8. Gün

Mevcut acılar insanların tuhaf şeyler yapmasına neden olabilir. Fiziksel ya da duygusal bir yaralanmanın başlangıcında çevremizdeki insanlar genellikle şefkatli ve anlayışlıdır. Ancak durum tazeliğini yitirdikçe şefkat yok olup varsayımlar büyüyebilir. Durumumuza sebep olacak bir şey mi yaptık? Bu bir ceza mı? Rabbimiz tarafından görmezden mi gelindik?

Elizabet ve Zekeriya'nın yıllarca çocukları olmadı. Pek çok çift gibi onlar da sadece çocuk özlemi duymakla kalmadılar, özellikle onların zamanında kısırlık hoş karşılanmıyordu ve bu da kalp acılarını artırıyordu. Acının varlığı, çocuk sahibi olmanın umdukları gibi olmayacağını anladıkları ilk andan itibaren uzun süre devam etti.

Mevsimler yıllara, hatta on yıllara dönüştüğünde acının üzerinden doğruluk ve dürüstlükle nasıl geçebiliriz?

Elizabet ve Zekeriya, çocuk sahibi olma umutlarına (hatta her gün bunun gerçekleşmediğini görmek ne kadar acı verici olsa da) ve kâhin ailesi olarak rollerine sadık kaldılar. Parçalanmış bir dünyada hayal kırıklığı ve umudun bir arada var olabileceğini gösteriyorlar. Neden acı çektiğimizi anlamasak bile, hayatlarımız konusunda Rab'be güvenebiliriz, çünkü O Rab'dir.

Bir gün, gelecekleri için duaları günlük gerçeklikleri haline geldi. Melek Zekeriya'ya Tanrı'nın bir çocuk sahibi olmak için ettikleri dualarını duyduğunu söyledi. İnsanoğluna imkânsız görünen şey, Tanrı sayesinde birdenbire gerçeğe dönüştü. Dünya size umut etmekten vazgeçmeniz için nedenler sunduğunda, büyük merhametin tarih boyunca defalarca büyük acı çığlıklarının ardından geldiğini unutmayın. Kölelikteki İsrail'i, Saul'dan kaçan Davut'u ve Elizabet'in yürek acısını duyan aynı Tanrı, dudaklarınızdaki her sözü dinleyen de aynı Tanrı'dır.

Bu hafta bu günlük acıya odaklanıyoruz. Keder içinde oturduğumuz için değil, şu anki acımızın bize Rab'le bağlantı kurma, O'nun Sözü'ne sadık olduğuna ve denemelerin sonunda sevinç geleceğine dair umutla imanımızı (ne kadar büyük veya küçük olursa olsun) ifade etme fırsatı sunduğu için. Koşullarımızı kaçınılması gereken bir rahatsızlık olarak görmek yerine, Tanrı'nın tüm yüreğiyle Kendisini izleyenlere sağlayacağı teselliyi aramaya yönelelim.

Eylem Adımı: Hayatınızda ve çevrenizde gördüğünüz günlük acı nedir? Dualarınızdan ve Tanrı varlığının verdiği teselliyi aramaktan vazgeçmeyin. Bugün, duayla bu acıları yine Rab'be getirerek O'na güveninizi tazeleyin.