Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Иоанн 8

Pín

Иисус эмиэ норуокка туһаайан эппитэ: «Мин аан дойду сырдыгынабын. Ким Миигин батыспыт, ол хараҥаҕа сылдьыа суоҕа, олох сырдыгар сылдьыаҕа».

Эһиги кырдьыгы билиэххит, оччоҕо кырдьык эһигини босхолуо».

Оттон итэҕэйбит иудейдарга Кини эппитэ: «Мин тылбыттан тахсыбат буоллаххытына, эһиги дьиҥ чахчы Мин үөрэнээччилэрим буолаҕыт.

Онон эһиги, Уола босхолоотоҕуна эрэ, дьиҥнээхтик көҥүл буолуоххут.

Онтон арахпакка ыйыппыттарыгар төбөтүн өндөтөн эппитэ: «Эһигиттэн хайаҕыт аньыыта суох бастакынан кинини тааһынан бырахтын».

Иисус кинилэргэ эппитэ: «Дьиҥ кырдьыгы эһиэхэ этэбин: аньыыны оҥорор киһи барыта – аньыы кулута.

Иисус төбөтүн өндөтөн, дьахтартан ураты атын ким да суоҕун көрөн: «Буруйдааччыларыҥ ханналарый? Ким даҕаны эйигин дьүүллээбэтэ дуо?» – диэн ыйыппыта. «Ким даҕаны, Тойонуом», – дьахтар хоруйдаабыта. «Мин эмиэ эйигин дьүүллээбэппин, – диэбитэ Иисус. – Чэ, дьиэҕэр бар уонна аны аньыыны оҥорума».