Krallığın YoluÖrnek

Gücendiniz mi?

Vaftizci Yahya yetişkin yaşamını Mesih'in gelişini duyurmakla geçirmişti. Yahya, İsa'nın kuzeniydi, bu da birbirlerinin doğumuyla ilgili mucizeleri bildikleri anlamına geliyordu. Artık hem Yahya hem de İsa tamamen hizmete başlamış olarak Egemenliğin yakın olduğunu güvenle duyuruyorlardı. Hemfikirler gibi görünüyordu.

Ancak beklenmedik bir şekilde Yahya İsa'ya, O’nun mu Mesih olduğunu, yoksa başka birini mi beklemeleri gerektiğini sormaları için öğrencilerini gönderdi. Yahya bunu bilmiyor muydu? Kesinlikle biliyormuş gibi görünüyordu. Şimdiyse kafası karışmış gibi görünüyor.

Yahya, zamanının siyasi, dini ve kültürel sistemlerini devirecek bir devrimci bekliyordu. Mesih'in, Tanrı tarafından desteklenen adil bir isyana öncülük edeceğine inanıyordu. Peki Yahya o anda neredeydi? Adaletsiz ve putperest Hirodes'in elinde şiddete maruz kalarak hapishanede zincirlenmişti. Peki İsa bu konuda ne yapıyordu? Hiçbir şey.

Eğer gelecek olan İsa olsaydı, Egemenliğini kurmaz mıydı, sosyopolitik baskıcıları devirmek için harekete geçmez miydi, dindar elit kesim arasında bir reform çağrısında bulunmaz mıydı ve Kendisini, görevlendirilmiş adil ve ilahi Kral olarak tanıtmaz mıydı? Tüm haksızlıklara karşı dehşetli hükmünü giydireceğine göre, Yahya'nın hapishanede oluşuna müdahale etmez miydi? Yahya’nın beklentilerine göre cevap evet olurdu.

İsa Yahya'yı gücenmemesi konusunda uyardı. Yahya’nın ayartılmaya karşı direnmesi ve hakaret, adaletsizlik ve eziyet karşısında bile inanmayı seçmesi gerekiyordu. Yahya için kurtuluş olmayacaktı. Beklentilerinin boşa çıkması onu şaşkınlığa, şüpheye ve inançsızlığa sürükledi. Bu deneyim ve koşullar altında İsa onu imana çağırdı.

Karşılanmayan beklentilerimiz olduğunda veya düşmanlığın ve adaletsizliğin keskin kenarını hissetmeye başladığımızda ne sıklıkla Tanrı'ya güceniriz? O’nun sevgisinden, iyiliğinden, sadakatinden, varlığından ve hatta gerçekliğinden şüphe etmeye başlarız. Kaç kişi tam da bu yüzden imandan döndü ve artık İsa'nın ardından gitmiyor? Düşman, Ruh’un bir adımını işte bu şekilde öldürür.

Tanrı’nın bir büyük adımının daha eşiğindeyiz. Eğer Egemenliğin yolunda yürümek ve Ruh’un bizim neslimizde atacağı bu adımda Tanrı'yla birlikte gitmek istiyorsak, gücenmez olmamız gerekir.