Єремiя 20:14-18
Єремiя 20:14-18 Свята Біблія: Сучасною мовою (UMT)
Хай буде проклятий той день, коли я народився! Благословення хай не буде дню тому, коли мати моя призвела мене на світ. Хай буде проклятий той чоловік, що батькові моєму приніс ту новину: «Син в тебе народився, хлопчик!» — що викликало радість в нього превелику. Хай буде чоловік той, мов міста, які Господь повинищив без жалю. Хай чує він тривоги крик уранці і звук сурми, що б’є на сполох вдень. За те, що він не вбив мене в утробі, щоб мати моя стала могилою моєю, не давши мені побачити цей світ. Навіщо ж я з утроби вийшов, щоб бачити нещастя та страждання? В ганьбі я доживу недовгий вік.
Єремiя 20:14-18 Біблія в пер. Івана Огієнка 1962 (UBIO)
Проклятий той день, коли я народився, день, коли породила мене моя мати, хай благословенний не буде! Проклятий той муж, який сповістив мого батька, говорячи: Народилось тобі дитя-хлопець, а тим справді потішив його! І бодай стався муж той, немов ті міста, що Господь зруйнував й не пожалував їх, і нехай чує крик він уранці, а лемент військовий у часі полудня, за те, що в утробі мене не забив, і тоді була б стала мені моя мати за гріб мій, а утроба її вагітною навіки була б!... Чого то з утроби я вийшов, щоб бачити клопіт й скорботу, і нащо кінчаються в соромі ці мої дні?...
Єремiя 20:14-18 Переклад Р. Турконяка (УТТ)
Проклятий день, в якому я народився в ньому. День, в який мене породила моя мати, хай не буде милий. Проклята людина, що сповістила моєму батькові, кажучи: Тобі народився хлопчик, радісний день! Нехай та людина буде, як міста, які Господь знищив у гніві й не розкаявся, нехай почує крик вранці та голосіння в полудень, бо не вбив мене в лоні, і не стала мені моя мати моїм гробом і лоном вічного зачаття. Чому це я вийшов із лона, щоб побачити страждання та болі, і мої дні закінчилися в соромі?
Єремiя 20:14-18 Біблія в пер. П.Куліша та І.Пулюя, 1905 (UKRK)
Нехай буде той день проклят, як я на сьвіт родився! Нехай не буде благословен той день, як породила мене мати моя! Нехай буде й той чоловік проклят, що принїс мойму батькові звістку: Родилось тобі хлопятко, і тим його вельми звеселив. Нехай станеться тому чоловікові таке, як тим містам, що їх порозвалював Господь та й не пожалував, та щоб він чув крик від ранку, а зойк від полудня, - За те, що він мене не вбив в материній утробі, - так, щоб моя мати була менї гробом, а тїло її остало було на все вагітним. Чи про те ж бо я вийшов із материної утроби, щоб дознавати самої працї, та печалї, та щоб коротати вік мій у зневазї?