Welsh - Beibl Cymraeg Newydd (NT) Non-Drama

Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd Audio 2010

Y Llais - Y Beibl Cymraeg Newydd Testament Newydd 2010

<div class="version vid4114 iso6393cym" data-vid="4114" data-iso6393="cym">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch20" data-usfm="LUK.20">
 <div class="label">20</div><div class="s">Amau Awdurdod Iesu</div><div class="r"> Mth. 21:23&#8211;27; Mc. 11:27&#8211;33</div><div class="m"> 1Un o'r dyddiau pan oedd ef yn dysgu'r bobl yn y deml ac yn cyhoeddi'r newydd da, daeth y prif offeiriaid a'r ysgrifenyddion, ynghyd &#226;'r henuriaid, ato, 2ac meddent wrtho, &#8220;Dywed wrthym trwy ba awdurdod yr wyt ti'n gwneud y pethau hyn, neu pwy roddodd i ti'r awdurdod hwn.&#8221; 3Atebodd ef hwy, &#8220;Fe ofynnaf finnau rywbeth i chwi. Dywedwch wrthyf: 4bedydd Ioan, ai o'r nef yr oedd, ai o'r byd daearol?&#8221; 5Dadleusant &#226;'i gilydd gan ddweud, &#8220;Os dywedwn, &#8216;O'r nef&#8217;, fe ddywed, &#8216;Pam na chredasoch ef?&#8217; 6Ond os dywedwn, &#8216;O'r byd daearol&#8217;, bydd yr holl bobl yn ein llabyddio, oherwydd y maent yn argyhoeddedig fod Ioan yn broffwyd.&#8221; 7Ac atebasant nad oeddent yn gwybod o ble'r oedd. 8Meddai Iesu wrthynt, &#8220;Ni ddywedaf finnau chwaith wrthych chwi trwy ba awdurdod yr wyf yn gwneud y pethau hyn.&#8221;</div><div class="s">Dameg y Winllan a'r Tenantiaid</div><div class="r"> Mth. 21:33&#8211;46; Mc. 12:1&#8211;12</div><div class="m"> 9Dechreuodd ddweud y ddameg hon wrth y bobl: &#8220;Fe blannodd rhywun winllan, ac wedi iddo ei gosod hi i denantiaid, aeth oddi cartref am amser hir. 10Pan ddaeth yn amser, anfonodd was at y tenantiaid iddynt roi iddo gyfran o ffrwyth y winllan. Ond ei guro a wnaeth y tenantiaid, a'i yrru i ffwrdd yn waglaw. 11Anfonodd ef was arall, ond curasant hwn hefyd a'i amharchu, a'i yrru i ffwrdd yn waglaw. 12Anfonodd ef drachefn drydydd, ond clwyfasant hwn hefyd a'i fwrw allan. 13Yna meddai perchen y winllan, &#8216;Beth a wnaf fi? Fe anfonaf fy mab, yr anwylyd; efallai y parchant ef.&#8217; 14Ond pan welodd y tenantiaid hwn, dechreusant drafod ymhlith ei gilydd gan ddweud, &#8216;Hwn yw'r etifedd; lladdwn ef, er mwyn i'r etifeddiaeth ddod yn eiddo i ni.&#8217; 15A bwriasant ef allan o'r winllan a'i ladd. Beth ynteu a wna perchen y winllan iddynt? 16Fe ddaw ac fe ddifetha'r tenantiaid hynny, ac fe rydd y winllan i eraill.&#8221; Pan glywsant hyn meddent, &#8220;Na ato Duw!&#8221; 17Edrychodd ef arnynt a dweud, &#8220;Beth felly yw ystyr yr Ysgrythur hon:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220; &#8216;Y maen a wrthododd yr adeiladwyr,</div><div class="q">hwn a ddaeth yn faen y gongl&#8217;?</div><div class="b"></div><div class="m"> 18&#8220;Pawb sy'n syrthio ar y maen hwn, fe'i dryllir; pwy bynnag y syrth y maen arno, fe'i maluria.&#8221; 19Ceisiodd yr ysgrifenyddion a'r prif offeiriaid osod dwylo arno y pryd hwnnw, ond yr oedd arnynt ofn y bobl, oherwydd gwyddent mai yn eu herbyn hwy y dywedodd y ddameg hon.</div><div class="s">Talu Trethi i Gesar</div><div class="r"> Mth. 22:15&#8211;22; Mc. 12:13&#8211;17</div><div class="m"> 20Gwyliasant eu cyfle ac anfon ysbiwyr, yn rhith pobl onest, i'w ddal ef ar air, er mwyn ei draddodi i awdurdod brawdlys y rhaglaw. 21Gofynasant iddo, &#8220;Athro, gwyddom fod dy eiriau a'th ddysgeidiaeth yn gywir; yr wyt yn ddi-dderbyn-wyneb, ac yn dysgu ffordd Duw yn gwbl ddiffuant. 22A yw'n gyfreithlon inni dalu treth i Gesar, ai nid yw?&#8221; 23Ond deallodd ef eu hystryw, ac meddai wrthynt, 24&#8220;Dangoswch imi ddarn arian#20:24 Gw. nodyn ar Mth. 18:28.. Llun ac arysgrif pwy sydd arno?&#8221; &#8220;Cesar,&#8221; meddent hwy. 25Dywedodd ef wrthynt, &#8220;Gan hynny, talwch bethau Cesar i Gesar, a phethau Duw i Dduw.&#8221; 26Yr oeddent wedi methu ei ddal ar air o flaen y bobl, a chan ryfeddu at ei ateb aethant yn fud.</div><div class="s">Holi yngl&#375;n &#226;'r Atgyfodiad</div><div class="r"> Mth. 22:23&#8211;33; Mc. 12:18&#8211;27</div><div class="m"> 27Daeth ato rai o'r Sadwceaid, y bobl sy'n dal nad oes dim atgyfodiad. Gofynasant iddo, 28&#8220;Athro, ysgrifennodd Moses ar ein cyfer, os bydd rhywun farw yn &#373;r priod, ond yn ddi-blant, fod ei frawd i gymryd y wraig ac i godi plant i'w frawd. 29Yn awr, yr oedd saith o frodyr. Cymerodd y cyntaf wraig, a bu farw'n ddi-blant. 30Cymerodd yr ail 31a'r trydydd hi, ac yn yr un modd bu'r saith farw heb adael plant. 32Yn ddiweddarach bu farw'r wraig hithau. 33Beth am y wraig felly? Yn yr atgyfodiad, gwraig p'run ohonynt fydd hi? Oherwydd cafodd y saith hi'n wraig.&#8221; 34Meddai Iesu wrthynt, &#8220;Y mae plant y byd hwn yn priodi ac yn cael eu priodi; 35ond y rhai a gafwyd yn deilwng i gyrraedd y byd hwnnw a'r atgyfodiad oddi wrth y meirw, ni phriodant ac ni phriodir hwy. 36Ni allant farw mwyach, oherwydd y maent fel angylion. Plant Duw ydynt, am eu bod yn blant yr atgyfodiad. 37Ond bod y meirw yn codi, y mae Moses yntau wedi dangos hynny yn hanes y Berth, pan ddywed, &#8216;Arglwydd Dduw Abraham a Duw Isaac a Duw Jacob&#8217;. 38Nid Duw'r meirw yw ef, ond y rhai byw, oherwydd y mae pawb yn fyw iddo ef.&#8221; 39Atebodd rhai o'r ysgrifenyddion, &#8220;Athro, da y dywedaist&#8221;, 40oherwydd ni feiddient mwyach ei holi am ddim.</div><div class="s">Holi yngl&#375;n &#226; Mab Dafydd</div><div class="r"> Mth. 22:41&#8211;46; Mc. 12:35&#8211;37</div><div class="m"> 41A dywedodd wrthynt, &#8220;Sut y mae pobl yn gallu dweud fod y Meseia yn Fab Dafydd? 42Oherwydd y mae Dafydd ei hun yn dweud yn llyfr y Salmau:</div><div class="b"></div><div class="q">&#8220; &#8216;Dywedodd yr Arglwydd wrth fy Arglwydd i,</div><div class="q">&#8220;Eistedd ar fy neheulaw</div><div class="q"> 43nes imi osod dy elynion yn droedfainc i'th draed.&#8221; &#8217;</div><div class="b"></div><div class="m"> 44&#8220;Yn awr, y mae Dafydd yn ei alw'n Arglwydd; sut felly y mae'n fab iddo?&#8221;</div><div class="s">Cyhuddo'r Ysgrifenyddion</div><div class="r"> Mth. 23:1&#8211;36; Mc. 12:38&#8211;40; Lc. 11:37&#8211;54</div><div class="m"> 45A'r holl bobl yn gwrando, meddai wrth ei ddisgyblion, 46&#8220;Gochelwch rhag yr ysgrifenyddion sy'n hoffi rhodianna mewn gwisgoedd llaes, sy'n caru cael cyfarchiadau yn y marchnadoedd, a'r prif gadeiriau yn y synagogau, a'r seddau anrhydedd mewn gwleddoedd, 47ac sy'n difa cartrefi gwragedd gweddwon, ac mewn rhagrith yn gwedd&#239;o'n faith; fe dderbyn y rhain drymach dedfryd.&#8221;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Un o'r dyddiau pan oedd ef yn dysgu'r bobl yn y deml ac yn cyhoeddi'r newydd da, daeth y prif offeiriaid a'r ysgrifenyddion, ynghyd â'r henuriaid, ato, ac meddent wrtho, “Dywed wrthym trwy ba awdurdod yr wyt ti'n gwneud y pethau hyn, neu pwy roddodd i ti'r awdurdod hwn.” Atebodd ef hwy, “Fe ofynnaf finnau rywbeth i chwi. Dywedwch wrthyf: bedydd Ioan, ai o'r nef yr oedd, ai o'r byd daearol?” Dadleusant â'i gilydd gan ddweud, “Os dywedwn, ‘O'r nef’, fe ddywed, ‘Pam na chredasoch ef?’ Ond os dywedwn, ‘O'r byd daearol’, bydd yr holl bobl yn ein llabyddio, oherwydd y maent yn argyhoeddedig fod Ioan yn broffwyd.” Ac atebasant nad oeddent yn gwybod o ble'r oedd. Meddai Iesu wrthynt, “Ni ddywedaf finnau chwaith wrthych chwi trwy ba awdurdod yr wyf yn gwneud y pethau hyn.”


Dechreuodd ddweud y ddameg hon wrth y bobl: “Fe blannodd rhywun winllan, ac wedi iddo ei gosod hi i denantiaid, aeth oddi cartref am amser hir. Pan ddaeth yn amser, anfonodd was at y tenantiaid iddynt roi iddo gyfran o ffrwyth y winllan. Ond ei guro a wnaeth y tenantiaid, a'i yrru i ffwrdd yn waglaw. Anfonodd ef was arall, ond curasant hwn hefyd a'i amharchu, a'i yrru i ffwrdd yn waglaw. Anfonodd ef drachefn drydydd, ond clwyfasant hwn hefyd a'i fwrw allan. Yna meddai perchen y winllan, ‘Beth a wnaf fi? Fe anfonaf fy mab, yr anwylyd; efallai y parchant ef.’ Ond pan welodd y tenantiaid hwn, dechreusant drafod ymhlith ei gilydd gan ddweud, ‘Hwn yw'r etifedd; lladdwn ef, er mwyn i'r etifeddiaeth ddod yn eiddo i ni.’ A bwriasant ef allan o'r winllan a'i ladd. Beth ynteu a wna perchen y winllan iddynt? Fe ddaw ac fe ddifetha'r tenantiaid hynny, ac fe rydd y winllan i eraill.” Pan glywsant hyn meddent, “Na ato Duw!” Edrychodd ef arnynt a dweud, “Beth felly yw ystyr yr Ysgrythur hon:

“ ‘Y maen a wrthododd yr adeiladwyr,
hwn a ddaeth yn faen y gongl’?

“Pawb sy'n syrthio ar y maen hwn, fe'i dryllir; pwy bynnag y syrth y maen arno, fe'i maluria.” Ceisiodd yr ysgrifenyddion a'r prif offeiriaid osod dwylo arno y pryd hwnnw, ond yr oedd arnynt ofn y bobl, oherwydd gwyddent mai yn eu herbyn hwy y dywedodd y ddameg hon.


Gwyliasant eu cyfle ac anfon ysbiwyr, yn rhith pobl onest, i'w ddal ef ar air, er mwyn ei draddodi i awdurdod brawdlys y rhaglaw. Gofynasant iddo, “Athro, gwyddom fod dy eiriau a'th ddysgeidiaeth yn gywir; yr wyt yn ddi-dderbyn-wyneb, ac yn dysgu ffordd Duw yn gwbl ddiffuant. A yw'n gyfreithlon inni dalu treth i Gesar, ai nid yw?” Ond deallodd ef eu hystryw, ac meddai wrthynt, “Dangoswch imi ddarn arian. Llun ac arysgrif pwy sydd arno?” “Cesar,” meddent hwy. Dywedodd ef wrthynt, “Gan hynny, talwch bethau Cesar i Gesar, a phethau Duw i Dduw.” Yr oeddent wedi methu ei ddal ar air o flaen y bobl, a chan ryfeddu at ei ateb aethant yn fud.


Daeth ato rai o'r Sadwceaid, y bobl sy'n dal nad oes dim atgyfodiad. Gofynasant iddo, “Athro, ysgrifennodd Moses ar ein cyfer, os bydd rhywun farw yn ŵr priod, ond yn ddi-blant, fod ei frawd i gymryd y wraig ac i godi plant i'w frawd. Yn awr, yr oedd saith o frodyr. Cymerodd y cyntaf wraig, a bu farw'n ddi-blant. Cymerodd yr ail a'r trydydd hi, ac yn yr un modd bu'r saith farw heb adael plant. Yn ddiweddarach bu farw'r wraig hithau. Beth am y wraig felly? Yn yr atgyfodiad, gwraig p'run ohonynt fydd hi? Oherwydd cafodd y saith hi'n wraig.” Meddai Iesu wrthynt, “Y mae plant y byd hwn yn priodi ac yn cael eu priodi; ond y rhai a gafwyd yn deilwng i gyrraedd y byd hwnnw a'r atgyfodiad oddi wrth y meirw, ni phriodant ac ni phriodir hwy. Ni allant farw mwyach, oherwydd y maent fel angylion. Plant Duw ydynt, am eu bod yn blant yr atgyfodiad. Ond bod y meirw yn codi, y mae Moses yntau wedi dangos hynny yn hanes y Berth, pan ddywed, ‘Arglwydd Dduw Abraham a Duw Isaac a Duw Jacob’. Nid Duw'r meirw yw ef, ond y rhai byw, oherwydd y mae pawb yn fyw iddo ef.” Atebodd rhai o'r ysgrifenyddion, “Athro, da y dywedaist”, oherwydd ni feiddient mwyach ei holi am ddim.


A dywedodd wrthynt, “Sut y mae pobl yn gallu dweud fod y Meseia yn Fab Dafydd? Oherwydd y mae Dafydd ei hun yn dweud yn llyfr y Salmau:

“ ‘Dywedodd yr Arglwydd wrth fy Arglwydd i,
“Eistedd ar fy neheulaw
nes imi osod dy elynion yn droedfainc i'th draed.” ’

“Yn awr, y mae Dafydd yn ei alw'n Arglwydd; sut felly y mae'n fab iddo?”


A'r holl bobl yn gwrando, meddai wrth ei ddisgyblion, “Gochelwch rhag yr ysgrifenyddion sy'n hoffi rhodianna mewn gwisgoedd llaes, sy'n caru cael cyfarchiadau yn y marchnadoedd, a'r prif gadeiriau yn y synagogau, a'r seddau anrhydedd mewn gwleddoedd, ac sy'n difa cartrefi gwragedd gweddwon, ac mewn rhagrith yn gweddïo'n faith; fe dderbyn y rhain drymach dedfryd.”

Feti si Luc 20