Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Sant Lu 19

Pín

Car lou Fiéu de l'ome es vengu cerca e sauva ço qu'èro perdu.

Disènt: Benesi lou rèi que vèn au noum dóu Segnour! Pas dins lou cèu, e glòri pereilamoundaut!

Jèsu ié diguè: Aquesto oustalado a reçaupu vuei lou salut, raport qu'aquest-d'eici es peréu un fiéu d'Abram.

Quouro Jèsu arribè à-n-aquéu rode, aussè lis uei; e l'aguènt vist, ié diguè: Zaquiéu, despacho-te de davala, qu'es à toun oustau que me fau louja vuei. Zaquiéu se despachè de devala, e lou reçaupè trefouli.

Pamens Zaquiéu, dre davans lou Segnour, ié diguè: Veici la mita de mi bèn, Segnour, que la doune i paure; e s'ai fa tort en quaucun de quaucarèn, ié rènde lou quatriple.

Alor quàuquis-un di Farisen dóu mitan de la foulo ié diguèron à-n éu: Mèstre, charpas un pau vòsti disciple. Ié respoundeguè: Vous dise iéu que s'aquésti se taison, li pèiro cridaran.