Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ ທິນ ເຕີ່ຍ ໂຕ້ວ 4

Pín

ເມີ່ຍ ໂຕສ໋ວ ຕຸ໊ ຫອບ ນໍ, ເຢຍ ປວັ໊ງ ໂຮຍ້ວ ເມີ່ຍ. ຫລາຍ ເມີ່ຍ ໂຕສ໋ວ ໄມ້ ຫອບ, ຕສຸ໌ຍ ບ໊າບ ຈ໊ຽນ ວົ້ວ ແກ້ງ ດ່າງ ອ໋ອຍ ກຸ໊ນ ຈ໊ຽນ ເມີ່ຍ, ມປ່າ ເມີ່ຍ ອ໋ອຍ ຕສຸ ປ໌ອງ ເຖົາ ຮີ່ງ.”

ເສດ ຢ່າ ຕຸ໊ ເຕົ້າ ຕອນ, ທສວດ ບົ໋ວ ເຫ່ວ ເອ​ນົດ. ວົ້ວ ຕສັ່ນ ມ່ຽນ ເຈ໌ຍ ກອນ ກ໊ອງ ທສວດ ຕສ໊ຽວ ເຍີຍ ບົ໋ວ ຕສັ່ງ ນິ່ນ.

ຕສ໊ຽວ ໜ່າຍ ກ໋າ ຄາ​ອິນ, “ເມີ່ຍ ເຍີຍ ໂຢ໌ວ, ອາ​ແບນ, ເຈ໋ຍ ຫາຍ ໝີ່ ອ໊ະ?” ຄາ​ອິນ ເຕົາ, “ເຢຍ ໄມ້ ຮິ້ວ ນີອາ. ເຢຍ ຖສໍ່ ອ໋ອຍ ຕສຸ ໂກ໋ວ ເຢຍ ເຍີຍ ໂຢ໌ວ ໄຟ?”

ຕສ໊ຽວ ແອ໋ງ ກ໊ອງ, “ເມີ່ຍ ໂຕສ໋ວ ທສວດ ຫາຍ ຫຍູ່ງ ສີ່? ເມີ່ຍ ເຍີຍ ໂຢ໌ວ ເຍີຍ ດສຢ໊າມ ຢຽມ ເດົາ-ເດ໊ຍ ເຫ່ວ ຈ໊ຽນ ທສວດ ຕ້າຍ ໂກ໋ ເຢຍ.

ມປ່າ ຕສ໊ຽວ ເຕົາ, “ໄມ້ ຕຸ໊ ເຫລາະ. ຫາຍ ເຕົ້າ ໄຕ໋ ເມີ່ຍ ອ໋ອຍ ຕສຸ ເຕສ໊າະ ເສ່ຍ ເຕົ້າ ໄຕ໋ ຕີ໊ ເມີ່ຍ ຢຽດ ເຕົ້າ.” ຕສ໊ຽວ ຕສ່ຽວ ໂຕສ໋ວ ນອມ ຈັ໋ງ-ໂຫ່ ຢຽມ ຄາ​ອິນ ເຍີຍ ຊິນ. ຫາຍ ເຕົ້າ ປວັດ ນິ່ນ ຕສ່ຽວ ຮິ້ວ ຕຸ໊ ໄຕ໋ ໄມ້ ຕຸ໊ ນິ່ນ ອ໊ະ.