Havuç Peşinde KoşmakÖrnek

Başarı Peşinde Koşmak

Kutsal Kitap'taki krallar söz konusu olduğunda, kimse Süleyman kadar başarılı olamadı. İsrail onun saltanatı altında gelişti. Tanrı’nın tapınağının inşasını yönetti. Kendisine bir kraliyet sarayı inşa etti. Hükümdarlar, onun servetini görmek için uzun mesafeler kat ettiler, yanlarında altından hediyeler ve mücevherler getirdiler. Ona yöneltilen her soruyu cevaplayabilirdi. İstediği kadınlara sahipti. Bir insanın yaşamı boyunca isteyebileceği her iyi şeyle bereketlenmişti.

Hayatta elde ettiklerinden memnun biri olsaydı, o Süleyman olurdu. Fakat Vaiz kitabında Süleyman farklı bir resim çizdi. Kelimenin tam anlamıyla, “Güneşin altında uğrunda çabaladığım her şeyden nefret ettim ...” diye açıklıyor, “çünkü onları benden sonra gelenlere bırakmalıyım.”

Süleyman bir şeyi anladı. Bir sonraki yaşam için hepsini yanımızda götüremeyiz. Terfilerimiz, evlerimiz, ödüllerimiz, arabalarımız ve tatillerimiz geride kalır.

Hayatta gerçekten neyin önemli olduğunu merak ediyor musunuz?

Süleyman bu soruya bir cevap buldu. Vaiz'in sonunda, “Tanrı'ya saygı göster, buyruklarını yerine getir, çünkü her insanın görevi budur” diye özetliyor.

İlk bakışta, bu şimdiye kadarki en ilham verici şey gibi görünmeyebilir, ama bir kez daha göz atın. Süleyman, bunların hayatta başarmak için çalışmamız gereken şeyler olduğunu söylüyor: Tanrı'ya saygı göstermek—bu da, O'nu sevmek, O'ya saygı duymak ve istediklerini yapmak anlamına gelir.

Dünya'nın , “Koş! Durma. Bu pahalı şeyleri görüyor musun? Bu övgüleri duyuyor musun? Başka binlerce kişi onları istiyor, ancak bunun sizi durdurmasına izin vermeyin. Onlar için savaşın! Git! Hayatında başka neler yapıyorsun? Hayat bir yarışmadır ve sadece en iyi olan başarılı olacak” demesine alıştık.

Ama Tanrı’nın Sözü, “Tanrı'yı sevin. İyilik yapın" diyor.

Bunun herkes için ne kadar erişilebilir olduğunu düşünün. Bekar veya evli olmanız fark etmez. Zengin ya da fakir. Genç veya yaşlı. Sağlıklı veya hasta. Tanrı'yı sevin ve iyilik yapın.

Düşünün:Her durumda tek amacınız, Tanrı'yı sevmek ve iyilik yapmak olsaydı, bugün ne değişirdi? Bu hedefe nasıl ulaşırsınız?