Avşalom

Kral Davut’un birinci oğlu Amnon’du. İkinci oğlu Daniel idi. Üçüncü oğlu Avşalom’du. (1.Tarihler 3:1-2) Her bir oğlunun anası ayrı idi. Daniel’in anası çok akıllı olan Avigayil’di. Daniel Davut’a hiç dert olmadı. Avşalom çok yakışıklı bir gençti. Bütün İsrail'de onun gibisi yoktu. Tepeden tırnağa kadar kusursuzdu.

Avşalom Amnon’u öldürmüştü çünkü Amnon Avşalom’un kızkardeşini rezil etmişti. Avşalom Amnon’u öldürdükten sonra İsrail memleketinden kaçtı. Davut onu çok özlemişti. Üç sene Avşalom başka memlekette kaldı. Sonunda Yoav onu geri getirtti ama Davut oğlu Avşalom’a izin vermedi gelip onu görsün.

Avşalom iki sene babasını hiç görmeden Yeruşalim’de yaşadı. Sonunda bu durumdan bıktı ve Yoav’ı zorladı ki Davut’la görüşmek için bir türlü aracı olsun. Kral Davut Avşalom’u çağırttı. Avşalom kralın yanına gelip önünde yüzüstü yere kapandı. Kral da onu öptü.

Bundan sonra Avşalom kendisine bir savaş arabası, atlar ve önünde koşacak elli kişi hazırladı. Sabah erkenden kalkıp Yeruşalim’in kapısına giden yolun kenarında dururdu. Davasını baktırmaya krala gelen yolda herkese konuştu. Krala değil halkın gönlünü kendisine çeldi.

Dört sene boyunca Avşalom babasına saklıdan düşmanlık etti ona karşı halkı kızıştırdı. Bundan sonra askerler toplayıp babasına karşı savaşmaya kalktı. Davut Yeruşalim’den kaçmak zorunda kaldı. Avşalom kendini kral yaptı. Ama Davut’un güvenilir bir adamı sarayda Avşalom’un yanında kalabildi ve saklıdan Davut için çalıştı.

Allah Davut’a yardımcı oldu. Avşalom babasıyla askerlerini yenmeye çalıştı ama başaramadı. Çok asker öldü. Savaş bir ormanın içinde oldu. Avşalom’un başı dallara takıldı. Katır kaçmaya devam edince Avşalom havada asılı kaldı. Yoav onu bulup öldürdü.

Avşalom'un öldüğünü Davut haber alınca çok ağladı. “Ah oğlum Avşalom! Keşke senin yerine ben ölseydim, oğlum!” diye bağırıyordu. Davut’un askerleri bunu duyunca utandılar. Ama Yoav ona gidip şöyle dedi: “Bugün senin canını, oğullarının, kızlarının, eşlerinin, cariyelerinin canlarını kurtaran bütün adamlarını utandırdın. Çünkü senden nefret edenleri seviyor, seni sevenlerden nefret ediyorsun: Bugün senin için savaşan askerlerin senin gözünde hiç kıymeti olmadığını gösterdin. Evet, bugün anladım ki, Avşalom sağ kalıp hepimiz ölseydik senin için daha iyi olurdu! Haydi kalk, gidip adamlarına kuraj ver!” Bunun üzerine kral gidip kasabanın kapısında durup oturdu ve askerler kralın yanına geldiler. Ondan sonra kral Yeruşalim’e döndü.

Kral Davut Rab’be, cana yakın ve iyi bir savaşçı olduğu halde sanki kızanları için kör ve akılsızdı. Belki onlara Allah hakkında oturup onlara hiç öğretmedi. Belli ki onları kötülük yaptıkları zaman terbiye etmedi. Bazı ana babalar düşünüyorlar ki sevgi demek ağlatmamak acı vermemek demektir. Ama bazen doğru olanı yapmaya öğrenmek için acıtmak lazım yoksa Avşalom gibi aynı durum olabilir. Kızanlar anaya babaya karşı çıkabilir. Başta az bir acı sonunda daha büyük bir acı olmasın diye koruyabilir. Avşalom’un dışı çok güzeldi ama içi çürüktü. Belki de kızkardeşi Tamar’la olanlar için babası hiç bir şey yapmadığı için ondan hazmetmemeye başlamıştır.

Kızanlarımızın önünde doğru olanı yapmaya çalışalım. Onlara Rab’be şan veren örnek olalım. Onlar yanlış bir şey yapınca ilk önce biz yanlış olduğunu kendimiz kabul edelim sonra yanlış yaptıklarını onlara açıklayalım. Terbiye lazımsa terbiye edelim. Terbiye sadece sevgi değildir, lazımsa biraz da acıtalım (Süleyman’ın Özdeyişleri 3:11-12; 13:24). Onlara Rab’bin yolunda nasıl yaşasınlar diye sözlerimizle ve davranışımızla gösterelim.