Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Аләмниң яритилиши 1

Pín

Андин Худа: «Бизниң обризимиздәк, йәни роһий җәһәттин Бизгә охшайдиған инсанларни яритайли. Улар һәр хил җаниварларни —деңиз-муһиттики белиқлар, асмандики учар қанатлар, барлиқ өй һайванлири вә чоң-кичик явайи һайванатларни башқуридиған болсун!» дәп әмир қилди. Буниң билән Худа инсанни Өз обризидәк яратти, Уни Өзигә охшайдиған қилип яратти, Шундақла уларни әр вә аял қилип яратти.

Худа уларға бәхит ата қилип мундақ деди: «Пәрзәнт көрүп көпийиң­лар, йәр йүзини қаплап, дунияни бойсундуруңлар. Шундақ­ла деңиз-муһиттики белиқлар, асмандики учар қанатлар, шуниңдәк пүтүн җаниварларни башқуруңлар.

Худа һәммидин бурун пүтүн аләмни яратти.

У чағда йәр шари шәкилсиз вә қуп-қуруқ һаләттә болуп, суларни қараңғулуқ қаплиған еди. Худаниң Роһи су үстидә аста пәрваз қилип жүрәтти.

Худа: «Йоруқлуқ болсун!» дегән еди, йоруқлуқ пәйда болди.

Худа яратқанлириниң һәммисигә қарап, уларниң яхши екәнлигини көрди. Кечә-күндүз өтүп, бу алтинчи күн болди.

Худа йоруқлуқниң яхши екәнлигини көрди. Шуниң билән У йоруқлуқни қараңғулуқтин айриди вә йоруқлуқни «күндүз», қараңғулуқни болса «кечә» дәп атиди. Кечә-күндүз өтүп, бу тунҗа күн болди.

Мән силәргә пүтүн йәр йүзидики һәр хил зираәт вә мевиләрни озуқлуқ қилип бәрдим.

Худа йоруқлуқниң яхши екәнлигини көрди. Шуниң билән У йоруқлуқни қараңғулуқтин айриди вә йоруқлуқни «күндүз», қараңғулуқни болса «кечә» дәп атиди. Кечә-күндүз өтүп, бу тунҗа күн болди.

Андин Худа: «Суларниң жуқури-төвән иккигә айрилип туруши үчүн, уларниң арисида бир һава бошлуғи болсун!» дәп әмир қилди.

Барлиқ чоң-кичик һайванатлар вә учар қанатлар қатарлиқ һәр хил мәхлуқларға болса, от-чөп вә көктатларни озуқлуқ қилип бәрдим». Худаниң әмри билән шундақ болди.

Худа йәнә: «Асманда йоруқлуқ беридиған җисимлар болсун. Улар кечә билән күндүзни пәриқләндүрүп, күн, пәсил вә жилларни айрип турушта бәлгү болсун.

Андин Худа йәнә: «Йәрдә һәр хил өсүмлүкләр; уруқлуқ вә мевилик болуп, өз түрлири бойичә үнүп чиқсун!» деди. Худаниң әмри билән шундақ болди.

Шуниң билән бир һава бошлуғи пәйда болуп, униң астидики суларни үстидики сулардин айриди. Худаниң әмри билән шундақ болди.

Шуниң билән йәр йүзидә һәр хил уруқлуқ вә мевилик өсүмлүкләр өз түрлири бойичә үнүп чиқти. Худа буларниң яхши екәнлигини көрди.

Худа йоруқлуқ беридиған икки чоң җисимни яратти, қуяшни күндүзни башқуридиған, айни кечини башқуридиған қилди. Һәм Худа йәнә юлтузларниму яратти.

Андин Худа: «Асманниң астидики сулар бир йәргә жиғилсун вә қуруқ топа көрүнсун!» деди. Худаниң әмри билән шундақ болди. Худа қуруқ топини «йәр», жиғилған суларни болса «деңиз» дәп атиди. Худа буларниң яхши екәнлигини көрди.

Худа бу җанлиқларға бәхит ата қилип: «Суда яшиғучи җанлиқлар көпийип, деңиз-муһитларни толтурсун, учар қанатлар йәр йүзидә көпәйсун!» деди.

Худа йәнә: «Йәр йүзидә һәр хил җаниварлар — өй һайванлири вә чоң-кичик явайи һайванатлар пәйда болсун!» деди. Худаниң әмри билән шундақ болди.

Худа йәнә: «Су һәр хил җанлиқлар билән толсун, асманда һәр хил учар қанатлар учсун!» дәп әмир қилди.

Шуниң билән Худа йәр йүзидә һәр хил җаниварларни өз түрлири бойичә яратти вә уларниң яхши екәнли­гини көрди.