Şunemli zengin kadın

Elişa bir gün Şunem kasabasına gitti. Orada zengin bir kadın vardı. Bu kadın Elişa'yı yemek yemeğe davet etti. O günden sonra Elişa Şunem'e gittiğinde, yemek için kadına uğrayardı. Bir gün kadın kocasına, “Bize sık sık gelen bu adamın kutsal bir Allah adamı olduğunu anladım” dedi, “Gel, bizim evin üst katında onun için küçük bir oda yapalım. Bize geldiğinde orada kalsın.”

Bir gün Elişa geldi, yukarı odaya çıkıp uzandı. Hizmetçisi Gehazi'ye, “Şunemli kadını çağır” dedi. Gehazi kadını çağırdı. Kadın gelince, Elişa ona şöyle dedi: “Bizim için yaptığın bunca zahmete karşılık senin için ne yapabilirim?”

Kadın, “Ben halkımın arasında mutlu yaşıyorum” diye karşılık verdi.

Elişa, “ Evet, ama gene de senin için ne yapabilirim?” diye sordu.

Gehazi, “Kadının oğlu yok, kocası da yaşlı” diye yanıtladı.

Elişa bunu duyunca kadına, “Gelecek yıl bu zaman kucağında bir oğlun olacak” dedi.

Kadın, “Olamaz, efendim!” diye karşılık verdi, “rica ederim kuluna yalan söyleme!”

Böylece kadın gebe kaldı ve bir sene sonra bir oğul doğurdu.

Çocuk büyüdü. Bir gün babasının yanına gitti. “Başım ağrıyor, başım!” diye bağırmaya başladı. Babası hizmetçisine, “Onu annesine götür” dedi. Hizmetçi çocuğu alıp annesine götürdü. Çocuk öğlen vaktine kadar annesinin dizlerinde yattıktan sonra öldü. Annesi onu yukarı çıkardı, Elişa’nın yatağına yatırdı, sonra kapıyı kapayıp dışarı çıktı. Kocasını çağırıp şöyle dedi: “Lütfen bir eşekle birlikte hizmetçilerinden birini bana gönder. Allah adamının yanına gitmeliyim. Hemen dönerim.”

Kadın Elişa’nın yanına varınca, onun ayaklarına sarıldı. Gehazi kadını uzaklaştırmaya çalıştı ama Elişa, “Kadını rahat bırak!” dedi, “Çünkü acı çekiyor. Bu iş böyle olacak diye Rab benden sakladı, açıklamadı.”

Kadın ona, “Efendim, ben senden çocuk istedim mi? Bana boş söz verip yalan söyleme diye sana demedim mi?” dedi.

Elişa Gehazi'ye, “Hemen benim sopamı al ve koş” dedi, “Karşıladığın hiç kimseye selam ne ver ne de al. Doğruca git, sopamı çocuğun yüzüne tut.” Gehazi önden gidip sopayı çocuğun yüzüne tuttu, ama hiç bir şey olmadı. Bunun için Gehazi geri dönüp Elişa'yı karşıladı ve ona, “Çocuk dirilmedi” diye haber verdi.

Elişa gidip eve vardığında, çocuğu yatağında ölü buldu. İçeri girdi, kapıyı kapadı ve Rab'be yalvarmaya başladı. Sonra ağzı çocuğun ağzının, gözleriyle elleri de çocuğun gözleriyle ellerinin üstüne gelecek biçimde yatağa, çocuğun üstüne kapandı. Çocuğun vücudu ısınmaya başladı. Elişa kalkıp odanın içinde sağa sola gezindi, sonra yine dönüp çocuğun üstüne kapandı. Sonra çocuk yedi kez ansırdı ve gözlerini açtı. Elişa Gehazi'ye, “Şunemli kadını çağır” dedi. Gehazi kadını çağırdı. Kadın gelince, Elişa, “Al oğlunu” dedi. Kadın Elişa'nın ayaklarına kapandı, yere kadar eğildi, sonra çocuğunu alıp gitti.

Bu Şunemli kadın Rab’den bir karşılık beklemeden Allah’ın insanlarına hizmet etti. Rab kadının saklı olan bu acısını görüp ona iki kere oğul verdi: birinci kere kısırdı ama yine de bir oğul doğurdu; ikinci kere ölü oğlunu dirilttip ona geri verdi. İnsanlar belki içimizdeki acımızı bilmiyor ama Allah her zaman görüyor ve biliyor. İnsanlar sıkıntımızı anlamazsa da Allah acımızı görüp yatıştırır. Üstelik çare da verir.