Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ மத்தாயி 6

Pín

அதுகொண்டு முந்தெ நிங்க கீவத்துள்ளுது ஏன ஹளிங்ங, தெய்வராஜெத பற்றியும் தெய்வத இஷ்ட ஏன ஹளியும் அன்னேஷிவா; அம்மங்ங இதொக்க தெய்வ கூட்டி தக்கு.

அதுகொண்டு நாளெத்த காரெ ஏனொக்க ஆக்கோ? ஹளி பேஜார ஹிடிவாட. நாளெத்த காரெ நாளெ நோடக்கெ. அதாது ஜினாக உள்ளா காரெ ஏனொக்க ஹளி அந்தந்து நோடிங்ங மதி.”

“அதுகொண்டு நா நிங்களகூடெ ஹளுதேன ஹளிங்ங, ஜீவோடெ இப்பத்தெபேக்காயி ஏன திம்புது? ஏன குடிப்புது ஹளியும், மேலிக ஏன ஹவுக்குது ஹளியும் நிங்க பேஜார ஹிடிவாட! தீனித காட்டிலும் ஜீவனும், மேலிக ஹவுக்கா துணிதகாட்டிலும் சரீரும் அல்லோ தொட்டுது?

நீ பிரார்த்தனெ கீவதாப்பங்ங, முறியாளெ ஹுக்கி ஹடிசாரிட்டு, மறெவாயிப்பா நின்ன பிதாவினகூடெ பிரார்த்தனெ கீயி; அம்மங்ங, மறெஞ்ஞிப்பா எல்லதனும் காம்பா நின்ன பிதாவு எல்லாரிகும் காம்பா ஹாற உள்ளா பலத நினங்ங தக்கு.

அதுகொண்டு நிங்க தெய்வதகூடெ எந்த்தெ பிரார்த்தனெ கீயிக்கு ஹளிங்ங, சொர்க்காளெ இப்பா நங்கள அப்பா! பரிசுத்தனாயிப்பா நின்ன எல்லாரும் பெகுமானிசட்டெ. நின்ன பரண ஈ பூமிக பரட்டெ; சொர்க்காளெ நின்ன இஷ்டப்பிரகார கீவா ஹாற தென்னெ, ஈ பூமியாளெயும் நின்ன இஷ்ட நெடெயட்டெ.

நங்காக இந்து ஆவிசெ உள்ளா ஆகாரத இந்து தருக்கு.

நங்காக, ஏரிங்ஙி பேடாத்துது கீதுதுட்டிங்ஙி, நங்க ஆக்கள ஷெமிப்பா ஹாற தென்னெ, நீ நங்கள தெற்றினும் ஷெமீக்கு.

நங்க தெற்று குற்ற கீவத்துள்ளா ஒந்து சந்தர்ப உட்டாகாதிப்பத்தெகும், பிசாசின கையிந்தும் நங்கள காத்தணுக்கு; ராஜெ, அதிகார, மரியாதெ எந்தெந்தும் நிந்து தென்னெயாப்புது; ஆமென்.

மற்றுள்ளாக்கள குற்றத நிங்க ஷெமிச்சுதுட்டிங்ஙி, சொர்க்காளெ இப்பா அப்பனும், நிங்கள குற்றாக ஷெமெ தப்பாங்.

பறப்பா ஹக்கிலின ஓர்த்துநோடிவா! அவெ பித்துதும் இல்லெ, கூயிவுதும் இல்லெ, சேகரிசி பீப்புதும் இல்லெ; சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பாங் அவேதஒக்க ஒயித்தாயி நெடத்தீனல்லோ? எந்நங்ங அவேதகாட்டிலும் நிங்க மதிப்புள்ளாக்களல்லோ?

“ஈ லோகாளெ ஜீவுசத்தெபேக்காயி நிங்க சொத்துமொதுலு சேர்சிபீயிவாட; இல்லி சேர்சிபீத்துதனாளெ ஹுளுகூடுகு; துரும்பு ஹிடிக்கு; கள்ளம்மாரும் கட்டண்டு ஹோப்புரு. எந்நங்ங சொர்க்கதாளெ ஜீவுசத்தெபேக்காயிற்றெ சொத்துமொதுலு சேர்சிபீத்தங்ங, அல்லி ஹுளும் கூட, துரும்பும் ஹிடிய, கள்ளம்மாரும் கட்டண்டு ஹோகரு. நிங்கள சொத்தும் மொதுலும் எல்லி ஹடதெயோ, நிங்கள மனசும் அதனமேலெ தென்னெ உட்டாக்கு.

“எருடு மொதலாளிமாரிக ஒந்தேசமெயாளெ கெலசகீவத்தெ ஒப்பனகொண்டும் பற்ற; எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒப்பன காரெ ஒக்க ஒயித்தாயி நோடி நெடத்தி கொடுவாங்; இஞ்ஞொப்பனகூடெ நனங்ங பற்ற ஹளி ஹளுவாங்; அல்லிங்ஙி ஒப்பன சினேகிசி அவங் ஹளுதொக்க கீதுகொடுவாங், இஞ்ஞொப்பன நிசாரமாடுவாங்; அதே ஹாற தென்னெ நிங்களகொண்டு ஹண உட்டுமாடத்தெபேக்காயி ஜீவுசுதும், தெய்வாகபேக்காயி ஜீவுசுதும் இது எருடும் ஒம்மெ கீவத்தெபற்ற.”

நம்பிக்கெ இல்லாத்தாக்களே! இந்த்தெ இப்பங்ங நாக்குஜின இத்தட்டு ஒணங்ஙி ஹோப்பங்ங கிச்சுகொடத்துள்ளா ஹுல்லினும் ஹூவினும் ஒக்க தெய்வ ஆமாரி சொறாயி மாடி பீத்திப்பங்ங மனுஷம்மாராயிப்பா நிங்கள அதனகாட்டிலி கூடுதலு ஒயித்தாயி நெடத்துகு ஹளி நிங்காக கொத்தில்லே?

நீ தான தர்ம கீவதாப்பங்ங பலக்கையாளெ கொட்டுதன எடக்கைகூடி அறிவத்தெ பாடில்லெ அசும் சொகாரெயாயிற்றெ கொடுக்கு. அந்த்தெ நீ சொகாரெயாயிற்றெ கொட்டா தானதர்மாகுள்ளா பல, சொர்க்காளெ இப்பா நின்ன அப்பாங் எல்லாரிகும் காம்பா ஹாற நினங்ங தப்பாங்.”

“மற்றுள்ளாக்க காம்பத்தெபேக்காயி ஆக்கள முந்தாக நிங்க தான தர்ம கீவத்தெபாடில்லெ; ஜாகர்தெயாயிற்றெ இத்தணிவா; இல்லிங்ஙி சொர்க்காளெ இப்பா நிங்கள அப்பனகையிந்த நிங்காக ஒந்து பலம் கிட்டத்தெ ஹோப்புதில்லெ.

“அதுமாத்தறல்ல, நிங்க நோம்பு இப்பா சமெயாளெ மாயக்காறா ஹாற முசினி பாடிசிண்டிப்பத்தெ பாடில்லெ. அந்த்தலாக்க ஏன கீதீரெ ஹளிங்ங, ஆக்க நோம்பு இப்புதன எல்லாரிகும் காட்டத்தெபேக்காயி முசினி பாடிசிண்டித்தீரெ. அந்த்தெ கீவாக்கள பல ஒக்க இல்லிதென்னெ தீத்து ஹளி ஒறப்பாயிற்றெ நா நிங்களகூடெ ஹளுதாப்புது. எந்நங்ங நீ நோம்பு இப்பதாப்பங்ங ஒப்புறிகும் காணாத்த ஹாற நீ நின்ன தெலேக எண்ணெ தேத்து, தெலெபாச்சி, சொறாயி இரு. நீ அந்த்தெ கீதங்ங, நீ நோம்பு இப்புது மற்றுள்ளாக்காக காண; எந்நங்ங, நினங்ங காம்பத்தெ பற்றாத்த நின்ன பிதாவு அது காங்கு; ஏனாக ஹளிங்ங மறெவாயிற்றெ இப்புதன காம்பா பிதாவு அதங்ஙுள்ளா பல எல்லாரிகும் காம்பா ஹாற நினங்ங தக்கு.”