Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ മത്തായ് 2

Pín

അവങ്ങ ആ വീട്ടീല് എത്തിയിപ്പൻ, മറിയീന്റ കിട്ട കെടക്കന്റ കുഞ്ചീന കണ്ട് അവങ്ങ കുമ്പ്ട്ടാര്; പിന്ന അവങ്ങ ശമ്മാനപ്പെട്ടി തൊറന്ന് തങ്കം, തെള്ളി, മൂര് ഇതൊക്ക ആ കുഞ്ചിക്കി കായ്‌ച വെച്ചാര്.

കെരോതാവ് രാശാവാഞ്ഞിരന്ന കാലത്ത് ഏശു എകൂതിയില വേതലകേമീല് പൊറന്നാൻ. ആ ശമയത്ത് കെയക്ക് താവീനെന്റ് വെള്ളികളപ്പെറ്റി പടിപ്പൊള്ള ആള്കള് എര്ശലേമ്ക്ക് വന്താര്: എകൂതൻമാര രാശാവാഞ്ഞ് പൊറന്ന കുഞ്ചി ഏട? എങ്ങ അവന്റ പൊറപ്പ്നപ്പെറ്റി പേശന്റ വെള്ളി കെയക്ക് കണ്ട് അവന കുമ്പ്ട്‌വാനിക്കി വന്തതാണും ഇന്റ് പേശിയാര്.

വെള്ളി കണ്ടത്കൊണ്ട് അവങ്ങ കൊള്ള കൂയ് എടത്താര്.

കെരോതാവാട്ടക്കി തില്‌മ്പിപ്പോകേറിന്റ് തെയ്‌വം അവ്ങ്ങ്ക്ക് ക്‌നാക്കാട്ടീത് കൊണ്ട് അവങ്ങ വേറ വെയിക്കി അവങ്ങള നാട്ട്ക്ക് തില്‌മ്പിപ്പിയ്യാര്. അവങ്ങ പിയ്‌ക്കെയിഞ്ഞ് കർത്താവ്ന്റ തൂതൻ ക്‌നാവീല് വന്ത് ശോശപ്പോട, “നീ എള്മ്പി അമ്മീനയം കുഞ്ചീനിയം കൂട്ടിയെട്ത്ത് മിശറീമ്ക്ക് പോണം. കെരോതാവ് കുഞ്ചീന കൊല്ല്‌വാനിക്കി പാക്കന്റത് കൊണ്ട് നാന് നിന്നോട പേശന്റത് വെരയം അവടത്തിന്ന കുടിയിരക്കണം” ഇന്റ് പേശിയാൻ.