Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ ମାତିଉ 16

Pín

ତାର୍‌ପଚେ ଜିସୁ ସିସ୍‌ମନ୍‌କେ କଇଲା, “କେ ମିସା ମର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ଆଇବାକେ ମନ୍‍ କଲେ, ନିଜର୍‌ ମନ୍‍ କଲାଟା ସବୁ ଚାଡିଦେଇ, ନିଜର୍‌ କୁର୍‌ସ ବଇବାକେ ଅଇସି, ଆରି ମର୍‌ ପଚେ ପଚେ ଇଣ୍ଡ୍‌ବାକେ ଅଇସି ।

ସେଟାର୍‌ପାଇ ମୁଇ ତକେ କଇଲିନି, ତୁଇ ପିତର୍‌, ଜାର୍‌ ଅରତ୍‌ କି ପାକ୍‌ନା । ଏ ପାକ୍‌ନା ଉପ୍‌ରେ ମୁଇ ମର୍‌ ମଣ୍ଡଲି ତିଆର୍‌ କର୍‌ବି । ଜେନ୍ତିକି ମରନ୍‌ ପାରା ବପୁ ମିସା ତାକେ କାଇ କରିନାପାରେ ।

“ମୁଇ ତକେ ସରଗ୍‌ ରାଇଜର୍‌ କୁଚିକାଡି ଦେବି । ତୁଇ ଜାଇଟା ଜଗତେ ନାଇ ବଲ୍‌ସୁ, ସେଟା ସରଗେ ମିସା ନାଇ ଅଇସି । ତୁଇ ଜଗତେ ଜାଇଟା କରା ବଲି କଇସୁ ସେଟା ସର୍‌ଗେ ମିସା କରାଅଇସି ।”

କାଇକେ ବଇଲେ କେ ମିସା ନିଜର୍‌ ଜିବନ୍‌ ରକିଆ କର୍‌ବାକେ ମନ୍‍ କର୍‌ସି ବଇଲେ, ସେଟା ସେ ଆରାଇସି, ମାତର୍‌ ଜେ ମର୍‌ ଲାଗି ଜିବନ୍‌ ଦେଇସି, ସେ ସତଇସେ ସେଟା ରକିଆ କର୍‌ସି ।

ଜଦି ଗଟେକ୍‌ ଲକ୍‌, ଗୁଲାଇ ଜଗତ୍‌ ଜିତିକରି ନିଜର୍‌ ଜିବନ୍‌ ଆରାଇଦେଇସି ବଇଲେ ସେଟା କାଇ ଲାବ୍‌ ? ଜିବନ୍‌ ବାଉଡାଇ ପାଇବାକେ ଆଲେ ସେ କାଇଟା ମିସା ଦେଇ ନାପାରେ ।

ଜିସୁ ପାଚାର୍‌ଲା, “ମୁଇ କେ ବଲି ତମେ କାଇଟା ବଇଲାସ୍‌ନି ?” ସିମନ୍‌ ପିତର୍‌ କଇଲା, “ତମେ କିରିସ୍‌ଟ, ମସିଅ, ଜିବନ୍‌ ରଇବା ପରମେସରର୍‌ ପିଲା ।”

ଜିସୁ କଇଲା, “ନିମାନ୍‌, ଜୁନସର୍‌ ପିଲା, ପିତର୍‌ ! ଏଟା ସତ୍‌, ତୁଇ ମୁନୁସର୍‌ଟାନେ ଅନି କଉସ୍‌ ନାଇ । ମର୍‌ ସରଗର୍‌ ବାବା ତକେ ଜାନାଇଲାକେ ତୁଇ କଇଲୁସ୍‌ ।