İyi DeğilkenÖrnek

Stres ve kaygıyla başa çıkmak lobut çevirmeye benzer. Elinizde iki - üç tane varsa işiniz kolaydır. Bunu başarabilirsiniz! Ama dört - beş tane lobutu çevirmeye kalkarsanız zorlanmaya başlarsınız. Altı - yedi lobut çevirmeyiyse . . . unutun gitsin.

Hepimizin sınırları vardır. Tek seferde bir kişi ancak bir yere kadar strese katlanabilir! Stresle başa çıkma kapasitemizin sonuna geldiğimizdeyse aşırı doldurulmuş karton kutusuna benzeriz. Yıkılıyormuş gibi hissederiz.

Bu durumda hatırlamamız gereken ilk şey, kendimize karşı çok sert olmamamızdır. Hayat sürekli stresle dolu olmamalı ve strese girmemiz bizim kötü veya yetersiz olduğumuz anlamına gelmiyor. Hepimizin zaman zaman molaya ihtiyacı olur. Hepimizin yardıma ihtiyacı olabilir.

Hatırlamamız gereken daha önemli bir şey, Tanrı'nın stres ya da kaygılı hissettiğimizde bize güvenli bir ortam sağladığıdır. Zorluklar karşısında umudumuz tükeniyormuş gibi hissedebiliriz, ama Tanrı'nın umutta sınırı yoktur. Gücümüzün tükendiğini hissettiğimizde Tanrı bizi taşır.

Mezmurlar'ın yazarı "Tanrı'ya bakmaktan" epey bahseder. Bu da sorunlarının çözümü için kendisine bakmayı bırakıp, onu doğru yola yöneltene bakmaya başlamaya karar verdiği anlamına gelir.