लूका 15
15
हराएको भेडा
(मत्ती १८:१२-१४)
1 #
लूका 5:29,30 एकपल्ट धेरै कर उठाउनेहरू र अरू पापीहरू येशूको शिक्षा सुन्न आए। 2तर फरिसी र धर्म-गुरुहरू यसरी गनगनाउन थाले, “यस मान्छेले त पापीहरूलाई स्वागत गर्छ र तिनीहरू सँगसँगै बसेर खान्छ।” 3येशूले तिनीहरूलाई एउटा दृष्टान्तको रूपमा यस्तो कथा भन्नुभयो, 4“तिमीहरूमध्ये कसैको सय वटा भेडा होला। अब यी सय वटामा एउटाचाहिँ हरायो भने भेडाको धनीले के गर्ला? उसले उनान्सय वटालाई चरनमै छोडेर हराएको भेडालाई नभेटुञ्जेलसम्म खोजिरहँदैन र? 5भेटेपछि ऊ एकदम खुसी हुँदै त्यसलाई आफ्नो काँधमा बोकेर घर ल्याउँछ 6अनि आफ्ना साथी र छरछिमेकीहरूलाई बोलाएर भन्छ, ‘मेरो हराएको भेडा मैले पाएँ! आओ, हामी खुसी मनाऔं।’ 7म तिमीहरूलाई भन्छु, पश्चात्ताप गर्नुनपर्ने उनान्सय धर्मात्माको लागि भन्दा आफ्नो पापलाई मानिलिएर पछितो गर्ने एक जना पापीको लागि स्वर्गमा बढ्ता खुसी मनाइन्छ।”
हराएको मोहर
8फेरि येशूले अर्को एउटा दृष्टान्त दिँदै भन्नुभयो, “एक जना स्त्रीसँग दश वटा चाँदीका मोहर थियो। उसले एउटा हराई। अब उसले के गर्छे होली? बत्ती बालेर, कूचो लगाएर त्यो हराएको मोहर नपाएसम्म धुइँधुइँती खोज्छे। 9मोहर भेटेपछि उसले आफ्ना साथी र छरछिमेकीहरूलाई बोलाएर भन्छे, ‘मेरो हराएको मोहर मैले पाएँ! अब आओ, हामी खुसी मनाऔं।’ 10म तिमीहरूलाई भन्छु, यस्तै गरी आफ्नो पापलाई मानेर पश्चात्ताप गर्ने एक जना पापीको लागि स्वर्गमा स्वर्गदूतहरूले खुसी मनाउँछन्।”
हराएको छोरा
11येशूले फेरि भन्नुभयो, “कुनै मानिसका दुई छोरा थिए। 12कान्छा छोराले बुबालाई भन्यो, ‘बुबा, मैले पाउनुपर्ने धन-सम्पत्तिको अंश मलाई दिनुहोस्।’ बुबाले पनि आफ्नो सम्पत्ति दुवै भाइलाई बाँडिदिए।
13“केही दिनपछि कान्छो छोरा आफ्नो भएभरको सम्पत्ति लिएर अर्कै देशमा गयो। त्यहाँ उसले मोज-मज्जामा सबै धन उडायो। 14सबै धन-सम्पत्ति सकेकै बेलामा त्यस देशमा ठूलो अनिकाल पर्यो र उसले धेरै दु:ख पायो 15अनि ऊ त्यस देशको एक जना मानिसकहाँ काम गर्न भनेर गयो। त्यस मानिसले उसलाई सुँगुर चराउने काममा लगाए। 16उसले सुँगुरको चारो खाएर भए पनि पेट भर्न चाहन्थ्यो। तर कसैले पनि उसलाई खानेकुरा दिएन।
17“त्यतिखेर पो बल्ल उसको चेत खुल्यो र उसले भन्यो, ‘मेरा बुबाकहाँ नोकरहरूले पेटभरि खाएर उबार्छन् पनि। मचाहिँ यहाँ भोक-भोकै मर्न लागिरहेको छु। 18अब म बुबाकहाँ गएर भन्छु– बुबा, मैले परमेश्वर र तपाईंको विरोधमा पाप गरें। 19अब त मलाई तपाईंको छोरा भन्न पनि सुहाउँदैन। तर मलाई दया गरी एक जना नोकरजस्तै सम्झेर राख्नुहोस्।’ 20त्यसपछि ऊ उठेर बुबाकहाँ फर्क्यो।
“बुबाले उसलाई टाढैबाट आइरहेको देखे। उनको हृदय मायाले भरिएर आयो र उनी छोरालाई भेट्न दगुरे र खुसी हुँदै छोरालाई अँगालो हालेर म्वाइँ खाए। 21अनि छोराले भन्यो, ‘बुबा, मैले परमेश्वर र तपाईंको विरोधमा पाप गरेको छु। अब मलाई तपाईंको छोरा भन्न पनि सुहाउँदैन।’ 22तर बुबाचाहिँले नोकरहरूलाई बोलाएर भने, ‘झट्टै सबभन्दा राम्रो लुगा, औँठी र जुत्ता ल्याएर यसलाई लगाइदेओ। 23अनि भोजको लागि सबै कुरो ठीकठाक पार। मोटो बहर काट र खाएर खुसी मनाऔं। 24मरेको यो मेरो छोरा बाँचेर आयो, ऊ हराएको थियो अब भेटियो!’ तब खुसीयालीको साथमा भोज सुरु भयो।
25“त्यति बेला जेठो छोराचाहिँ खेतमा थियो। फर्केर घरनेर आइपुग्दा उसले बाजा बजाएर धुमधामसँग नाच-गान भइरहेको सुन्यो 26अनि एक जना नोकरलाई बोलाएर, ‘यो सब बाजा-गाजा, नाच-गान केको लागि हो?’ भनेर सोध्यो। 27नोकरले भन्यो, ‘तपाईंको भाइ फर्केर आउनुभएको छ। उहाँ आरामै आउनुभएकोले तपाईंका बुबाले ठूलो भोज लगाएर खुसीयाली मनाउनुभएको हो।’ 28यो सुनेर दाजुचाहिँ साह्रै रिसायो र घरभित्र जान पनि मानेन। बुबाले आएर उसलाई बिन्ती गर्दै फकाउन लागे।
29तर उसले बुबालाई यसरी जवाफ दियो, ‘यति वर्षदेखि मैले तपाईंको नोकरजस्तै भएर काम गरें। तपाईंले दिनुभएको सबै आज्ञा मैले मानेको छु। तर मलाई चाहिँ कहिले पनि साथीहरूसँग मिलेर खान एउटा पाठोसम्म पनि दिनुभएन।
30तर तपाईंको धन-सम्पत्ति वेश्याहरूसँग उडाउने छोरा आउँदाचाहिँ तपाईंले यत्रो ठूलो भोज लाउनुभयो।’ 31बुबाले उसलाई भने, ‘हेर् छोरा, तँ त सधैँभरि मसँगै छस्। मेरो भएभरको सम्पत्ति तेरै हो! 32हामीले आज भोज लगाएर खुसीयाली मनाउनु नै पर्नेथियो किनभने मरेको त्यो तेरो भाइ जिउँदो पाइयो, त्यो हराएको थियो, अब भेटियो’!”
Àwon tá yàn lọ́wọ́lọ́wọ́ báyìí:
लूका 15: सरल नेपाली
Ìsàmì-sí
Pín
Daako
Ṣé o fẹ́ fi àwọn ohun pàtàkì pamọ́ sórí gbogbo àwọn ẹ̀rọ rẹ? Wọlé pẹ̀lú àkántì tuntun tàbí wọlé pẹ̀lú àkántì tí tẹ́lẹ̀
Simple Nepali Holy Bible © Nepal Bible Society, 2008.
