Kendisini Bekleyen Sevinç Uğruna: Diriliş Bayramı PaylaşımıÖrnek

İsa'nın öldüğü gün dünya, doğal olmayan, erken ve tüketen bir karanlıkla örtülmüştü. Tarihte bu gün güneşin parlaması için hiçbir sebep yoktu. Dünyanın Işığı geçici olarak sönmüştü.

En Kutsal Yeri sembolik olarak günahlı yerden ayıran tapınaktaki perde ikiye ayrılmıştı! İsa çarmıhta son nefesini verdiğinde perde paramparça oldu! İnsanlık bir daha asla Kutsal Tanrısı'ndan ayrılmayacaktı! İsa Mesih'in Ruhu, ayıran duvarı ikiye böldü ve Tanrı'ya dokunmanız için bir yol açtı.

İsa ruhunu teslim ettiğinde yer sarsıldı. Dünyanın Kurtarıcısı dünyasal son nefesini alırken kayalar kederle haykırdı.

Ölüler mezarlarından dirildi! O gün cennetin kapısından akan gücü hayal edebiliyor musunuz? Artık ölümün gücü kalmamıştı! İsa ölümü sonsuza kadar yendi ve mezarlar bile ölüleri durduramadı. Bu bedenler, o gün göklerden açığa çıkan yaşam gücü tarafından serbest bırakıldılar!

Tüm insanlık, İsa'nın öldüğü gün muazzam olaylar olduğunu biliyordu.

Aramatyalı Yusuf, hiç kullanılmamış olan kendi mezarını sundu. Bu ödünç alınan mezar, bir tepenin yamacındaki kayaya oyulmuş bir mağaradaydı. İsa Mesih'in bedeni içeriye yatırıldı ve ardından mağaranın girişine büyük bir kaya, yokuş aşağı girişi kapatacak şekilde hendeğe yuvarlandı.

Mezarı ellerinden geldiğince güvenli hale getirdiler. Koca kayayı sertleşen kil ile mühürlediler. İsa kelimenin tam anlamıyla mezarın içine betonlandı. Daha sonra İsa'nın mezarını gözetlemek için bir muhafız yerleştirdiler.

Pilatus Ferisiler'e, "... gidip mezarı dilediğiniz gibi güvenlik altına alın" dedi. Ferisiler'in anlayamadığı şey, hiçbir kil ... hiçbir kaya ... hiçbir muhafız ... hiçbir mezarın ... ve hiçbir askerin Tanrı'nın Oğlu'nun dirilmesini engelleyemeyeceğiydi!

İsa ödünç aldığı mezarı geri vermek üzereydi!