Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Joan 6

Pín

Iisus sanui: «Minä olen elon leib. Ken tuleb minunnoks, ka ei linne nikonz näl՚gäs, i ken uskob minuhu, ka ei linne nikonz jomannäl՚gäs.

Vaiše Heng tegeb eläbaks, hibjaspäi ei ole nimittušt ližad. Ned sanad, kudambad minä olen teile sanunu, oma heng i elo.

Algat holdugoi sömäs, kudamb hapneb, a holdugat sömäs, kudamb nikonz ei hapne, a andab teile igähižen elon. Sidä sömäd andab teile Mehen Poig, sikš ku hänen päle Tat Jumal om pannu ičeze znaman.»

Minun Oigendai tahtoib, miše kaikuččel, kudamb nägeb Poigan i uskob hänehe, oliži igähine elo. Jäl՚gmäižel päiväl minä eläbzoitan händast.»

Iisus sanui: «Uskkat hänehe, kudamban Jumal om oigendanu. Nece om Jumalan tego.»

Kaik ned, kudambid Tat minei andab, tuleba minunnoks, i sidä, kudamb tuleb minunnoks, minä en aja ičeinnopäi.

Simon Petr sanui hänele: «Ižand, kenennoks mö mänižim? Sinai oma igähižen elon sanad.

Minä olen nece eläb leib, kudamb om tulnu taivhaspäi. Ken söb necidä leibäd, eläškandeb igän. Leib, mittušt minä andan, om minun hibj. Minä andan sidä, miše mir voiži eläda.»

Niken ei voi tulda minunnoks, ku Tat, kudamb om oigendanu mindai, ei to händast. Händast, kudamb tuleb, minä eläbzoitan jäl՚gmäižel päiväl.

Jumalan leib om se, kudamb tuleb taivhaspäi i andab mirule elon.»

Minä olen elon leib.

Iisus oti leibäd, kiti Jumalad i andoi leibäd openikoile, i openikad jagoiba ned ištujile. Muga hän jagoi kalan-ki, i kaik saiba severdan, kuverdan hö tahtoiba. Konz kaik hö oliba külläižed, Iisus sanui openikoile: «Kerakat jänuded palaižed, miše nimidä ei mäniži uhtei.»

Konz hö oliba soudnuded jo kaks՚kümne viž vai koumekümne stadijad, hö nägištiba Iisusan, kudamb käveli järven lainhidme i läheni venehezepäi. Hö pöl՚gästuiba. No Iisus sanui: «Minä nece olen, algat varaikoi.»