Tanrı'nın Lütfu Örnek

Performans Koşu Bandından İnmek

Koşu bandı, birinin sürekli hareket eden bir kayış üzerinde yerinde koşmasını veya yürümesini sağlayan bir egzersiz makinesidir. Kişi adım atıyor olsa da, aynı yerde kalır, fiziksel olarak hiçbir yere gitmez. 

İsa'nın takipçileri olarak, sık sık Tanrı'yı ​​mutlu edeceğini veya O'nun bizi daha çok sevmesini sağlayacağını düşündüğümüz şeyler yaparız. O'nun ile ilişkimizden ziyade, O'nun için görev gereği bir şeyler yaparız. Etkinliğimizin bir şekilde, bizi O'na yaklaştıracağını düşünürüz. Bu şekilde, farkında olmadan kendimizi bir performans koşu bandına yerleştiririz, her şeyi yaparız ama aynı noktada kalırız. Şu zıt ifadeleri düşünün:

• Kutsal Kitap'ı Tanrı'nın sevgisini kazanmak için okumak yerine, O'nu Tanrı'nın sevgisini öğrenmek için okuruz. 
• Ruhsal bir görevi yerine getirmek için kiliseye gitmek yerine, İsa'nın diğer takipçileriyle birlikte Tanrı'ya ibadet etmek için kiliseye gideriz.
• Yaptıklarımızdan dolayı iyi hissetmek yerine, değerimizi Tanrı'nın olduğumuzu söylediği kişide buluruz.

İlk başta, performans koşu bandı kolay gelir. Ama zamanla yetişmek zorlaşır. Sonra bir gün vazgeçer ve pes ederiz, çünkü onları yanlış nedenlerle yapıyoruz. Tanrı’nın sevgisini kazanmak için yapmamız gerektiğini düşündüğümüz başka bir faaliyet her zaman olacaktır. Ne kadar iyi performans gösterdiğimize göre Tanrı'nın bizi sevdiğini düşünürsek, hedefimize ulaşıp ulaşmadığımıza bağlı olarak O'nun sevgisinin ne zaman duracağını hep merak ederiz.

Mesih'te özgürce yaşamamız için performans koşu bandından inmek çok önemlidir. İşlerimiz değil, Tanrı ile ilişkimiz inancımızın temeli olmalıdır. Bir yıl boyunca her gün dua vaktimizi ve Kutsal Kitap okumamızı atlayabiliriz ve Tanrı'nın bize olan sevgisi bir nebze olsun azalmayacaktır. Elbette kendimizi Tanrı'ya yakın hissetmeyeceğiz, ama bu sadece O'nunla vakit geçirmediğimiz içindir. Bu bir bağlantı eksikliğidir, sevgi eksikliği değil. 

Kurtuluş, iman yoluyla lütufla gelir. Sonsuza kadar tamamlandı. İşlerimizle sonsuz yaşam kazanmayız. Bizi kurtaran lütuftur ve iyi işlerimiz aldığımız kurtuluşun bir yan ürünüdür. 

Bu planı tamamlarken, lütfun kendini sürekli yenilediğini hatırlayalım. Her başarısızlıkta, sanki işleri hiç berbat etmemişiz gibi yeniden başlarız. Tanrı'nın lütfu asla günah işlemek için bir izin değildir, fakat aldığımız lütfun bir dağıtıcısı olmak için bir fırsattır. Lütfa ne kadar ihtiyacımız olduğunu hatırladığımızda, onu vermek daha kolaydır. 

Tanrı'nın lütfuyla ilgili bu kadar şaşırtıcı olan da budur.