Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ مَتّی 13

Pín

بله اَو تُیه گو ناو آخا قَنج هاتَ چاندِن مِرُوَگَ گو کلاما خدا دِبیهیسیت و اَوه فام دِگَت. اَو هَراستی حاصِله تینیت و صد، شِصت آن سی جارا هِند حاصِله دِدَت.»

اَو تُیه گو ناو قَلَمادا هاتَ چاندِن، مِرُوَگَ گو کلاما خدا دِبیهیسیت، بله نیارانیِت وه دُنیایه و لِباندِنا ماله دُنیایه، اَوی دِخَندِقینیت و به حاصِل دِمینیت.

وقته گو مِرُوَگ کلاما پادشاهیا خدا دِبیهیسیت بله اَوه فام ناگَت، اَوه شُل پیس تِت و اَو دِشدا گو ناو دله ویدا هاتیَ چاندِن، دِدِزیت. اَوَ هَمَن تُیَ گو سَر ره هاته بو چاندِن.

بله اَو تُیه گو سَر عَرده خیزِگ هاتَ چاندِن مِرُوَگَ گو کلاما خدا دِبیهیسیت و هَ وه دَمه اَوه بِ شادیه قَبول دِگَت بله چون ناو ویدا رَه نَگِرتیَ، تِنه مدَتَگه گِم دَوامه تینیت و وقته بَر خاطره کلاما خدا، بَلا آن اَذیَتَگ بُ وی چه دِبیت، اَو جیدا دِکَویت.

«پادشاهیا اَسمانی بینا خِزینَیَگه یَ، وَشارتی ناو دله عَردی دا گو مِرُوَگ وه پَیدا دِگَت و دیسا دِوَشِریت. پاشه ژه کَیف خوشیه دِچیت و هَچی دِشدا هَیَ، دِفرُشیت و وه عَردی دِکِریت.

بله تُیه مایی رِژیانَ ناو آخا قَنج و حاصِل اینان: هِندَگا صد جارا هِند، هِندَگا شِصت و هِندَگا سی جارا هِند.

بِهلِن هر دوگ حَتا وقته دورونه بِگَهَشِن. هِنگه اَزه بِژِمَ مِرُوِت گو دِدورون اَوِلی گیایه به چِنَ خِر گَن و بِگَنَ دَستِگ گو بِنَ شَوِتاندِن، پاشه گَنِمی خِر گَن، بیننَ انبارا مِدا.“‌»