Популярні біблійні вірші з Eóin 8

Поділитись

Agus ansan do laḃair Íosa airís agus duḃairt sé: Mise solus an doṁain; an t-é a leanfaiḋ mé ní ṡiuḃlóċaiḋ sé sa doirċeaċt, aċ beiḋ aige solus na beaṫa.

Agus cuirfiḋ siḃ eólus ar an ḃfírinne, agus saorfaiḋ an ḟírinne siḃ.

Agus duḃairt Íosa leis na Iúdaiġ a ċreid ann: Má ḟanann siḃ ar mo ḃriaṫar is fíorḋeisgiobuil agam siḃ feasda

D’á ḃríġ sin, má ṡaorann an mac siḃ beiḋ siḃ saor dáiríriḃ.

Agus do leanadar ag cur na ceiste ċuige. Ansan d’eiriġ sé suas agus duḃairt sé leó: An duine agaiḃ atá gan ṗeaca caiṫeaḋ sé an ċéad ċloċ léi.

D’ḟreagair Íosa iad: Go deiṁin deiṁin adeirim liḃ, gaċ aoinne a ḋeineann an peaca tá sé ’n-a ḋaor ag an bpeaca.

Ansan d’eiriġ Íosa suas, agus duḃairt sé leis an mnaoi: A ḃean, cá ḃfuil na daoine a ḃí ag cur ad’ leiṫ? An aṁlaiḋ nár ḋaor aoinne ṫu? Agus duḃairt sí: Níor ḋaor, a Ṫiġearna. Agus duḃairt Íosa: Ní ḋaorfad-sa ṫu aċ ċóṁ beag. Imṫiġ, agus as so amaċ ná dein an peaca airís.