Популярні біблійні вірші з Luqo 13

Поділитись

“Tor eshikdan kirishga jon–jahdingiz bilan harakat qilinglar. Sizlarga shuni aytay: koʻp odam ichkari kirishga intiladi, ammo kira olmaydi.

U yerda oʻn sakkiz yildan beri jinga chalingan bir ayol bor edi. U ikki bukilib qolgan boʻlib, qaddini umuman rostlay olmasdi. Iso uni koʻrgach, yoniga chaqirib dedi: — Ey ayol, sen dardingdan xalos boʻlding!

Soʻng ayolga qoʻllarini qoʻydi, shu zahoti ayolning qaddi tiklandi–qoldi. Ayol Xudoga hamdu sanolar aytdi.

Shunda oxirgi boʻlgan baʼzi odamlar birinchi boʻladilar, birinchi boʻlgan baʼzilar esa oxirgi boʻladilar.”

Uy egasi oʻrnidan turib eshikni yopganda, sizlar tashqarida qolib eshikni taqillatasizlar va: — Hazrat, bizga eshikni oching! — deb aytasizlar. U esa sizlarga: — Kimligingizni va qayerdan kelganingizni bilmayman! — deb javob beradi.

Sizlarga, yoʻq, deb aytaman. Lekin tavba qilmasangizlar, hammangiz ular kabi halok boʻlasizlar.”

Ammo U sizlarga deydi: — Men sizlarni tanimayman! Qayerdanligingizni ham bilmayman! Yoʻqolinglar oldimdan, ey badkirdorlar!

Iso dedi: “Xudoning Shohligi nimaga oʻxshaydi? Uni nimaga oʻxshatsam boʻladi? Xudoning Shohligi bir odam oʻz bogʻiga ekkan xantal urugʻiga oʻxshaydi. Urugʻ unib–oʻsib, daraxt boʻladi, qushlar uning shoxlariga uya quradi.”