Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Matha 15

Pín

Acht na neithe thigeas amach as an mbéal, is as an gcroidhe thigeas siad; agus is iad‐san shaluigheas an duine. Óir is as an gcroidhe amach thig droch‐smaointe, dúnmharbhadh, adhaltrannas, scriapachas, gadaidheacht, fiadhnaise éithigh, dia‐mhasladh

An rud théigheas isteach sa mbéal, ní h‐é sin shaluigheas an duine; acht an rud théigheas amach as an mbéal, is é sin shaluigheas an duine.

Onóruigheann na daoine seo mé le n‐a mbéal; Acht is fada uaim atá a gcroidhe. Acht is baoth an t‐adhradh do‐bheirid dom, Agus aitheanta daoine d’á múineadh mar theagasc aca.

Annsin d’fhreagair Íosa, agus adubhairt sé léi, A bhean, is mór é do chreideamh: go ndéantar duit mar is mian leat. Agus do bhí a h‐inghean leigheasta ó’n uair sin.

Acht tháinig sise, agus do shléacht sí dhó, g‐á rádh, A Thighearna, fóir orm! Agus d’fhreagair seisean, agus adubhairt, Ní cuibhe arán na clainne do ghlacadh, agus a chaitheamh chum na ngadhar. Acht adubhairt sise, Is fíor sin, a Thighearna, acht itheann na coileáin féin na sprúilleoga thuiteas ó bhórd a máighistir.