Популярні біблійні вірші з Ioan 7

Поділитись

Yr hwn sydd yn credu ynofi (megis y dywedodd yr scrythyr) afonydd o ddwfr bywiol a ddilifant o’i groth ef.

Ac ar y dydd mawr diwethaf o’r ŵyl yr Iesu a safodd, ac a lefodd gan ddywedyd, od oes ar neb syched, deued attafi, ac yfed.

(A hyn a ddywedodd efe am yr Yspryd, yr hwn a gae y rhai a gredent ynddo ef ei dderbyn: canys etto ni buase yr Yspryd glân, am na ogoneddasid yr Iesu etto)

Na fernwch wrth y golwg, eithr bernwch farn gyfiawn.

Y mae yr hwn sydd yn llefaru o honaw ei hun yn ceisio ei ogoniant ei hun, ond yr hwn sydd yn ceisio gogoniant yr hwn a’i hanfonodd, hwnnw sydd gywir, ac anghyfiawnder nid oes ynddo ef.

Gan hynny ’r Iesu a’u hattebodd hwynt, ac a ddywedodd: fy nysceidiaeth nid yw eiddo maufi, eithr eiddo yr hwn a’m hanfonodd fi.

Ni ddichon y byd eich casâu chwi, ond efe a’m casâ i: o herwydd fy mod i yn testiolaethu am dano, am fod ei weithredoedd ef yn ddrwg.