Aile Lütfu

Tanrı’nın iyiliği, bir baba’nın kayrasının onun çocukları üzerine döküldüğü, bizim hayatlarımıza da doğal olarak akar. (Ve O, hayal edebileceğin veya kafanda canlandırabileceğin bir babanın en harika resmidir.) Tanrı seni seviyor. Seni kendi çocuğu olarak görüyor ve bu da seni kutsamasının kuşaktan gelen bir alıcısı yapıyor.

Tanrı’nın iyiliğini anlayamayan veya onaylamayan insanlardan özür dilemeniz gerektiğini düşünmeyin. Başkalarının daha fazla hakkettiğini düşündükleri için, her zaman zaferinizi eleştirmek ve zamanında aldığınız bereketi görmezden gelmek için bekleyen insanlar vardır. Aslında, başkasının aldığı bir bereketi hakketmediğini düşünmüş olsanız bile (hey, hepimiz aynı yoldan geçtik . . .), büyük bir ihtimalle haklısın! Ama burada hepimiz için gerçekliğin aklımızı başımıza getiren bir anı var: Eğer bizler kendi hayatımıza onu kabul edecek olursak, başkasının hayatındaki hakedilmemiş iyiliğe alınmamalıyız.

Bu iyiliğin Tanrı’nın lütfunun bir ifadesi olduğunu anlamaya başladığınızda, almakta olduğumuz iyiliğin —tıpkı lütuf gibi— hakkettiğimize tamamıyla orantısız olduğunu kavrayabiliriz.

Bunun hakkında bir düşünün: Hayatınızda beklemediğiniz veya hakketmediğiniz iyiklerden bazı örnekler nelerdir?

DUA: Tanrım, bana bir Baba olduğun için teşekkür ederim. Dünyasal babamın nasıl olduğu önemli değil, Sen cömert bir babasın ve geleceğim için hali hazırda sürekli iyilik biriktiriyorsun. Beni çocuğun olarak yerleştirdiğin aile lütfunu kabul etmemi bugün bana öğret. İsa’nın Adında. Amin.