Newari - 1986 Edition (Drama NT)

अले येशूं चेलातय्‌सं न्‍ह्याबलें प्रार्थना यानाच्‍वनेमा, अले प्रार्थना यायेगु मत्‍वःतेमा धकाः ध्‍वाथुइकेत छगू उखान कनादिल। वय्‌कलं धयादिल – “छगू शहरय् परमेश्‍वर खनाः मग्‍याःम्‍ह, अले मनूतय्‌त वास्‍ता तकं मयाइम्‍ह छम्‍ह न्‍यायाधीश दु। व हे शहरय् छम्‍ह भाःत सीधुंकूम्‍ह मिसा नं दु। व मिसां न्‍ह्याबलें वयाः वयात थथे धाइगु जुयाच्‍वन – ‘जितः क्‍वत्‍यलातःपिनिगु न्‍ह्यःने न्‍याय यानादिसँ।’ स्‍वन्‍हु प्‍यन्‍हु तक ला वं वयात आलताल यानाः वास्‍ता हे मयाः। लिपा वं मनं मनं थथे धाल – ‘परमेश्‍वर खनाः जि मग्‍याः, अले मनूतय्‌त नं जिं वास्‍ता मतया। अय्‌नं थ्‍व मिसा जिथाय् यक्‍व हाः वयाच्‍वंगुलिं जिं वयागु मुद्दा निं छिने यानाबी। अथे मयाःसा वं न्‍हियान्‍हिथं वयाः जितः दिक्‍क यानाबी।’”
अले प्रभुं धयादिल – “व अधर्मी न्‍यायाधीशं धाःगु खँ ताल ला? अले छु, परमेश्‍वरं जक चान्‍हि थःके ग्‍वाहालि फ्‍वनाच्‍वंपिं थःम्‍हं हे ल्‍ययातःपिं मनूतय्‌त स्‍वयामदी ला? छु वय्‌कलं थः मनूतय्‌त ग्‍वाहालि यायेत लिबाकादी ला? जिं छिमित धाये – वय्‌कलं इमित याकनं हे ग्‍वाहालि यानादी। अय्‌नं मनूया काय् वइबलय् संसारय् च्‍वंपिं मनूतय्‌के थज्‍याःगु विश्‍वास खने दइ ला?”

अले येशूं – “जिपिं हे जक धर्मीपिं” धकाः धया जुयाः कर्पिन्‍त क्‍वह्यंका जुइपिन्‍त थ्‍व उखान कनादिल – “छन्‍हु छम्‍ह फरिसी व कर काइम्‍ह मनू प्रार्थना यायेत देगलय् वन। फरिसीं दनाः थथे प्रार्थना यात – ‘परमेश्‍वर, जिं छितः सुभाय् बी, छाय्‌धाःसा जि मेपिं थें ज्‍याःम्‍ह मनू मखु। जि खुँ लुच्‍चा मजुया, मभिं मजुया, व्‍यभिचार मयाना, अले थ्‍व कर काइम्‍ह मनू थें नं मजुया। जि हप्‍ताय् निकः अपसं च्‍वना, अले जिं कमय् यानागु धिबां झिब्‍वय् छब्‍व छायेहया च्‍वनागु दु।’
“कर काइम्‍ह मनुखं धाःसा तापाकं हे दनाः स्‍वर्गय् तकं थस्‍वये मफयाः नुगः मछिंकाः थथे धाल – ‘परमेश्‍वर, जि पापीयात दया यानादिसँ।’” वय्‌कलं धयादिल – “जिं छिकपिन्‍त धाये – व फरिसी स्‍वयाः थ्‍व मनू हे परमेश्‍वरया न्‍ह्यःने धर्मी ठहरय् जुयाः लिहां वन। सुनां थःत थःम्‍हं तःधंकी व चिधनी। अले सुनां थःत थःम्‍हं चिधं ताय्‌की व तःधनी।”


येशूं आशिष बियादीमा धकाः मनूतय्‌सं थः मस्‍तय्‌त वय्‌कःयाथाय् हल। थ्‍व खनाः चेलातय्‌सं इमित हक्‍काः छ्वल।
अय्‌नं वय्‌कलं मस्‍तय्‌त सःताः धयादिल – “मस्‍तय्‌त पने मते, इमित जिथाय् छ्वया हजि, छाय्‌धाःसा परमेश्‍वरयागु राज्‍य थज्‍याःपिनिगु हे खः। जिं छिमित धात्‍थें धाये – मस्‍तय्‌गु नुगः थें दय्‌का मवःपिन्‍त परमेश्‍वरयागु राज्‍यय् दुकाइ मखु।”


छन्‍हु छम्‍ह तःधंम्‍ह मनुखं येशूयाके न्‍यन – “भिंम्‍ह गुरु, छु याःसा जितः अनन्‍त जीवन दइ?”
अले वय्‌कलं धयादिल – “छिं जितः छाय् भिंम्‍ह धकाः धयादियागु? भिंम्‍ह ला परमेश्‍वर छम्‍ह जक हे दु। छिं व्‍यवस्‍थाय् थथे च्‍वयातःगु सि हे स्‍यू जुइ – ‘व्‍यभिचार याये मते, स्‍याये मते, खुइ मते, मखुगु साक्षी बी मते, थः मां बौयात हनाबना ति।’”
अले वं लिसः बिल – “थ्‍व ला छगू छगू दतले हे जिं मचाबलय् निसें मानय् याना वयाच्‍वनागु दु।”
थ्‍व न्‍यनाः वय्‌कलं वयात धयादिल – “अझ हे नं छिं छता याये मानि। छिके दुगु फुक्‍कं मियाः नये मखंपिन्‍त इनाबियादिसँ, अले छितः स्‍वर्गय् धन-सम्‍पत्ति दइ। थुलि याये धुंकाः छि जि नाप झासँ।”
तसकं तःमिम्‍ह जूगुलिं थ्‍व न्‍यनाः वं ख्‍वाः खिउँसे च्‍वंकल।
वय्‌कलं वयात स्‍वयाः धयादिल – “धन-सम्‍पत्ति यक्‍व दुपिन्‍त परमेश्‍वरयागु राज्‍यय् दुहां वनेत गपाय्‌सकं थाकु। तःमिपिं मनूत परमेश्‍वरयागु राज्‍यय् दुहां वनेगु स्‍वयाः मुलुयागु कँय् प्‍वालय् छम्‍ह ऊँट दुहां वनेत अःपुइ।”
थ्‍व खँ न्‍यना च्‍वंपिन्‍सं वय्‌कःयात धाल – “अय्‌सा सुयागु उद्धार जुइ फइ लय्?”
वय्‌कलं धयादिल – “मनूतय्‌सं याये मफुगु परमेश्‍वरं यानादी फु।”
अले पत्रुसं धाल – “स्‍वयादिसँ, जिमिसं थःगु छेँछिँ हे त्‍वःताः छिगु ल्‍यूल्‍यू वयाच्‍वना।”
वय्‌कलं इमित धयादिल – “जिं छिमित धात्‍थें धाये – परमेश्‍वरयागु राज्‍यया निंतिं छेँ, कलाः, दाजुकिजा, मांबौ, मस्‍त सकसित त्‍वःतावःपिन्‍त आः हे थ्‍व स्‍वयाः यक्‍वं अप्‍वः दइ, अले लिपा वइगु संसारय् अनन्‍त जीवन नं कायेखनी।”


अले येशूं झिंनिम्‍हय्‌सित छखे ब्‍वना यंकाः धयादिल – “न्‍यँ, झीपिं यरूशलेमपाखे वनाच्‍वना। अन मनूया काय्‌यागु खँय् अगमवक्तातय्‌सं च्‍वया थकूगु फुक्‍क खँ पूवनी। अन थ्‍यनेवं वयात ज्‍वनाः यहूदीमखुपिन्‍त लःल्‍हानाबी, अले वयात गिजय् याइ, बेइज्‍जत याइ, थुकलं बी। इमिसं वयात कोर्रां दाइ, अले स्‍याइ। स्‍वन्‍हु दय्‌काः सीम्‍हं हानं म्‍वाना वइ।”
वय्‌कलं धयादीगु खँ इमिसं छुं हे थुइके मफुत। इमिगु नुगलय् छुं हे खँ दुहां वने मफुत। उकिं इमिसं वय्‌कःयागु खँ थुइके मफुत।


वय्‌कःपिं यरीहोया लिक्‍क थ्‍यंबलय् छम्‍ह कांम्‍ह फ्‍वगिं लँय् च्‍वनाः फ्‍वनाच्‍वन। वं ग्‍वाः ग्‍वाः मनूत वःगु सः ताल। अले वं अन छु जुयाच्‍वन धकाः न्‍यना स्‍वल। इमिसं वयात धाल – “नासरतयाम्‍ह येशू थनं झायाच्‍वंगु दु।” अले ला वं चिल्‍लाय् दनाः थथे धाल – “अय् दाऊदया काय् येशू, जितः दया यानादिसँ।”
अले वयाथाय् लिक्‍क लिक्‍क च्‍वंपिन्‍सं वयात “हाले मते, सुम्‍क च्‍वँ” धकाः ब्‍वःबिल।
अय्‌नं व झन जक ततःसलं हाला हल – “अय् दाऊदया काय्, जितः दया यानादिसँ।”
अले वय्‌कलं दिनाः वयात “थन हजि” धकाः धयादिल। व न्‍ह्यःने वये धुंकाः वय्‌कलं न्‍यनादिल – “जिं छन्‍त छु याये माल?”
वं धाल – “प्रभु, जितः मिखां खंका बियादिसँ।”
वय्‌कलं धयादिल – “छंगु विश्‍वासं यानाः छंगु ल्‍वय् लन, छं मिखां खनेमा।” उघ्रिमय् वं मिखां खन। अले परमेश्‍वरयात जयजय यानाः वय्‌कःया ल्‍यूल्‍यू वन। थ्‍व खनाः फुक्‍कसिनं परमेश्‍वरयात तःधंकल।

Слухайте लूका 18