Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ مَتّی 14

Pín

مِنتائای وخدی هوفَه وا دیتی، زِلَه چِتی ئو حِنی گه داشدی غرخَ موئیا، قارونی: «اِاِ آقا، نجادِم دَ!» عیسی هِرازِه دس ووژ دِریژاِرا کِردی ئو او گِرتی ئو وِتی: «اِاِ کم‌ایمو، اَرّا چِرچِت بِردِ دل؟»

مِنتائای وخدی هوفَه وا دیتی، زِلَه چِتی ئو حِنی گه داشدی غرخَ موئیا، قارونی: «اِاِ آقا، نجادِم دَ!»

مِنتائای عیسی هِرازِه وِتی‌ئونو: «دلِ‌دَرینتو داشدوئی. مِنِم، زِلَتو نَچو!»

پطرس جوواو داتی: «اِاِ آقا، اَرّ تونین، فِربو بِ‌ئونِم تاگَه وَه رُی آوا بام اِرَه تک تو.» عیسی وِتی: «بوری!» اَسَه پطرس اژ قائِق هاتَ دِریر ئو وَه رُی آوا چی ویرِ عیسی.

ئو کسَلی گه اِنوم قائِق بین عیسی‌ئو پِرَسی، وِتو: «اِراسی گه تو کُر خداین!»

مِنتائای عیسی وِتی‌ئونو: «نِمِیتی مردِم بِچِن. هُمَه ووژتو خوراک بیَن‌ئونو.» شاگردَل وِتو: «چیئی بِخِر اژ پنج نون ئو دو مای اَر ایرَه نِریمو.»

عیسی وِتی: «اونِلَ بارن اِرَه تک مِه.» اَسَه وِتیَ مردِم تاگَه بِنیشِن اَرسر مَرِنَل. اَسَه پنج نون ئو دو مایِهَه گِرتی ئو سِیل کِردی اَر آسمو، بِرَکت دانی. اَسَه نونِلِهَه کُت کِردی ئو داءَ شاگردَل ئو اُوُن‌یش دائونَ مردِم.

کُل هُاردون ئو سیرا بین ئو اژ حُیردَه نونَلی گه مَنوئیا، دوازَه سَلَه پِرو جیَم دا.