Популярні біблійні вірші з Lûqa 10

Поділитись

Bewnîrê, mi hukum da şima ki şima marran û demaşkulana lingandê xo bin di pay kerê ew hukmê şima zî hukumdê dişmenî hemî sera bo ew qe çîyê do şima rê zirar nêdo.

Rebbî ay rê va: “Marta, Marta, tî ya qaxuyê bol çî gêna ew kewna teşqele. Halbik jew çî tenya lazim o, Meyrem xo rê rindê ci weçîna, ew o do ay ra nêgêryo.”

Alîmê Kitaban wuna va: “Ti do Rebbî, Ellayê xo, heme zerrîda xoya û gandê xoya, heme hukum û aqildê xoya bisîn! Ew ti ki senî xo sînenê, embiryananê xo zî winî bisîn!”

Îsay înan rê wuna va: “Mexel bol o, hima emeley taynî yê. Qandê coy wihêrdê mexeli Rebbî rê reca bikerê ki, wa mexeldê xo rê emeley birişo.

Îsay pers kerd: “Tî yê se vanê? Nê hîrê raywanan ra kamcînî no mêrdeko ki qaşqûnan dest kewtbi, ey rê embiryaney kerd?” Alîmê Kitaban va: “Oyo ki ey rê rehim kerd ew qeyret kerd.” Wexta Îsay ey rê va: “Eki winî yo, ti zî şo ew eynî winî bik!”

Hadê, de şirê! Ezo şima zeydê kavirana rişena vergan mîyan.