Huzur BulmakÖrnek

Pişman Olmadan Yaşamak

Telefonu yavaşça kapatıp sonrasında derin bir iç çekerek şöyle dediğimi hatırlıyorum, "İşte … başıma geldi." 

Telefonun diğer ucundaki ses avukatın sesiydi, bana karımın boşanma davası açtığını bildiriyordu. 

Uzun yıllar boyu boşanma korkusuyla yaşamıştım. Ama yine de aldığım haberle buz kesildim. 

Sonraki birkaç gün boyunca, pek çok farklı duygu ve düşünceler, yüreğimde ve aklımda dönüp durdu. Boşanmak istemiyordum. Boşanmanın gerçekleşmemesi için davada neler yapacağımı hiç bilmiyordum. Kime anlatacağımı bilmiyordum ya da nasıl anlatacağımı. Neticede pastörlük yaptığım kilisenin cemaatine anlatmam gerektiğini biliyordum. Kurul veya cemaatin nasıl tepki vereceğinden emin değildim. Kesin olan tek şey, sonraki Pazar vaazına hazırlanmanın ve tamamlamanın baskısıydı.

Kafamdaki düşünceler saniyede milyonlarca km hızla koştuğunda bile, kalbimin derinliklerinde şu gerçekleri mutlak bir kesinlikle biliyordum: 

· Tanrı, bana karşı yapılan bu eyleme şaşırmamıştı.

· Hayatım Tanrı'nın kontrolündeydi—Benim için hazırlamış olduğu tasarının parçası olarak kendi sebepleri için başıma bunun gelmesine izin vermişti.

· Kendi Sözünde beni asla terk etmeyeceğine veya yüzüstü bırakmayacağına söz verdi. Yolun her adımında yanımda olacağına söz verdi ve bu nedenle, eğer O'na tamamıyla güvenmeye devam edersem, her şey nihayetinde sonsuz yararıma olacaktı.

Durumun anlık gerçekleri kargaşa yarattı. Tanrı hakkındaki değişmeyen gerçek ise huzur yarattı.

Avukatın bana telefon etmesinden neredeyse sekiz yıl sonra, karımın istediği boşanma yasal olarak gerçekleşti.

O zamandan beri insanlar bana yıllarca bunları söyledi: "Muhakkak çok pişmansındır evliliğini kaybettiğin için … evliliğini korumak için verdiğin savaşta kaybettiğin için … uzlaşmak için sarf ettiğin tüm çabaların işe yaramadığı için."

Dışa dönük cevabım çoğunlukla sessizlik oldu. Ama bu tür yorumlara gerçek, içe dönük cevabım ise, hüzün, evet. Pişmanlık, hayır. 

Evliliğimin boşanmayla bitmesine üzülmeme rağmen, kalıcı bir pişmanlık duygusuyla yaşamıyorum. Neden mi? Çünkü pişmanlık çözülmemiş suçluluktan kaynaklanır. Tanrı'da esenliğim olduğunu biliyordum ve bu nedenle pişmanlık ve suçluluk hayatımın parçası değildi.

Pişmanlık duymadan yaşamanın en iyi yolunun vicdanı temiz tutmak olduğunu keşfettim. Her görevde ve ilişkide elinizden gelenin en iyisini yapacak şekilde yaşamayı seçin ve tanrısal bir şekilde yaşamak için elinizden gelenin en iyisini yapın. Sadece kolay olanlarda değil, hayatınızın her alanında Tanrı'ya güvenmeyi seçin. O'na itaat etmeyi ve emirlerine uymayı seçin. Başkalarını tamamen affetmeyi seçin. Ve takip etmeniz için Tanrı'nın size gösterdiği yolu seçin.

Hiç kimse bunların hepsini kendi gücüyle yapamayacağı için, içimizde ikamet eden Kutsal Ruh ile, kendimizle ve başkalarıyla huzuru sürdürmek için her türden ayartmadan dönebilir ve Tanrı'nın yapmamız için bizi yetkilendirdiği iyi işlere devam edebiliriz.