Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Čơdơ̆ng Phŭn 27

Pín

Rơkâo kơ Ơi Adai pha brơi kơ ih ia ngo̱m adai laih anŭn kơmơ̆k lŏn tơnah, pơdai laih anŭn boh kơƀâo bă blai. Brơi kơ abih bang čar mă bruă kơ ih laih anŭn abih kơnung djuai bon kơkuh kơ ih. Brơi kơ ih jing khua bĕ kơ ayŏng adơi ih laih anŭn brơi kơ ană amĭ ih či bon kơkuh kơ ih yơh. Brơi tơlơi hơtŏm păh dŏ ƀơi hlơi pô hơtŏm păh kơ ih laih anŭn brơi tơlơi mơyŭn hiam dŏ ƀơi hlơi pô bơni hiam kơ ih.”

Esâo laĭ, “Ñu ƀu djơ̆ hrup hăng anăn ñu Yakôb ôh hă? Ñu hơmâo pleč ƀlŏr kơ kâo dua wơ̆t anai laih.” Giŏng anŭn, ñu laĭ dơ̆ng, “Blung hlâo ñu mă hĭ tơlơi jing ayŏng tha kâo, laih anŭn ră anai ñu ăt mă hĭ tơlơi mơyŭn hiam kâo mơ̆n!” Laih anŭn ñu tơña kơ ama ñu, “Ih hơmâo tơlơi mơyŭn hiam pơkŏn dơ̆ng kơ kâo mơ̆?”

Ama ñu Isa̱k laĭ glaĭ kơ ñu, “Anih ih dŏ či jing kơƀah hĭ kơmơ̆k amăng lŏn tơnah laih anŭn či kơƀah hĭ ia ngo̱m adai. Ih či hơdip hăng đao gưm blah mă laih anŭn či mă bruă kơ adơi ih yơh. Samơ̆ tơdang ih prŏng kơtang, ih či glŏm hĭ oč băk anŭn mơ̆ng tơkuai ih yơh.”

Esâo laĭ kơ ama ñu, “Ơ ama, ih kơnơ̆ng hơmâo sa tơlơi mơyŭn hiam anŭn đôč hă? Bơni hiam kơ kâo đa, ama!” Giŏng anŭn, ñu hia kơtang biă mă.