyn?
27Hi a ddywedodd: ydwyf Arglwydd, yr wyfi yn credu mai ti yw y Crist Mab Duw, yr hwn oedd i ddyfod i’r byd.
28Ac wedi iddi ddywedyd hynny, hi a aeth ymmaith, ac a alwodd yn ddirgel ei chwaer Mair gan ddywedyd, fe ddaeth yr Athro, ac y mae yn galw am danat.
29Pan glybu hi, hi a gododd yn ebrwydd, ac a ddaeth atto ef.
30Canys ni ddaethe yr Iesu etto i’r dref, ond yr oedd efe yn y lle yr aethe Martha i gyfarfod ag ef.
31Yna yr Iddewon, y rhai oeddynt gyd â hi yn y tŷ yn ei chyssuro hi, pan welsant Mair yn codi yn ebrwydd, ac yn myned allan, a’i canlynâsant hi, gan ddywedyd: y mae hi yn myned ac y bedd i ŵylo yno.
32Yna wedi dyfod Mair lle yr oedd yr Iesu, pan welodd hi ef, hi a syrthiodd i lawr wrth ei draed ef, gan ddywedyd wrtho: Arglwydd pe buasit ti ymma, ni buase fy mrawd farw.
33A phan welodd yr Iesu hi yn ŵylo, a’r Iddewon [hefyd] y rhai a ddaethent gyd â hi yn ŵylo, efe a riddfanodd yn yr yspryd, ac a ymgynhyrfodd, ac a ddywedodd:
34Pa le y rhoesoch chwi ef? yna y dywedâsant wrtho: Arglwydd, tyret, a gwêl.
35Y’r Iesu a wylodd.
36Am hynny y dywedodd yr Iddewon, wele, fel yr oedd efe yn ei garu ef.
37Eithr rhai o honynt a ddywedâsant: oni allase hwn, yr hwn a agorodd lygaid y dall beri na buase hwn farw?
38Yna yr Iesu a riddfannodd eilwaith ynddo ei hun, ac a ddaeth at y bedd, ac ogof oedd, a charreg a ddodasid arno.
39Dywedodd yr Iesu: codwch y garreg a Martha chwaer yr hwn a fuase farw, a ddywedodd wrtho: Arglwydd, y mae efe weithian yn drewi, herwydd y mae [yn farw] er ys pedwar diwrnod.
40A’r Iesu a ddywedodd wrthi: oni ddywedais i ti, pes credit, y ceit ti weled gogoniant Duw?
41Yna y codâsant y garreg lle yr oedd y marw wedi ei ofod: a’r Iesu gan godi ei olwg i fynu a ddywedodd, y Tad, yr wyf yn diolch i ti, am wrando o honot arnaf.
42Ond mi a ŵyddwn dy fod ti yn fyngwrando bob amser, eithr er mwyn y bobl y rhai ydynt yn sefyll o’m hamgylch, y dywedais, fel y credant mai ty di a’m hanfonaist i.
43Ac wedi iddo ddywedyd hyn: efe a lefodd â llef vchel: Lazarus, tyret allan.
44Yna yr hwn a fuase farw a ddaeth allan, yn rhwym ei draed a’i ddwylo mewn amdo, a’i wyneb a rwymasid â napcyn, a dywedodd yr Iesu wrthynt, gollyngwch ef, a gedwch iddo fyned ymmaith.
45Yna llawer o’r Iddewon y rhai a ddaethent ac Mair, ac a welsent y pethau a wnaethe yr Iesu, a gredâsant ynddo ef.
46Eithr rhai o honynt a aethant ymmaith at y Pharisæaid, ac a ddywedâsant iddynt y pethau a wnaethe yr Iesu.
47Yna yr arch-offeiriaid, a’r Pharisæaid a gasclasant gyngor, ac a ddywedasant, Pa beth a wnawn? Canys y mae y dŷn ymma yn gwneuthur llawer o arwyddion.
48Os gadawn ni ef felly, pawb a gredant iddo, ac fe a ddaw y Rhufeiniaid, ac a ddifethant ein lle ni a’n cenedl.
49Yna Caiphas vn o honynt, yr hwn oedd arch-offeiriad y flwyddyn honno, a ddywedodd wrthynt: nid ydych chwi yn gŵybod dim:
50Nac yn ystyried, mai buddiol yw i ni farw o vn dŷn dros y bobl: ac na chyfyrgoller y genedl oll.
51Hyn a ddywedodd efe, nid o honaw ei hun, eithr am ei fod yn arch-offeiriad y flwyddyn honno, efe a brophwydodd y bydde yr Iesu farw dros y genedl:
52Ac nid tros y genedl honno yn vnic, eithr hefyd er casclu yng-hyd blant Duw, y rhai a wascarasid.
53Yna o’r dydd hwnnw allan y cyd-ymgynghorasant am ei ladd ef.
54Am hynny ni rodiodd yr Iesu mwy yn amlwg ym mysc yr Iddewon, ond efe a aeth oddi yno i’r wlad yr hon sydd yn agos i’r anialwch, i ddinas a elwir Ephraim, ac a arhôdd yno gyd â’i ddiscyblion.
55A Phasc yr Iddewon oedd yn agos, a llawer a aethant o’r wlâd honno i fynu i Ierusalem o flaen y Pasc, iw hymlanhau eu hunain.
56Yna y ceisiâsant yr Iesu, a dywedodd y naill wrth y llall yn sefyll yn y Deml, beth a dybiwch chwi, gan na ddaeth efe i’r ŵyl?
57A’r arch-offeiriaid a’r Pharisæaid a roesent orchymyn os gwydde neb pa le yr oedd efe, ar fynegu, i gael ei ddal ef.
Y Beibl Cyssegr-lan. Cyhoeddwyd gyntaf yn 1588, a’i ddigideiddio i Gymdeithas y Beibl yn 2023.